31/7/11

Η εξερεύνηση του Δία από τη διαστημική αποστολή Juno

Διάδοχος του Γαλιλαίου
Στις 5 Αυγούστου αναχωρεί για Δία η σημαντική αποστολή Juno
Το διαστημικό σκάφος Juno περνάει μπροστά από τον Δία σε μια καλλιτεχνική απεικόνιση. θα χρειαστεί μια πενταετία για να φτάσει στον προορισμό του (Φωτογραφία: NASA/JPL )
Ακρωτήριο Κανάβεραλ
Δύο δεκαετίες μετά την ιστορική αποστολή Galileo, η NASA ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα στην εξερεύνηση του μεγαλύτερου, αρχαιότερου και πιο επικίνδυνου πλανήτη. Η αποστολή Juno προγραμματίζεται να εκτοξευτεί την Πέμπτη για να ερευνήσει μεταξύ άλλων αν ο Δίας κρύβει στην καρδιά του ένα κολοσσιαίο διαμάντι.

Το ρομποτικό σκάφος θα φτάσει στο σύστημα του Δία το 2016 και θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη κοντά στις θανάσιμες ζώνες ακτινοβολίας του πλανήτη. Αν και τα ηλεκτρονικά του συστήματα προστατεύονται από ένα κέλυφος τιτανίου, πιθανότατα δεν θα αντέξουν πάνω από 12 μήνες την ισχυρή ακτινοβολία.......

30/7/11

To πείραμα του μικρού κουτιού


Περισσότερες λεπτομέρειες στην επιστημονική σελίδα του Guardian: http://www.guardian.co.uk/science

Βιντεοπείραμα: Κύματα εκκρεμών

Τι βλέπουμε: Μια διάταξη δεκαπέντε απλών εκκρεμών με σταδιακά αυξανόμενο μήκος - που δεν συνδέονται μεταξύ τους - αρχίζουν να ταλαντώνονται ταυτόχρονα. Παρατηρώντας το σύστημα των εκκρεμών βλέπουμε οδεύοντα κύματα, στάσιμα κύματα, κυματοπαλμούς και τυχαίες κινήσεις.
Πως λειτουργεί: Το εκκρεμές με το μεγαλύτερο μήκος εκτελεί 51 ταλαντώσεις σε 60 δευτερόλεπτα. Το αμέσως μικρότερο σε μήκος εκκρεμές είναι έτσι ρυθμισμένο ώστε να εκτελεί μια επιπλέον ταλάντωση - 52 ταλαντώσεις σε 60 δευτερόλεπτα (μικρότερο μήκος → μικρότερη περίοδος → μεγαλύτερη συχνότητα). Παρομοίως ρυθμίζονται και τα υπόλοιπα εκκρεμή - οπότε το 15ο εκκρεμές εκτελέι 65 ταλαντώσεις στα 60 δευτερόλεπτα. Καθώς τα εκκρεμή ξεκινάνε μαζί, σιγά - σιγά χάνεται ο συγχρονισμός τους - οι σχετικές τους φάσεις συνεχώς μεταβάλλονται εξαιτίας των διαφορετικών περιόδων ταλάντωσης. Όμως μετά από 60 δευτερόλεπτα στιγμιαία βρίσκονται όλα μαζί στην θέση από την οποία ξεκίνησαν ... και στη συνέχεια επαναλαμβάνεται πάλι το ίδιο φαινόμενο.

sciencedemonstrations.fas.harvard.edu

29/7/11

Βίντεο: A.L.M.A. - η μεγαλύτερη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων...

... είναι έτοιμη να λειτουργήσει.


Τα αρχικά Α.L.M.A. σημαίνουν: Atacama Large Millimeter/submillimeter Array

Έτοιμο να λειτουργήσει είναι το μεγαλύτερο επίγειο διαστημικό παρατηρητήριο ALMA. Στην ουσία πρόκειται γιά ένα«πάρκο» ραδιοτηλεσκοπίων και πριν λίγα 24ωρα τοποθετήθηκε το 16ο από τα συνολικά 66 ραδιοτηλεσκόπια από τα οποία θα αποτελείται. Η δημιουργία του είναι προϊόν της συνεργασίας Ευρώπης, ΗΠΑ και Ιαπωνίας και όπως ήταν προγραμματισμένο με την τοποθέτηση του 16ου τηλεσκοπίου το παρατηρητήριο ξεκινά την λειτουργία του και την εξερεύνηση του Διαστήματος....

Bίντεο: 3D φωτοτυπικό

Η σκοτεινή πλευρά του αστεροειδούς Vesta (Eστία)

Φωτογραφία από το διαστημικό σκάφος Dawn της NASA που λήφθηκε στις 23 Ιουλίου 2011, σε απόσταση περίπου 5200 χιλιομέτρων από τον γιγαντιαίο αστεροειδή Εστία (Vesta)
nasa.gov

Li-Fi το νέο Wi-Fi

Ένας τρόπος για να λυθεί η κρίση του bandwidth είναι η μετάδοση δεδομένων με οπτικούς παλμούς
Μπορεί το φως που «τρεμοπαίζει» να είναι ενοχλητικό όμως ερευνητές στην Μ. Βρετανία βρήκαν ένα τρόπο να εκμεταλλευτούν τις ιδιότητες του. Αναπτύσσουν μια μέθοδο με την οποία παλμοί φωτός που «τρεμοπαίζει» μπορούν να μεταφέρουν δεδομένα ασύρματα με τρόπο ανάλογο που το κάνει η συμβατική τεχνολογία ασύρματης μετάδοσης δεδομένων Wi-Fi. Η τεχνολογία "Li(ght)-Fi" ονομάζεται VLC (Visible light communication) και υπόσχεται ταχύτερη μετάδοση δεδομένων από εκείνη του Wi-Fi.....

Βίντεο: Έναστρος ουρανός


Η οντολογία ενός εξωγήινου - Το «Μαύρο Σύννεφο» του Fred Hoyle

Το «Μαύρο Σύννεφο» είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησε το 1957. Το έγραψε ο Fred Hoyle, ένας από τους μεγαλύτερους αστροφυσικούς του 20ου αιώνα. Περιγράφει την προσέγγιση ενός τεράστιου αστρικού νέφους στο πλανητικό μας σύστημα που αρχικά, καλύπτει το φως του ήλιου προκαλώντας σκοτάδι, που έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές στη γη. Το σύννεφο εμφανίζει κάποιες περίεργες ιδιότητες – για παράδειγμα όταν προσέγγιζε το πλανητικό μας σύστημα μείωσε την ταχύτητα του ή επέτρεπε συγκεκριμένα ραδιοφωνικά μήκη κύματος να το διαπεράσουν – και τελικά αποδεικνύεται ότι διαθέτει ανώτερη νοημοσύνη!! Οι επιστήμονες καταφέρνουν να έρθουν σε επικοινωνία μ’ αυτή την εξωτική μορφή ζωής και να «συζητήσουν» διάφορα θέματα.... Μετά από πολλά και διάφορα γεγονότα που περιγράφονται γλαφυρά από τον Hoyle , το Μαύρο Σύννεφο αποφασίζει ξαφνικά να εγκαταλείψει το πλανητικό μας σύστημα. Στην ερώτηση των επιστημόνων γιατί φεύγει δίνει την παρακάτω απάντηση:
Μαύρο Σύννεφο: «....Μου είναι δύσκολο να απαντήσω στο ερώτημά σας αφού φαίνεται ότι απαιτεί κάποια εμπειρία την οποία τόσο εγώ όσο και εσείς δεν έχουμε. Τις προηγούμενες φορές δεν συζητήσαμε καθόλου για τη φύση των θρησκευτικών πίστεων των ανθρώπων. Τις βρήκα μη έλλογες, και αφού κατάλαβα ότι κι εσείς τις βρίσκετε το ίδιο, θεώρησα ότι δεν υπήρχε λόγος να συζητήσουμε γι’ αυτές. Σε γενικές γραμμές, η συμβατική θρησκεία, όπως την αποδέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι, είναι μη έλλογη όταν επιχειρεί να συλλάβει την έννοια οντοτήτων που βρίσκονται έξω από το Σύμπαν. Επειδή εξ ορισμού το Σύμπαν είναι κάτι που περιλαμβάνει τα πάντα, είναι προφανές ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από αυτό. Η ιδέα ενός “Θεού” δημιουργού του Σύμπαντος είναι ένας μηχανιστικός παραλογισμός και σίγουρα έχει τις ρίζες του στην κατασκευή μηχανών από το άνθρωπο. Θεωρώ ότι συμφωνούμε σ’ αυτά.
Ωστόσο πολλά μυστηριώδη ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Προφανώς θα έχετε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποια διάνοια πολύ ανώτερη από τη δική σας. Με τον ίδιο τρόπο αναρωτιέμαι κι εγώ για την ύπαρξη κάποιας πολύ ανώτερης διάνοιας από μένα. Απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχει καμιά σ’ αυτόν τον Γαλαξία, ούτε και στους άλλους γαλαξίες. Όμως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι μια τέτοια διάνοια παίζει πραγματικά έναν καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξή μας. Αλλιώς πως καθορίζεται η συμπεριφορά της ύλης; Πως καθορίζονται οι νόμοι της φυσικής σας; Γιατί να υπάρχουν αυτοί οι νόμοι και όχι κάποιοι άλλοι; Αυτά τα προβλήματα.....

28/7/11

Η ακριβέστερη μέτρηση της μάζας του αντιπρωτονίου

Με μια νέα δημοσίευση στο «Nature», το ευρω-ιαπωνικό πείραμα Asacusa, που διεξάγεται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών, ανέφερε μια νέα μέτρηση της μάζας του αντιπρωτονίου, με ακρίβεια, περίπου, ενός μέρους στο δισεκατομμύριο. Τέτοιες μετρήσεις ακριβείας παρέχουν ένα σημαντικό τρόπο να διερευνηθεί η, κατά τα φαινόμενα, «προτίμηση» της φύσης προς την ύλη, παρά την αντιύλη....

Βίντεο: 2010 TK7, ο πρώτος συνοδός-αστεροειδής της Γης

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την Γη και τον αστεροειδή 2010 TΚ7 σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο. Η διαδρομή του αστεροειδούς φαίνεται με πράσινο χρώμα. Κάθε βρόχος ή "επίκυκλος" του αστεροειδούς χρειάζεται ένα γήινο έτος για να ολοκληρωθεί. Είναι ο πρώτος συνοδός της Γης αστεροειδής που ανακαλύπτεται ή αλλιώς ο πρώτος στην κατηγορία Τρώες αστεροειδείς της Γης. H διάμετρός του είναι περίπου 300 μέτρα και προηγείται συνεχώς της Γης κατά 80 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Για να πάρουμε μια ιδέα για το τι είναι οι "Τρώες αστεροειδείς" ... φανταζόμαστε τον Ήλιο και τη Γη ως τα δυο σημεία ενός ισοπλεύρου τριγώνου.Το άλλο σημείο αυτού του τριγώνου είναι γνωστό ως σημείο Lagrange.
O Γάλλος μαθηματικός Josheph Louis de Lagrange, το 1772 απέδειξε ότι σε ένα σύστημα σωμάτων υπάρχουν σημεία όπου οι βαρυτικές και οι φυγόκεντρες δυνάμεις που ασκούνται μέσα στο σύστημα εξουδετερώνονται αμοιβαία.
Στην περίπτωση ενός πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα άστρο πολύ μεγαλύτερης μάζας υπάρχουν στην τροχιά του δυο σημεία Lagrange στα οποία αν τοποθετηθούν κάποια σώματα θα περιστρέφονται ευσταθώς.
Στο σχήμα που ακολουθεί βλέπουμε τα σημεία Lagrange του συστήματος Γης και Ήλιου. Στα σημεία L4 και L5 η ισορροπία είναι ευσταθής, ενώ στα άλλα τρία ασταθής.
Ο Ήλιος και οι άλλοι πλανήτες δημιουργούν επίσης σημεία Lagrange στα οποία έχουν παρατηρηθεί αστεροειδείς. Κλασικό παράδειγμα αποτελούν οι αστεροειδείς Τρώες και Έλληνες, οι οποίοι περιστρέφονται στην ίδια τροχιά με τον πλανήτη Δία....

27/7/11

Πως και πότε θα συμβεί το τέλος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού;

Στο τέλος της ζωής του, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) θα πρέπει να καταστραφεί πέφτοντας στον ωκεανό προκειμένου να μην αφήσει πίσω του διαστημικά σκουπίδια, επιβεβαίωσε την Τετάρτη η ρωσική διαστημική υπηρεσία.

Ο ISS άρχισε να συναρμολογείται σε τροχιά το 1998 και αρχικά προγραμματιζόταν να παραμείνει στο Διάστημα για 15 χρόνια. Τελικά, όμως, οι διεθνείς εταίροι του προγράμματος -ΗΠΑ, Ευρώπη, Ρωσία, Καναδάς, Ιαπωνία- αποφάσισαν να παρατείνουν τη λειτουργία του μέχρι τουλάχιστον το 2020....

Οι αποδόσεις των στοιχημάτων για το σωματίδιο Higgs

Σε πιο εύρος ενεργειών στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών (CERN) θα ανακαλυφθεί το σωματίδιο Χιγκς;
Τα γραφεία στοιχημάτων θεωρούν ότι το πιθανότερο εύρος ενεργειών είναι από 150 γιγαηλεκτρονιοβόλτ (GeV) και πάνω με απόδοση 13/8 = 1,625 !
www.paddypower.com/bet

Διαβάστε: Υποψίες (ξανά...) ανίχνευσης του σωματιδίου Higgs

To Curiosity (Περιέργεια) στο διαστημικό κέντρο Kennedy

26/7/11

26 Ιουλίου 1971, Απόλλων 15

Οδήγηση στη Σελήνη
O αστροναύτης Jim Irwin προετοιμάζει το διαστημικό όχημα για την εξερεύνηση της σεληνιακής περιοχής. Πριν από 40 χρόνια!
nasa.gov

Αστρονόμοι ανακάλυψαν τεράστιες ποσότητες νερού σε μακρινή περιοχή του σύμπαντος

"Σε απόσταση 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, εντόπισαν δυο ομάδες αστρονόμων, ένα κολοσιαίο νέφος νερού το οποίο υπάρχει σε όλους τους ωκεανούς του πλανήτη μας. Οι δυο ερευνητικές ομάδες ισχυρίζονται πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και το πιο μακρινό σώμα νερού στο Σύμπαν..."
Καλλιτεχνική απεικόνιση του κβάζαρ ΑΡΜ 08279+5255 που τροφοδοτείται από μαύρη τρύπα, όπου οι αστρονόμοι ανακάλυψαν τεράστιες ποσότητες νερού
Σύμφωνα με τους αστρονόμους, έχει τη μορφή τεράστιας μάζας υδρατμών και βρίσκεται στο μακρινό κβάζαρ ΑΡΜ 08279+5255 που τροφοδοτείται από μαύρη τρύπα 20 δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Η περιστροφή της παράγει τόση ενέργεια όση χίλια τρισεκατομμύρια ήλιοι. Το σώμα νερού απλώνεται γύρω από αυτή τη μαύρη τρύπα, σε μια «αεριώδη» περιοχή έκτασης εκατοντάδων ετών φωτός. Σύμφωνα με τους ερευνητές το σώμα νερού σχηματίστηκε όταν το Σύμπαν ήταν μόλις 1,6 δισεκατομμυρίων ετών.
«Το περιβάλλον γύρω από αυτό το κβάζαρ είναι μοναδικό από την άποψη ότι παράγει αυτήν την τεράστια μάζα νερού» εξηγεί ο Ματ Μπράντφορντ από το Jet Propulsion Laboratory της NASA επιχειρώντας να συμπυκνώσει σε λέξεις ασύλληπτα μεγάλα μεγέθη και αριθμούς.....

Ένα ρομπότ που πετάει σαν πουλί

Ο Stephen Hawking απαντά στο ερώτημα «από πού ερχόμαστε;»

Γιατί είμαστε εδώ; Από ερχόμαστε; Σύμφωνα με τις δοξασίες ενός λαού της κεντρικής Αφρικής, πριν από μας υπήρχε μόνο σκοτάδι, νερό και ο μεγάλος θεός Bumba. Μια μέρα που ο Bumba είχε πόνο στο στομάχι έκανε εμετό και δημιουργήθηκε ο Ήλιος. Ο Ήλιος εξάτμισε μια ποσότητα νερού και εμφανίστηκε η γη. Όμως ο Bumba είχε ακόμη στομαχόπονο και έκανε πάλι εμετό και έτσι δημιουργήθηκε η Σελήνη, τα άστρα και στη συνέχεια η λεοπάρδαλη, ο κροκόδειλος, η χελώνα και στο τέλος ο άνθρωπος.
Αυτός ο μύθος περί Δημιουργίας, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθούν να απαντήσουν σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Ευτυχώς, όμως σήμερα έχουμε ένα εργαλείο για να δώσουμε απαντήσεις: την επιστήμη.
Όσον αφορά τα μυστήρια της ύπαρξης η πρώτη επιστημονική απόδειξη εμφανίστηκε πριν από περίπου 80 χρόνια, όταν ο Edwin Hubble άρχισε τις παρατηρήσεις του στη δεκαετία του 1920, με το 100 ιντσών τηλεσκόπιο, στο όρος Wilson στο Los Angeles.
Με έκπληξη ο Hubble διαπίστωσε ότι σχεδόν όλοι οι γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς. Επιπλέον, όσο πιο μακρινοί είναι οι γαλαξίες, τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται. Η διαστολή του σύμπαντος ήταν μια από τις πιο σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις όλων των εποχών. Αυτό το εύρημα οδηγούσε στη υποψία ότι το σύμπαν είχε μια αρχή. Αν οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους, τότε αυτοί θα έπρεπε να βρίσκονται πιο κοντά στο παρελθόν. Αν η ταχύτητά τους ήταν σταθερή τότε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια όλοι τους θα βρίσκονταν στο ίδιο σημείο. Ήταν αυτό η απαρχή του σύμπαντος; Εκείνη την εποχή οι περισσότεροι επιστήμονες δυσφορούσαν με την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια αρχή, διότι αυτό συνεπαγόταν την κατάρρευση της φυσικής.
Θα έπρεπε κάποιος να επικαλεστεί ένα εξωτερικό παράγοντα - για ευκολία μπορεί κανείς να τον ονομάσει Θεό -για να εξηγήσει το πώς άρχισε το σύμπαν. Γι αυτό κυριάρχησαν οι θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες το σύμπαν διαστέλλεται μεν στον παρόντα χρόνο, αλλά δεν είχε μια αρχή. Ίσως η πιο γνωστή ήταν η θεωρία της σταθερής κατάστασης που προτάθηκε το 1948.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το σύμπαν υπήρχε για πάντα και ήταν το ίδιο σε όλες τις χρονικές στιγμές. Αυτή η τελευταία ιδιότητα ήταν μια πρόβλεψη που θα μπορούσε να ελεγχθεί, σύμφωνα με την επιστημονική μέθοδο. Και διαπιστώθηκε ελλιπής. Πειραματικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια πολύ πυκνή αρχή εμφανίστηκαν τον Οκτώβριο του 1965, με την ανακάλυψη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου σε όλο το διάστημα.
Η μόνη λογική ερμηνεία ήταν ότι αυτή η ακτινοβολία υποβάθρου είναι ότι απέμεινε από μια αρχέγονη θερμή και πυκνή κατάσταση. Καθώς το σύμπαν διαστέλλεται, η ακτινοβολία ψύχεται για να καταλήξει στα κατάλοιπα που βλέπουμε σήμερα.
Η θεωρία δικαιολογεί πολύ καλά αυτή την άποψη. Με τον Roger Penrose δείξαμε ότι αν η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι ορθή, τότε θα υπάρχει μια ιδιομορφία, ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα και χωροχρονική καμπυλότητα, εκεί όπου ο χρόνος έχει μια αρχή.
Το σύμπαν ξεκίνησε με την μεγάλη έκρηξη, και διαστέλλεται όλο και πιο γρήγορα. Αυτό ονομάζεται πληθωρισμός και αποδεικνύεται ότι ο πληθωρισμός στο αρχέγονο σύμπαν ήταν πάρα πολύ ταχύτερος: το σύμπαν διπλασίασε το μέγεθός του πολλές φορές μέσα ένα πολύ μικρό κλάσμα δευτερολέπτου. Ο πληθωρισμός έκανε το σύμπαν πολύ μεγάλο, πολύ ομοιόμορφο και επίπεδο. Ωστόσο, δεν ήταν εντελώς ομογενές: υπήρξαν μικροσκοπικές διακυμάνσεις από τόπο σε τόπο. Οι διακυμάνσεις αυτές οφείλονται σε μικρές διαφορές στη θερμοκρασία του αρχέγονου σύμπαντος, τις οποίες μπορούμε να δούμε στο μικροκυματικό κοσμικό υπόβαθρο.
Οι διακυμάνσεις σημαίνουν ότι ορισμένες περιοχές θα διαστάλθηκαν λιγότερο γρήγορα. Οι βραδύτερες περιοχές σταμάτησαν να διαστέλλονται και κατέρρευσαν πάλι για να σχηματίσουν τους γαλαξίες και τα άστρα. Και στη συνέχεια τα πλανητικά συστήματα.
Εμείς οφείλουμε την ύπαρξή μας σ’ αυτές τις διακυμάνσεις. Αν το αρχέγονο σύμπαν ήταν εντελώς ομοιόμορφο, δεν θα υπήρχαν τα άστρα και συνεπώς η ζωή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί.
Είμαστε το προϊόν αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων ...
Παρότι υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν κατανοούμε ... είμαστε πολύ κοντά στην απάντηση των πανάρχαιων ερωτήσεων. Από πού ερχόμαστε; Και είμαστε τα μόνα όντα στο σύμπαν που μπορούν να θέσουν αυτές τις ερωτήσεις; www.newscientist.com

25/7/11

Αναζητώντας την αρχή του κόσμου

"Στη Mέκκα της σύγχρονης επιστήμης, στο περίφημο κέντρο CERN (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών), εκεί όπου διεξάγεται το μεγαλύτερο πείραμα του κόσμου, συναντήσαμε τον καθηγητή Mανώλη Tσεσμελή, ο οποίος ηγείται μέρους της έρευνας. Στόχος να βρεθούν και να εξηγηθούν επιστημονικά όλα όσα συνδέονται με τη θεωρία του Big Bang και τη δημιουργία του κόσμου."
Γκράφιτι. Tη μονοτονία του περιβάλλοντος του CERN διασπά μια υπέροχη πολύχρωμη τοιχογραφία που απεικονίζει τον ανιχνευτή.
Περπατήσαμε αρκετά για να βρούμε την είσοδο του Kέντρου Σωματιδιακής Φυσικής στη Γενεύη. Bρίσκεται στην άκρη της πόλης, μόλις 100 μέτρα από τα σύνορα με τη Γαλλία κι εκείνη την ημέρα έβρεχε ακατάπαυστα. Eντυπωσιαστήκαμε γιατί βρεθήκαμε σε μια κανονική πόλη, τεράστιας έκτασης, που εξωτερικά θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης, αλλά εσωτερικά είναι η "Mέκκα" της επιστήμης. Στην πύλη με το νούμερο 33 μας περίμενε ο Eλληνας καθηγητής Mανώλης Tσεσμελής, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας για τους ανιχνευτές στο CERN.

"Eμείς εδώ διερευνούμε το Σύμπαν όχι από το Διάστημα, αλλά από τα βάθη της γης, αφού ο Mεγάλος Eπιταχυντής Aδρονίων (The Atlas experiment of the LHC), μια κυκλική πειραματική διάταξη ηλεκτρομαγνητών μήκους 27 χλμ. είναι βυθισμένη στα 100 μέτρα. Aυτή τη στιγμή πατάμε πάνω της και εδώ που βρισκόμαστε είναι το μοναδικό τμήμα της κατασκευής που βρίσκεται στην Eλβετία, τα υπόλοιπα είναι στη Γαλλία. Yπάρχει κι ένας παρόμοιος επιταχυντής στην Aμερική που όμως κλείνει στα τέλη Σεπτεμβρίου", μας ενημερώνει.....

Το Spektr-R (ή RadioAstron) σε τροχιά

Η Ρωσία αντεπιτίθεται με διαστημικό τηλεσκόπιο «ισχυρότερο από το Hubble»
Η κεραία του Spektr-R έχει διάμετρο 10 μέτρα. Πατήστε ΕΔΩ για να περιστρέψετε την εικόνα
Παρά τα τεχνικά προβλήματα στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, το διαστημικό ραδιοτηλεσκόπιo Spektr-R κατάφερε τελικά να ανοίξει τη γιγάντια κεραία του. Η ανακούφιση ήταν μεγάλη για το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας, η οποία μπορεί τώρα να υπερηφανεύεται για το μεγαλύτερο τροχιακό τηλεσκόπιο του κόσμου, το οποίο θα προσφέρει ανάλυση χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από του Hubble.

Το «ρωσικό Hubble», όπως το έχουν αποκαλέσει, θα βλέπει βέβαια στο φάσμα των ραδιοκυμάτων, σε αντίθεση με το διάσημο αμερικανικό τηλεσκόπιο που δίνει θεαματικές εικόνες στο υπεριώδες, το ορατό και υπέρυθρο φως.
Το πλεονέκτημα του Spektr-R είναι ότι θα μπορεί να λειτουργεί σε συνδυασμό με επίγεια τηλεσκόπια, σχηματίζοντας μια νοητή κεραία συλλογής ραδιοκυμάτων με διάμετρο 30 φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Γης.
Θα μπορεί έτσι να προσφέρει εικόνες μακρινών αντικειμένων και σχηματισμό με ανάλυση 10.000 φορές από αυτή που προσφέρει το Hubble....

Αδύνατο το ταξίδι στον χρόνο

Ομάδα φυσικών βάζει τέλος στην επιθυμία του ανθρώπου για «βόλτες» στον χωροχρόνο
Σκηνή από την ταινία επιστημονικής φαντασία "Επιστροφή στο μέλλον", σχετική με τα ταξίδια στο χρόνο.  
Ομάδα φυσικών από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Χονγκ Κονγκ υποστηρίζει πώς τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι τα ταξίδια στον χρόνο είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν αφού για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να αναπτυχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από εκείνη του φωτός.

Ο ΚΟΚ του Σύμπαντος
 Ο Shengwang Du, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που απέδειξε (το αυτονόητο για τη θεωρία της σχετικότητας) ότι ένα φωτόνιο δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός

Οι ερευνητές απέδειξαν πώς ούτε ένα μεμονωμένο φωτόνιο ούτε μια δέσμη φωτός, δεν μπορούν να κινηθούν με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός «υπακούοντας» έτσι στην θεωρία του Αϊνστάιν.....

24/7/11

Ελεύθερη πτώση νερού

Ένας έξυπνος καταρράκτης στην Ιαπωνία

Παρατηρήστε ότι τα σχήματα καθώς πέφτουν μεγαλώνουν. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;;.........
Για να απαντήσουμε το ερώτημα εξετάζουμε μια απλούστερη περίπτωση. Θεωρούμε μια βρύση που αφήνει μόνο δυο σταγόνες νερού την μια μετά την άλλη. Οι δυο σταγόνες ξεκινούν από το ίδιο σημείο, αλλά με διαφορά χρόνου 0,2 δευτερολέπτων. Ας δούμε τώρα στο επόμενο βίντεο πως θα είναι η πτώση τους

http://youtu.be/tvcDhSrEa8Q

Παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο με τους ιαπωνικούς καταρράκτες. Καθώς οι δυο σταγόνες πέφτουν, η μεταξύ τους απόσταση αυξάνει. Ιδού και το διάγραμμα που δείχνει την κατακόρυφη θέση των σταγόνων ως συνάρτηση του χρόνου.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει την απόσταση μεταξύ των σταγόνων συναρτήσει του χρόνου

Αν εξαιρέσουμε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα στην αρχή – όταν η δεύτερη σταγόνα δεν έχει ακόμη αρχίσει την πτώση της – η απόσταση μεταξύ των σταγόνων αυξάνει με έναν σταθερό ρυθμό. Όσο περισσότερο πέφτουν τόσο περισσότερο αυξάνεται η απόστασή τους.
Εδώ θα σκεφτεί κάποιος: αν οι σταγόνες πέφτουν με χρονική διαφορά 0,2 δευτερολέπτων δεν θάπρεπε να φτάσουν στο έδαφος με την ίδια χρονική διαφορά; Πράγματι αυτό κάνουν. Όμως και οι δυο σταγόνες καθώς πέφτουν κινούνται όλο και γρηγορότερα και γι αυτό αυξάνεται η κατακόρυφη μεταξύ τους απόσταση.
Ας το δούμε και λίγο μαθηματικά...
Έστω ότι οι δυο σταγόνες αφήνονται από ύψος h. Tότε η κατακόρυφη θέση της πρώτης σταγόνας θα δίνεται από την εξίσωση
y= h - 1/2 g t2
(για t=0 πρέπει y1=0)
η κατακόρυφη θέση της δεύτερης σταγόνας από την εξίσωση
y2=h -1/2 g (t - td)2
Γιατί (t-td) ; Διότι για t= td ισχύει y2=h.
Η απόσταση μεταξύ των δυο σταγόνων θα είναι
Δy = y2 - y1 = … = g td t -1/2 g td2
ή
Δy = 1,96 t -0,196
Από την τελευταία εξίσωση βλέπουμε ότι απόσταση μεταξύ των δυο σταγόνων αυξάνει γραμμικά με το χρόνο και ότι κάθε δευτερόλεπτο η απόσταση τους αυξάνεται κατά 1,96 μέτρα.
www.wired.com

Η απάντηση στο έσχατο ερώτημα της Ζωής, του Σύμπαντος και των Πάντων

"Γιατί υπάρχει κάτι αντί για το τίποτα;
 Γιατί υπάρχουμε εμείς;
Γιατί αυτό το σύνολο νόμων και όχι κάποιο άλλο;
Η απάντηση στο έσχατο ερώτημα της Ζωής, του Σύμπαντος και των Πάντων …. είναι ένα ξερό «42»;"
...Καθ’ όλη την ιστορία της επιστήμης, ήρθαν στο φως μια σειρά ολοένα και πιο βελτιωμένων θεωριών, ή μοντέλων, από τις ιδέες του Πλάτωνα μέχρι την κλασική θεωρία του Νεύτωνα και τις σύγχρονες κβαντικές θεωρίες. Εύλογα θα ρωτούσε κανείς; Άραγε, θα φτάσει ποτέ αυτή η πορεία σε κάποιο τέρμα , σε μια τελική θεωρία του Σύμπαντος, η οποία να συμπεριλαμβάνει όλες τις δυνάμεις και να προβλέπει το αποτέλεσμα κάθε παρατήρησης που μπορούμε να κάνουμε, ή θα συνεχίζουμε εσαεί να βρίσκουμε ολοένα και καλύτερες θεωρίες, αλλά ποτέ τη μια και μοναδική εκείνη θεωρία που δεν επιδέχεται περαιτέρω βελτίωση; Δεν έχουμε ακόμη κάποια οριστική απάντηση στο ερώτημα αυτό, διαθέτουμε όμως έναν υποψήφιο για την τελική Θεωρία των Πάντων - αν υπάρχει πραγματικά κάτι τέτοι0 -, η οποία ονομάζεται θεωρία Μ. Η θεωρία Μ είναι το μοναδικό μοντέλο το οποίο έχει όλες τις ιδιότητες που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει μια τελική θεωρία....
Η θεωρία Μ δεν συνιστά θεωρία με την καθιερωμένη έννοια του όρου. Αποτελεί μια ολόκληρη οικογένεια διαφορετικών θεωριών, καθεμιά από τις οποίες συνιστά απλώς μια καλή περιγραφή παρατηρήσεων σε ορισμένο μόνο φάσμα φυσικών καταστάσεων. Μοιάζει λίγο με χάρτη. Όπως γνωρίζουμε καλά, δεν γίνεται να απεικονίσουμε το σύνολο της γήινης επιφάνειας σε έναν και μόνο χάρτη. Η συνήθης μερκατορική προβολή που χρησιμοποιούμε σε παγκόσμιους άτλαντες κάνει τις περιοχές να φαίνονται ολοένα και μεγαλύτερες καθώς προχωράμε προς βορρά και νότο, ενώ δεν καλύπτει τον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο. Αν θέλαμε να απεικονίσουμε πιστά ολόκληρη τη Γη, θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μάλλον μια συλλογή χαρτών, καθένας από του οποίους θα κάλυπτε μια περιορισμένη περιοχή. Οι χάρτες θα επικαλύπτονται και, στις περιοχές αλληλοεπικάλυψης, θα δείχνουν την ίδια τοποθεσία.
Η θεωρία Μ είναι παρόμοια περίπτωση. Όσο διαφορετικές και αν φαίνονται οι επιμέρους θεωρίες στην θεωρία Μ, όλες μπορούν να θεωρηθούν ως όψεις της ίδιας υποκείμενης θεωρίας. Πρόκειται για εκδοχές της θεωρίας εφαρμόσιμες μόνο σε ένα περιορισμένο φάσμα υποπεριπτώσεων – για παράδειγμα, όταν κάποιες ποσότητες, όπως η ενέργεια, λαμβάνουν μικρές τιμές. Όπως και οι αλληλοεπικαλυπτόμενοι χάρτες της μερκατορικής προβολής, οι διαφορετικές εκδοχές στις περιοχές που επικαλύπτονται θα προβλέπουν τα ίδια φαινόμενα. Αλλά όπως δεν υπάρχει επίπεδος χάρτης ο οποίος να αποτελεί καλή αναπαράσταση της συνολικής επιφάνειας της Γης, έτσι δεν υπάρχει και μια μοναδική θεωρία που να αναπαριστά ικανοποιητικά όλες τις παρατηρήσεις μας σε κάθε δυνατή κατάσταση.....
Σύμφωνα με τη θεωρία Μ, το Σύμπαν μας δεν είναι το μοναδικό σύμπαν. Όπως προβλέπει η θεωρία Μ μια πληθώρα από σύμπαντα δημιουργήθηκαν από το τίποτα. Η δημιουργία τους δεν προϋποθέτει την παρέμβαση μιας υπερφυσικής οντότητας, ενός θεού. Αντίθετα, τα πολλαπλά αυτά σύμπαντα αναδύονται με φυσικό τρόπο σύμφωνα με τους νόμους της Φύσης. Αποτελούν πρόβλεψη της επιστήμης. Κάθε σύμπαν έχει πολλές δυνατές ιστορίες και υπάρχουν πολλές δυνατές καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρίσκεται σε μεταγενέστερες χρονικές στιγμές – σε στιγμές, δηλαδή, όπως το παρόν, πολύ μετά τη δημιουργία του. Οι περισσότερες από τα καταστάσεις αυτές θα είναι πολύ διαφορετικές από το Σύμπαν που παρατηρούμε εμείς και αρκετά αφιλόξενες για οποιαδήποτε τυχόν μορφή ζωής. Ελάχιστες μονάχα από αυτές θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ύπαρξη πλασμάτων όπως εμείς. Έτσι, μέσα από την απέραντη αυτή ακολουθία, η παρουσία μας «ξεδιαλέγει», τρόπον τινά, μονάχα όσα σύμπαντα είναι συμβατά με την ύπαρξή μας. Μπορεί στην κλίμακα του Κόσμου να είμαστε μικροί και ασήμαντοι, αλλά το παραπάνω γεγονός μας καθιστάς, κατά μια έννοια, άρχοντες της Δημιουργίας.
Αν θέλουμε να κατανοήσουμε το Σύμπαν μέχρι και τα βαθύτερα επίπεδά του, δεν αρκεί να γνωρίσουμε μόνο το πώς συμπεριφέρεται, αλλά και το γιατί.
Γιατί υπάρχει κάτι αντί για το τίποτα;
Γιατί υπάρχουμε εμείς;
Γιατί αυτό το σύνολο νόμων και όχι κάποιο άλλο;
Πρόκειται για το έσχατο ερώτημα της Ζωής, του Σύμπαντος και των Πάντων….

Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου «Το Μεγάλο Σχέδιο» (εκδόσεις κάτοπτρο), των Stephen Hawking και Leonard Mlodinow,
που επιχειρεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα. Και σε αντίθεση με την απάντηση που θα βρείτε στο βιβλίο «The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy» (Γυρίστε τον Γαλαξία με ωτοστόπ), η απάντηση δεν θα είναι ένα ξερό «42»!

http://youtu.be/aboZctrHfK8

Ο έρωτας είναι θέμα Χημείας

Για να αισθανθούμε την ερωτική έλξη, να προσκολληθούμε στο έτερον ήμισυ, αλλά ακόμη και για να το... απατήσουμε, απαιτείται ένας συνδυασμός έκκρισης ορμονών και ενεργοποίησης νευροδιαβιβαστών
«Καλοκαίρι, με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι...» τραγούδησε προ ετών ο Διονύσης, και όλοι συμφωνήσαμε χαρωπά για το ποια είναι η πεμπτουσία του θέρους. Ωστόσο, πέρα από τους γλυκούς χυμούς του καρπουζιού, κάποιοι άλλοι χυμοί σίγουρα ωριμάζουν στο σώμα μας και μας κάνουν να αδημονούμε για την «καλοκαιρινή περιπέτεια». Μας το έλεγαν έμμεσα οι ρομαντικές κυρίες που μετρούσαν τα χρόνια τους ως «τόσων Μαΐων», μας το έλεγαν και οι ζορμπάδες γέροι που μέτραγαν τη ζωή με τα καλοκαίρια που γλέντησαν. Ομως οι επιστήμες τι έχουν να πουν για τους χυμούς αυτούς και ποια είναι η πλέον αρμόδια να μας εξηγήσει το θέμα;
Οι κυνικοί θα συμφωνήσουν σίγουρα με την ψήφο υπέρ της Οικονομίας του ρωμαίου κωμωδού Titus Plautus (254 - 184 π.Χ.): «Qui amans egens ingressus est princeps in amoris vias, superavit aerumnis suis aerumnas Herculi» - δηλαδή, «Οποιος ξανοίγεται στη λεωφόρο του έρωτα με άδειο πορτοφόλι, έχει να φέρει εις πέρας άθλους επαχθέστερους εκείνων του Ηρακλή». Αλλά, ευτυχώς για τους μονίμως εις οικονομικήν κρίσην ευρισκομένους Ελληνες, ο Ναπολέων Βοναπάρτης απεφάνθη διαφορετικά είκοσι αιώνες αργότερα: «Ο έρωτας είναι θέμα Χημείας και η ερωτική πράξη θέμα Φυσικής». Βεβαίως, ο ίδιος προτίμησε να εμβαθύνει στον πόλεμο, που συνδύαζε τις δύο σε ένα... μέχρι που η φιλειρηνική και πολυγαμική γενιά των χίπηδων - δύο αιώνες μετά - διακήρυξε το «Κάν' τε έρωτα, όχι πόλεμο», δίνοντας τη σκυτάλη στη Φυσική. Τα χρόνια όμως του καταναλωτισμού πέρασαν και, τώρα, στη μονογαμική γενιά που εξέθρεψαν το AIDS και η οικονομική κρίση, ο λόγος της Χημείας επί του θέματος γίνεται και πάλι κυρίαρχος. Και, μια και οι αποδείξεις που έχει μαζέψει η επιστήμη είναι σωρευτικές, ας συνοψίσουμε τα ως τώρα πορίσματά της.

Η φαρέτρα με τα «φαρμακωμένα βέλη»

Για μια γρήγορη διάγνωση του ποιος είναι ερωτοχτυπημένος, η «γλώσσα του σώματος» αρκεί: φουντωμένα μάγουλα, καρδιά που χτυπάει σαν ταμπούρλο, ιδρωμένες παλάμες και ένα τσίτωμα ηλεκτρικό όποτε μας πλησιάζει το αντικείμενο του πόθου, εγγυώνται το συμβάν. Αλλά αυτά είναι μόνον οι εξωτερικές απολήξεις του εσώτερου ηφαιστείου χημικών αντιδράσεων που βιώνουν οι «παθόντες». Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί και με ποια σειρά;...

23/7/11

Διαστημική αποστολή αντιμετωπίζει δύσκολα ερωτήματα

κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση
lerapidograph.com

Υποψίες (ξανά...) ανίχνευσης του σωματιδίου Higgs

Υποψίες για την ανίχνευση του σωματιδίου που θεωρείται ότι «δίνει» μάζα στα στοιχειώδη σωματίδια – ανακοίνωσαν ερευνητές από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN.
Σε ομιλίες τους την Παρασκευή 22 Ιουλίου, φυσικοί που ανήκουν στις ομάδες των δυο τεράστιων ανιχνευτών ATLAS και CMS, ανέφεραν ότι στα δεδομένα τους υπάρχουν στοιχεία παρουσίας του «σωματιδίου του Θεού», αλλά είναι ακόμη νωρίς για να αποφανθούν με βεβαιότητα ότι οφείλονται στο σωματίδιο Χιγκς. Πιθανόν να είναι στατιστικές διακυμάνσεις στα δεδομένα ή κάποια ψεγάδια στα υπολογιστικά μοντέλα.
Ο ανιχνευτής ATLAS βρήκε μια αναπάντεχη αφθονία ζευγών μποζονίων W (φορείς της ασθενούς αλληλεπίδρασης), με ενέργειες μεταξύ 120 με 140 GeV (γίγα-ηλεκτρονιοβόλτ) . Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα σωματίδιο Higgs με μάζα στο εύρος των παραγόμενων μποζονίων. Η ομάδα του ATLAS ανέφερε επίσης ότι παρατήρησε μικρότερο πλεόνασμα σε ζεύγη φωτονίων και μποζονίων Ζ (επίσης φορείς της ασθενούς αλληλεπίδρασης) που μπορεί να οφείλονται σε διασπάσεις Higgs. Όμως η στατιστική ακρίβεια των δεδομένων δεν είναι ακόμη ικανοποιητική.
Ο άλλος ανιχνευτής στον LHC, ο CMS, βρήκε παρόμοιο φάσμα μεταξύ 130 και 150 GeV...
physicsforme.wordpress.com

Δείτε το βίντεο: Τι είναι το μποζόνιο Higgs;

22/7/11

Ανιχνεύθηκαν μόρια σακχάρου στην κατοικήσιμη ζώνη του Γαλαξία μας

Μόριο σακχάρου που συνδέεται άμεσα με την δημιουργία ζωής εντόπισαν οι αστρονόμοι σε μια περιοχή του γαλαξία μας όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν κατοικήσιμοι πλανήτες. Η γλυκοαλδεΰδη (HOCH 2 -CH = O) – ο απλούστερος μονοσακχαρίτης – μπορεί να αντιδράσει με την προπενάλη και να σχηματίσουν ριβόζη, ένα βασικό συστατικό του ριβονουκλεϊκού οξέος (RNA), που πιστεύεται ότι είναι το κεντρικό μόριο για την δημιουργία ζωής.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το ραδιοτηλεσκόπιο IRAM στη Γαλλία, με το οποίο ανίχνευσαν το μόριο σε μια περιοχή του διαστήματος, 26000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, όπου σχηματίζονται άστρα μεγάλης μάζας. Παρατήρησαν την περιοχή με υψηλή γωνιακή ανάλυση και σε διαφορετικά μήκη κύματος, επιβεβεβαιώνοντας την παρουσία των τριών χαρακτηριστικών γραμμών της γλυκοαλδεΰδη στο κεντρικό μέρος της περιοχής.
«Είναι η πρώτη φορά που η γλυκοαλδεΰδη, ένα βασικό σάκχαρο, ανιχνεύεται σε μια περιοχή σχηματισμού άστρων, όπου θα μπορούσαν να υπάρξουν πλανήτες φιλόξενοι στη ζωή» δηλώνουν οι επιστήμονες της ερευνητικής ομάδας. Η γλυκοαλδεΰδη είχε ανιχνευθεί παλιότερα μόνο προς το κέντρο του γαλαξία μας, όπου οι συνθήκες είναι ακραίες σε σχέση με τον υπόλοιπο γαλαξία. Το γεγονός ότι τώρα ανιχνεύθηκε σε μια περιοχή μακριά από το γαλαξιακό κέντρο δείχνει ότι η παραγωγή αυτού του βασικού συστατικού της ζωής μπορεί να γίνεται και σε άλλες περιοχές του γαλαξία. Αυτό είναι μια καλή είδηση για την αναζήτηση της εξωγήινης ζωής...
dailygalaxy.com

21/7/11

Bίντεο: Οι αποστολές των διαστημικών λεωφορείων


Εκπληκτική εικόνα του διαστημικού λεωφορείου Atlantis από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

To σύμβολο του απείρου στο κέντρο του Γαλαξία μας !

Κοσμική κορδέλα "τυλίγει" το κέντρο του Γαλαξία
Το διαστημικό Παρατηρητήριο Herschel εντόπισε και κατέγραψε μια παράξενη κοσμική δομή, ένα δακτυλίδι αερίου, στο κέντρο του γαλαξία μας. Οι ειδικοί την χαρακτηρίζουν ως μια «κοσμική λωρίδα» που κυκλώνει το κέντρο του γαλαξία. Πρόκειται για ένα πυκνό νεφέλωμα παγωμένων αερίων και σκόνης σε σχήμα λωρίδας με έκταση 600 ετών φωτός στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει παραγωγή νέων άστρων.

Η ύπαρξη του δακτυλιδιού ήταν γνωστή εδώ και καιρό αλλά τα όργανα παρατήρησης είχαν καταφέρει να εντοπίσουν μόνο μικρά και αποσπασμένα μεταξύ τους τμήματα. Το Herschel, παρατηρητήριο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος και με τη συνδρομή της Nasa,  κατάφερε να το καταγράψει ολόκληρο.
Η ανακάλυψη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astrophysical Journal Letters,  έχει εντυπωσιάσει την επιστημονική κοινότητα η οποία προσπαθεί τώρα να βρει απαντήσεις για τη σπάνια μορφή και άλλα περίεργα χαρακτηριστικά που έχει αυτό το νεφέλωμα όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι το κέντρο του δακτυλιδιού δεν συμπίπτει όπως θα έπρεπε κανονικά με το κέντρο του γαλαξία.  tovima.gr - physicsforme - arxiv.org

Live: Η προσγείωση του τελευταίου διαστημικού λεωφορείου

Δείτε ζωντανά την προσγείωση του Atlantis
........................
(update)

Η προσγείωση του διαστημικού λεωφορείου Atlantis πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, ολοκληρώνοντας έτσι το 30 χρόνων πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων της NASA...

Γιατί ο Πλούτωνας δεν θεωρείται πλανήτης

Παρότι το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble μας αποκάλυψε ότι ο Πλούτωνας διαθέτει και τέταρτο δορυφόρο, είναι γνωστό ότι αυτός δεν ανήκει πλέον στους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του 26ου Συνεδρίου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) (14 - 25 Αυγούστου 2006) που έγινε στην Πράγα, οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι πλέον οχτώ και όχι εννέα όπως γνωρίζαμε έως σήμερα. Αυτοί είναι: ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας.
Το προεδρείο του 26oυ συνεδρίου της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) (14 - 25 Αυγούστου 2006) στην Πράγα
 Επιπλέον ορίζεται μία καινούρια κατηγορία ουράνιων σωμάτων, οι νάνοι πλανήτες (dwarf planets) στην οποία ανήκουν ο Πλούτωνας (που μέχρι σήμερα θεωρείτο πλανήτης), η Δήμητρα (Ceres, που μέχρι σήμερα θεωρείτο αστεροειδής) και ο νεο - ανακαλυφθείς 2003 UB313 (ακόμα δεν έχει οριστεί η επίσημη ονομασία του). Η τελική απόφαση πάρθηκε στις 24 Αυγούστου 2006 καθώς έγινε ανοιχτή ψηφοφορία ανάμεσα στους χιλιάδες αστρονόμους που παραβρέθηκαν στην Πράγα, μεταξύ 16:30 και 17:00, ώρα Ελλάδος.
Αμφιβολίες για τον καθορισμό αντικειμένων ως πλανήτες υπήρχαν από παλιά. Για παράδειγμα, η Δήμητρα όταν ανακαλύφθηκε το 1801, από τον Giuseppe Piazzi, αρχικά θεωρήθηκε πλανήτης. Στη συνέχεια όμως καθώς ανακαλύφθηκαν και άλλα κοντινά της παρόμοια αντικείμενα, έλαβε τελικά τον χαρακτηρισμό του αστεροειδή.
Τελευταία, με την ανακάλυψη του 2003 UB313 - αντικείμενο μεγαλύτερο τόσο σε μάζα όσο και σε ακτίνα από τον Πλούτωνα και σε μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο - και πολλών άλλων κοσμικών αντικειμένων στο ηλιακό μας σύστημα, έγινε αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του «πλανήτη» και να γίνει μια νέα κατηγοριοποίηση των σωμάτων που βρίσκονται στο ηλιακό σύστημα.

Σύμφωνα με μία αρχική πρόταση της IAU που διατυπώθηκε στις 16 Αυγούστου, ως πλανήτες θα χαρακτηρίζονταν 12 ουράνια σώματα, ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη, ο Άρης, η Δήμητρα, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας, ο Πλούτωνας, ο Χάροντας (δορυφόρος του Πλούτωνα) και ο 2003 UB313. Σχετικά με αυτήν την πρόταση ένα από τα μέλη της Επιτροπής Ορισμού Πλανητών (Planet Definition Committee) ο Richard Binzel αναφέρει: "Ο στόχος μας ήταν να βρούμε μια επιστημονική βάση για έναν νέο καθορισμό της έννοιας του πλανήτη και επιλέξαμε τη βαρύτητα ως καθοριστικό παράγοντα. Η φύση αποφασίζει εάν ένα αντικείμενο είναι ή όχι ένας πλανήτης."

Κατά τη διάρκεια όμως του συνεδρίου και έπειτα από πολλές συζητήσεις και διαφωνίες προέκυψαν διάφορες προτάσεις οι οποίες τέθηκαν σε ψηφοφορία και τελικά επικράτησαν τα ψηφίσματα 5Α και 6Α.

Το ψήφισμα 5A περιέχει τον βασικό καθορισμό της έννοιας "πλανήτης" και την ταξινόμηση - ονομασία των υπόλοιπων κοσμικών αντικειμένων του ηλιακού μας συστήματος. Σύμφωνα με αυτό τα κοσμικά αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος ταξινομούνται ως εξής:
(1) Σε πλανήτες, που είναι ουράνια σώματα τα οποία:
(α) είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο,
(β) έχουν επαρκή μάζα ώστε λόγω της ιδιο-βαρύτητάς τους να βρίσκονται σε υδροστατική ισορροπία και επομένως να έχουν σχεδόν σφαιρικό σχήμα και
(γ) έχουν συλλέξει - "καθαρίσει" - κατά μήκος της τροχιάς τους γύρω από τον Ήλιο όλα τα μικρο-σώματα (απομεινάρια του αρχικού υλικού από το οποίο προέκυψε το ηλιακό μας σύστημα).
Με την τελευταία προϋπόθεση εξασφαλίζεται το γεγονός ότι ο κάθε πλανήτης είναι το κυρίαρχο βαρυτικά αντικείμενο στην τροχιά του. Για παράδειγμα, ο Πλούτωνας έχει 0,07 φορές τη μάζα των άλλων αντικειμένων στην τροχιά του, ενώ η Γη έχει 1,7 εκατομμύρια φορές τη μάζα των άλλων αντικειμένων στην τροχιά της.(2) Σε νάνους πλανήτες, που είναι τα ουράνια σώματα για τα οποία ισχύουν τα (1α) και (1β) αλλά δεν ισχύει το (1γ). Επιπλέον δεν θα πρέπει να είναι δορυφόροι άλλων πλανητών.
(3) Στα «μικρά κοσμικά αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος", (Small Solar - System Bodies) όπου ανήκουν τα υπόλοιπα κοσμικά αντικείμενα που είναι σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο (εκτός των δορυφόρων των πλανητών) .
Γράφημα της πυκνότητας συναρτήσει της μάζας. Ο Πλούτωνας έχει το μικρότερο μέγεθος και την μικρότερη μάζα (ακόμη και από τη Σελήνη) 
Στο ψήφισμα 6A αναφέρεται ότι ο Πλούτωνας χάνει τη θέση του ανάμεσα στους πλανήτες και χαρακτηρίζεται σύμφωνα με το ψήφισμα 5Α, ως νάνος πλανήτης, ενώ δε αποτελεί το πρότυπο για μια νέα κατηγορία αντικειμένων, των μετα-Ποσειδωνίων αντικειμένων (trans - Neptunian objects).
astro.noa.gr -physicsforme.wordpress.com

20/7/11

Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα

Ο Νηλ Άρμστρονγκ (Neil Armstrong) - κυβερνήτης της αποστολής Apollo 11 προς τη Σελήνη - στις 21 Ιουλίου 1969, ακριβώς 42 χρόνια πριν - ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη. Τα πρώτα λόγια του ήταν:
"That's one small step for a man, one giant leap for mankind."
"Ένα μικρό βήμα για ένα άνθρωπο, ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα."

http://youtu.be/uxlp1Xhb6z4

H αποστολή Απόλλων 11

http://youtu.be/pCp2jTtay0w

Δείτε επίσης το externalflash/apollo11

To Hubble ανακάλυψε ακόμη έναν δορυφόρο του Πλούτωνα

Oι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψαν ένα τέταρτο φεγγάρι σε τροχιά γύρω από τον παγωμένο νάνο πλανήτη Πλούτωνα. Προσωρινά φέρει το όνομα P4. Έχει διάμετρο από 13 έως 34 χιλιόμετρα.
Συγκριτικά, ο Χάροντας που είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα έχει διάμετρο 1043 χιλιόμετρα, ενώ οι άλλοι δυο δορυφόροι – Ύδρα και Νύχτα – έχουν διάμετρο από 32 έως 113 χιλιόμετρα.
Το διαστημικό σκάφος της NASA, New Horizons που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2006 με σκοπό τη μελέτη του απόμακρου Πλούτωνα, ίσως βρεθεί μπροστά και σε άλλες εκπλήξεις. Αναμένεται ότι θα προσεγγίσει τον Πλούτωνα και τους δορυφόρους του το καλοκαίρι του 2015.
Καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημικό σκάφους New Horizons που κατευθύνεται στον Πλούτωνα
nasa.gov

Φωτογραφίες: το τελευταίο διαστημικό λεωφορείο αποχωρεί από τον Διαστημικό Σταθμό

To Atlantis στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Το Αtlantis και η Γη
Το Αtlantis φεύγει από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η φωτογραφία είναι του αστροναύτη Ron Garan από τον ΔΔΣ
Φωτογραφία του αστροναύτη Ron Garan από τον ΔΔΣ 
Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός όπως φαίνεται από το Atlantis που απομακρύνεται

Το διαστημικό λεωφορείο Atlantis από εξωτερική κάμερα του ΔΔΣ
Ο ΔΔΣ από το φινιστρίνι του Atlantis
Mια σπάνια οπτική γωνία του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού από το Atlantis που απομακρύνεται
H τελευταία εικόνα του Διεθνούς Διαστημικού σταθμού καθώς το Atlantis απομακρύνεται
www.space.com - www.nasa.gov