Zoobotics: Νέα γενιά ζωόμορφων ρομπότ

Η ρομποτική στρέφεται στη φύση για έμπνευση.

Μέχρι πρόσφατα, τα ρομπότ γενικά χωρίζονταν σε δύο κύριες συνομοταξίες: τα ανθρωποειδή, που έμοιαζαν με τους δημιουργούς τους (δύο χέρια, δύο πόδια, κεφάλι, «πρόσωπο» ) και τα εντελώς «μηχανόσχημα» (δαγκάνες, αρπάγες, τροχοί κ.ο.κ).
Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιες εξαιρέσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΑΙΒΟ της Sony: ρομπότ με τη μορφή ζώων, τα οποία παρόλα αυτά κατασκευάζονταν κυρίως σαν παιχνίδια/ ρομποτικά κατοικίδια.
Αυτό αρχίζει να αλλάζει καθώς οι μηχανικοί ρομποτικής αντιλαμβάνονται ότι ο φυσικός σχεδιασμός και η Εξέλιξη μπορούν να βοηθήσουν στην επίλυση προβλημάτων που αντιμετωπίζονταν από τις πρώτες δύο κατηγορίες- αντί να αναζητούνται νέες μορφές, είναι ευκολότερο και πρακτικότερο να «αντιγραφούν» τα αποτελέσματα του «σχεδιασμού» τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών εξέλιξης.

Η νέα τάση βλέπει τη ρομποτική να στρέφεται προς ζωόμορφα ρομπότ- και όχι μόνο σκύλους, αλλά και χταπόδια, σαύρες, έντομα κλπ. Η Σεσίλια Λάτσι και η ομάδα της, στη Σχολή Προηγμένων Μελετών Σαντ'Άννα (Πίζα) ασχολούνται με την κατασκευή ενός ρομποτικού χταποδιού. Τα πλοκάμια αποτελούν την «εφαρμογή- κλειδί» του χταποδιού και κατ'επέκτασιν του ρομπότ. Οι καλυμμένοι με σιλικόνη βραχίονες διαθέτουν αισθητήρες για να αντιλαμβάνονται τι αγγίζουν και είναι σε θέση να τυλιχτούν γύρω από αντικείμενα. Ο στόχος είναι η κατασκευή ενός ρομπότ για επικίνδυνες υποβρύχιες εργασίες.....

Άλλη ομάδα, πάλι από την ίδια σχολή, ασχολείται με την ανάπτυξη του Lampetra: ενός ρομπότ εμπνευσμένου από τη σμέρνα, το οποίο κινείται στο νερό ακριβώς όπως το εν λόγω ψάρι- χρησιμοποιώντας το πλέον επιτυχημένο «προώθησης» που υπάρχει στο νερό.
Ο ζωολόγος Ντάνιελ Ζερμάν, του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, κάνει το αντίθετο: χρησιμοποιεί ρομπότ για να μελετήσει τη συμπεριφορά των πραγματικών ζώων. Ο Ζερμάν εργάζεται με ρομποτικές αχιβάδες, διερευνώντας τον τρόπο που θάβονται στον πυθμένα.

Άλλο ένα παράδειγμα ζωόμορφου ρομπότ που ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί κάποια στιγμή σε πρακτικές εφαρμογές είναι το StickyBotIII της ομάδας του Μαρκ Κουτκόσκι του πανεπιστημίου Στάνφορντ, που έχει ως πρότυπο ένα είδος σαύρας (gecko) που μπορεί να σκαρφαλώνει σε τοίχους. Αντιστοίχως, το τετράποδο StickyBotIII μπορεί να κάνει ό,τι και μία σαύρα.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι μέθοδοι κίνησης που ενδιαφέρουν τους επιστήμονες, αλλά και αντίληψης: χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα «μουστάκια» του τυφλοπόντικα, τα οποία διερευνά ομάδα του πανεπιστημίου του Σέφιλντ στη Μ. Βρετανία. Το αποτέλεσμα είναι το Shrewbot, το οποίο έχει 18 «μουστάκια» στο «κεφάλι» του, αισθητήρες στα οποία συγκεντρώνουν πληροφορίες, επιτρέποντας στο ρομπότ να αναγνωρίζει σχήματα αντικειμένων και να πλοηγείται σε περιβάλλον με μικρή ορατότητα. Ένα τέτοιο ρομπότ θα μπορούσε να λειτουργήσει ως διασώστης.

Το DelFly, ομάδας του πανεπιστημίου του Ντελφτ (Ολλανδία), είναι μία ρομποτική δρακόμυγα, που πετά κουνώντας τα μηχανικά φτερά της και είναι εφοδιασμένη με κάμερα. Σε αντίστοιχο «πνεύμα» κινείται και το Airburr, της ομάδας του Ζαν Κριστόφ Ζούφερεϊ του Ecole Polytechnique, στη Λωζάννη.

Τα ρομπότ του μέλλοντος ίσως να έχουν κάπως…ανησυχητικές μορφές, καθώς είναι πιθανόν να συνδυάζουν χαρακτηριστικά από διαφορετικά είδη του ζωικού βασιλείου, αποτελώντας ρομποτικά «υβρίδια». Ωστόσο, το πιο πιθανό σενάριο είναι η «συνεργασία» μεταξύ εξειδικευμένων ρομπότ (εντομοειδή ρομπότ να δίνουν πληροφορίες σε θαλάσσια ή επίγεια ρομπότ, τα οποία προχωρούν με την ολοκλήρωση των αποστολών).
kathimerini.gr - economist.com