30/9/11

Απονεμήθηκε το βραβείο αντι-Νόμπελ Φυσικής (Ig Nobel)...

...στους Philippe Perrin, Cyril Perrot, Dominique Deviterne, Bruno Ragaru και Herman Kingma για την εργασία τους σχετικά με το γιατί οι αθλητές ρίψης δίσκου αισθάνονται ζαλάδα, ενώ αυτοί της σφύρας όχι!! [Dizziness in discus throwers is related to motion sickness generated while spinning].

Υπενθυμίζεται ότι ο Andre Geim που τιμήθηκε πέρυσι με το πραγματικό βραβείο Nobel Φυσικής για την έρευνά του σχετικά με το γραφένιο, είχε λάβει το Ig Nobel το 2000. Η εργασία του μελετούσε αιωρούμενους βατράχους σε μαγνητικά πεδία!! Ιδού και η σχετική δημοσίευση:

Για 21η χρονιά απονεμήθηκαν τα «εναλλακτικά Νόμπελ», όπως έχουν γίνει πια γνωστά τα βραβεία Ig που τιμούν επιστήμονες για πραγματικές, αλλά μάλλον... ασυνήθιστες έως «τρελές» - και συχνά αστείες - ανακαλύψεις και εφευρέσεις.
Αν και τα βραβεία, που δίνονται από το χιουμοριστικό επιστημονικό περιοδικό «Χρονικά της Απίθανης Έρευνας», συνιστούν μια διακωμώδηση του θεσμού των πραγματικών βραβείων Νόμπελ, ήταν αληθινοί νομπελίστες αυτοί που έδωσαν τα βραβεία στους τιμώμενους, σε ειδική τελετή στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το BBC.
Βασικό κριτήριο για τη βράβευση είναι η ανακάλυψη «πρώτα να κάνει τους ανθρώπους να γελάσουν και μετά να σκεφθούν».

Εκτός από το βραβείο Φυσικής, δόθηκαν:

- Βραβείο Βιολογίας, σε δύο Αυστραλούς εντομολόγους, Daryll Gwynne και David Rentz, για εργασία τους σχετικά με το σεξ των σκαθαριών μέσα σε ένα πεταμένο μπουκάλι μπίρας και πώς το αρσενικό σκαθάρι μπερδεύει το μπουκάλι (αν είναι καφέ χρώματος) με το θηλυκό.

- Φυσιολογίας, στους Βρετανούς ζωολόγους, Anna Wilkinson, Natalie Sebanz, Isabella Mandl και Ludwig Huberγια, για την εργασία τους σχετικά με το χασμουρητό στις χελώνες, όπου αποκλείστηκε ότι το χασμουρητό είναι κολλητικό στα συμπαθή ζώα.

- Ιατρικής, στους Mirjam Tuk, Debra Trampe, Luk Warlop, Matthew Lewis, Peter Snyder, Robert Feldman, Robert Pietrzak, David Darby and Paul Maruff για την έρευνα σχετικά με την απελπισία όσων αναζητούν απεγνωσμένα μέρος για να ουρήσουν και πώς η αγωνία τους επηρεάζει πότε θετικά και πότε αρνητικά τις αποφάσεις τους για άλλα πράγματα.

- Ψυχολογίας, στον Karl Halvor Teigen του Πανεπιστημίου του Oslo, στη Νορβηγία, που προσπάθησε να καταλάβει γιατί στην καθημερινή ζωή οι άνθρωποι αναστενάζουν.

- Μαθηματικών, στους Dorothy Martin, Pat Robertson, Elizabeth Clare, Lee Jang Rim, Shoko Asahara, Credonia Mwerinde και Harold Camping οι οποίοι εδώ και χρόνια είχαν προβλέψει το τέλος του κόσμου, αλλά ήσαν ακόμα ζωντανοί για να παραλάβουν το βραβείο.

- Ειρήνης, στο δήμαρχο του Βίλνιους της Λιθουανίας που αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα του πάρκινγκ, ισοπεδώνοντας το πολυτελές αυτοκίνητο ενός παραβάτη με ένα τεθωρακισμένο όχημα.

- Λογοτεχνίας, στον Τζον Πέρι του πανεπιστημίου Στάνφορντ για την θεωρία του της «δομημένης αναβλητικότητας», που εξηγεί γιατί πρέπει κάποιος να εργάζεται πάντα πάνω σε κάτι τόσο σημαντικό, ώστε να αποφεύγει συστηματικά να κάνει κάτι ακόμα πιο σημαντικό.
Πηγή: ΑΜΠΕ
www.ert.gr -guardian.co.uk

29/9/11

Βίντεο: Η επιτυχής εκτόξευση του Tiangong

Οι απαρχές της κοσμολογίας

H φιλοσοφική κοσμολογία των αρχαίων Ελλήνων δεν προέκυψε εκ του μηδενός. Οι πρώτοι κοσμολόγοι φιλόσοφοι που συνήθως μνημονεύονται ως Ίωνες ή Μιλήσιοι κοσμολόγοι επειδή έδρασαν στη Μίλητο της Ιωνίας – μπορούσαν να αντιδράσουν απέναντι σε λαϊκές αντιλήψεις που είχαν επικρατήσει στον αρχαιοελληνικό κόσμο για ένα μακρό χρονικό διάστημα ή μερικές φορές να στηριχθούν σ’ αυτές
Ορισμένες από τις λαϊκές αυτές αντιλήψεις μπορούν να σταχυολογηθούν από την ποίηση του Ομήρου και του Ησιόδου (όγδοος αιώνας π.Χ.).
Στον Όμηρο ο κόσμος συλλαμβάνεται ως επίπεδη γη, την οποία περιβάλλει ο Ωκεανός, και πάνω από την οποία δεσπόζει ένας ημισφαιρικός ουράνιος θόλος, με τον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια.
Οι σεληνιακοί μήνες χρησιμοποιούνταν για μικρής κλίμακας ημερολογιακούς υπολογισμούς και κάποια στιγμή – αν και δεν υπάρχουν ίχνη του στον Όμηρο και τον Ησίοδο – κάποια μορφή ηλιακο – σεληνιακού ημερολογίου ήταν καθιερωμένη.

Κατά παράδοση αυτού του τύπου οι κοσμικοί πρωταγωνιστές όπως η γη, ο ήλιος και η σελήνη θεωρούνται θεοί και λατρεύονταν ως θεοί, αν και η λατρεία τους στην αρχαία Ελλάδα δεν φαίνεται να απέκτησε ποτέ το κύρος της λατρείας των Ολύμπιων θεών, πασίγνωστης από τον μύθο και την ποίηση.
Αλλά ακόμη και στον Όμηρο, όταν ο Δίας συγκαλεί συνέλευση των θεών προσέρχονται σ’ αυτήν επίσης και ποταμοί, εκτός από τον Ωκεανό, και οι νύμφες.
Ο αρχαίος κόσμος μπορεί να επικαλείται σε προσευχές ή να καλεί ως μάρτυρες σε όρκους τον ήλιο, τη γη, τον ουρανό, τα ποτάμια και τους ανέμους.
Ορισμένοι Ολύμπιοι θεοί επίσης συνδέονταν – και σε κάποια συμφραζόμενα ακόμη και ταυτίζονταν – με συγκεκριμένα κοσμικά φαινόμενα (ο Δίας που μαζεύει τα σύννεφα ως θεός του ουρανού, ο Ποσειδώνας ως θεός της θάλασσας κ.ο.κ.)

Επιπλέον, τόσο στον αρχαιοελληνικό κόσμο όσο και στους γειτονικούς πολιτισμούς της Εγγύς Ανατολής κυκλοφορούσαν μυθικές ιστορίες σχετικά με την προέλευση του κόσμου η οποία συλλαμβανόταν ως διαδοχική γέννηση τέτοιων κοσμογονικών θεοτήτων.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν κανείς μιλούσε για τον κόσμο σήμαινε ότι μιλά για τους θεούς, και οι θεωρίες σχετικά με την προέλευση του κόσμου (κοσμογονίες) ήταν ακριβώς ιστορίες που αφηγούνταν τη γενεαλογία των θεών (θεογονίες).
Το πλέον αντιπροσωπευτικό αρχαιοελληνικό παράδειγμα της δεύτερης κατηγορίας είναι η Θεογονία του Ησίοδου (δεύτερο μισό του όγδοου αιώνα π.Χ.).
Σε αυτό το έργο τα πρώτα στάδια της ιστορίας του κόσμου αναπαριστώνται ως εξής (Θεογονία 116-33):
«Πρώτιστα έγινε το Χάος, μετά η Γη (Γαία) η ευρύστερνη,
βάθρο παντοτινό κι ασάλευτο όλων των αθανάτων που διαφεντεύουν
τις κορφές του χιονισμένου Ολύμπου˙ συνάμα ο
Έρωτας, κάλλιστος στους αθάνατους θεούς, λυσιμελής,
δαμάζοντας τα στήθη όλων, θεών κι ανθρώπων,
λυγίζοντας το νου τους και τη φρόνιμη βουλή τους.
Από το Χάος βγήκαν το Έρεβος κι η μαύρη Νύχτα. Από τη νύχτα πρόβαλε
η Ημέρα κι ο Αιθέρας – έστερξε στην αγάπη του, και
γκαστρωμένη από το Έρεβος τους έφερε στον κόσμο τη Νύχτα.
Γέννησε η Γη πρώτον, όμοιο κι ίσο της, τον έναστρο Ουρανό,
για να την σκέπει από παντού, θρόνο ασάλευτο των
μακαρίων θεών, για πάντα.
Έπειτα γέννησε και τα μεγάλα Όρη,
χαριτωμένους τόπους των Νυμφών, που κατοικούνε
στις κοιλάδες των βουνών.
Γέννησε ακόμη, ατρύγητο κι από κύμα φουσκωμένο πέλαγος.
Τον Πόντο – ανέραστη, δίχως να ζευγαρώσει. Ύστερα την κοιμήθηκε ο Ουρανός, κι έτσι γεννήθηκεν ο βαθυστρόβιλος Ωκεανός....
Με τον παρατακτικό τρόπο που χαρακτηρίζει τον αρχαιοελληνικό πολυθεϊσμό, αυτή η ιστορία απεικονίζει τον κόσμο ως μια πολλαπλότητα διακριτών θεϊκών οντοτήτων:
κάθε θεός έχει τη δική του επικράτεια, και κάθε θεά τη δική της.
Οι οικείοι Ολύμπιοι θεοί προκύπτουν αργότερα στην εξέλιξη της ιστορίας και είναι ακόμη πιο ανθρωπομορφικοί στον χαρακτήρα.
Αλλά και οι πιο «αφηρημένες» θεότητες αυτών των πρώτων σταδίων, όπως η Νύχτα και η Γη, οι οποίες παίζουν τον ρόλο τους αμέσως μετά τις πρώτες απαρχές από το αρχέγονο Χάος, συμπεριφέρονται με τρόπο ανθρωπομορφικό: σμίγουν ερωτικά και γεννούν απογόνους.
Ως ιστορία (μύθος) μπορεί να είναι ελκυστική, πρόκειται όμως για μια εξήγηση των ειδών. Για ποιόν λόγο ο θεός Α συμβαίνει να ερωτευθεί θεό Β παραμένει ερώτημα τόσο σκοτεινό όσο σκοτεινή είναι και η φύση του έρωτα στον κόσμο των θνητών.
Οι αναγνώστες ή οι ακροατές μπορεί να δεχθούν αυτά τα στοιχεία της ιστορίας ως αληθινά, αλλά από μια ευρύτερη οπτική στην ουσία δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
Επιπλέον, ο ερμηνευτικός μηχανισμός σύμφωνα με τον οποίο θεοί φέρνουν στη ζωή άλλους θεούς ύστερα από ερωτική ένωση, προφανώς επιτρέπει εξαιρέσεις.
Η θάλασσα, για παράδειγμα, προκύπτει από τη Γη, χωρίς αν προηγηθεί συνεύρεση.
Ούτε είναι σε όλες τις περιπτώσεις σαφές γιατί ο θεός Χ γεννιέται από τον θεό Ψ: τα διάφορα στάδια της ιστορίας δεν συνδέονται με απολύτως σαφή τρόπο. Πράγματι, σε πολλές περιπτώσεις μπορεί πίσω από τη γέννηση ενός θεού από κάποιον άλλον θεό να κρύβεται ένα είδος λογικής, αλλά αυτό είναι πάντοτε ζήτημα ερμηνείας, και οι συνδέσεις που μπορεί να φέρει στο φως μια τέτοια ερμηνεία να είναι αρκετά διαφορετικές.
Η νύχτα, για παράδειγμα, λέγεται πως γέννησε τη Μέρα, και μπορούμε να εικάσουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή η Μέρα ακολουθεί τη Νύχτα.
Οπουδήποτε αλλού όμως η Νύχτα είναι επίσης η μητέρα του Θανάτου (Θεογονία 212), ίσως επειδή η Νύχτα και ο Θάνατος μοιράζονται τα ίδια αρνητικά χαρακτηριστικά. Επίσης, σε άλλο σημείο (Θεογονία 224) η Νύχτα λέγεται ότι είναι η μητέρα της Απάτης, και ορισμένοι ερμηνευτές θεωρούν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι απάτες συμβαίνουν γενικά κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αλλά τέτοιες συνδέσεις στην καλύτερη περίπτωση προκύπτουν από συσχετισμούς και είναι αφηρημένες, και δεν συμβάλλουν σε μια σαφή και συνεπή περιγραφή.

Είναι χρήσιμο να τα συγκρίνουμε όλα αυτά με την πρώτη φιλοσοφική κοσμογονία της οποίας τα κύρια σημεία είναι λίγο έως πολύ σαφή.
Επινοήθηκε από τον Αναξίμανδρο, ύστερα από έναν και πλέον αιώνα από το ποίημα του Ησιόδου.
Τα κύρια σημεία της πρέπει να ανασυντεθούν από διάφορα τμήματα έμμεσων μαρτυριών και οι απόψεις διαφέρουν σχετικά με το πλήθος των λεπτομερειών αυτής της ανασύνθεσης. Ωστόσο, τα κύρια γνωρίσματα της ακόλουθης περιγραφής δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση.

Σύμφωνα με τον Αναξίμανδρο, ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε προήλθε από μια αιώνια, και αιωνίως κινούμενη, ποιοτικά και ποσοτικά απροσδιόριστη πρώτη ύλη, το άπειρον, μέσω μιας διαδικασίας διαδοχικών σταδίων.....

Το φως από σμήνη γαλαξιών επιβεβαιώνει τη θεωρία της σχετικότητας

Ερευνητές ανάλυσαν το φως από 8000 σμήνη γαλαξιών για να ελέγξουν τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας
Είναι γνωστό ότι η μετατόπιση προς το ερυθρό του φωτός των γαλαξιών οφείλεται στο φαινόμενο Doppler, εξαιτίας της ταχύτητας απομάκρυνσης των γαλαξιών σε σχέση με εμάς. Το φαινόμενο αυτό περιγράφει ο νόμος του Χάμπλ (Hubble)που αποτελεί και την απόδειξη ότι το Σύμπαν διαστέλλεται.
Όμως σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας και η βαρύτητα μπορεί να προκαλέσει μετατόπιση προς το ερυθρό.
Η βαρυτική μετατόπιση στο ερυθρό παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1960 από τους Pound και Rebka, σε ένα επίγειο πείραμα που πραγματοποίησαν χρησιμοποιώντας «εξωτικές» τεχνικές. Επιπλέον, ο Brault με έναν ειδικά σχεδιασμένο εξοπλισμό κατάφερε να παρατηρήσει τη μετατόπιση στο ορατό φάσμα του Ήλιου.
Ο Radek Wojtak, μαζί με τους Steen Hansen και Jens Hjorth, από το Κέντρο Σκοτεινής Κοσμολογίας του Ινστιτούτου Niels Bohr στην Κοπεγχάγη, έλεγξαν την βαρυτική μετατόπιση προς το ερυθρό σε συμπαντική κλίμακα.
Ανέλυσαν το φως γαλαξιών από περίπου 8.000 σμήνη γαλαξιών. Τα σμήνη των γαλαξιών είναι συσσωρεύσεις χιλιάδων γαλαξιών, εξαιτίας της βαρύτητάς τους.
Αυτή η βαρύτητα επηρεάζει και το φως που εκπέμπουν οι γαλαξίες στο διάστημα.
Οι αστρονόμοι ανέλυσαν το φως των γαλαξιών που βρίσκονται στο μέσον των σμηνών και το φως εκείνων που βρίσκονται στην περιφέρεια.
Τα δεδομένα των παρατηρήσεων συμφωνούν με τις θεωρητικές προβλέψεις της Σχετικότητας
Η ερυθρή μετατόπιση του φωτός που προέρχονταν από γαλαξίες στα κέντρα των σμηνών ήταν εντονότερη. Παίρνοντας υπόψιν την συνολική μάζα του σμήνους των γαλαξιών και χρησιμοποιώντας τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι δυνατό να υπολογιστεί η ερυθρά μετατόπιση που αναμένεται για τις διάφορες θέσεις των γαλαξιών.
Αποδείχθηκε πλήρης συμφωνία μεταξύ των παρατηρήσεων και των θεωρητικών υπολογισμών, επιβεβαιώνοντας έτσι για άλλη μια φορά την θεωρία της Σχετικότητας.
physicsforme.wordpress.com

Αρχίζει το χτίσιμο του Κινεζικού Διαστημικού Σταθμού

Σήμερα θα εκτοξευθεί ένας πύραυλος από το Jiuquan στην επαρχία Gansu της Κίνας, που θα μεταφέρει στο διάστημα τις πρώτες μονάδες του κινεζικού διαστημικού σταθμού. Ο κινεζικός διαστημικός σταθμός θα φέρει το όνομα Tiangong - που σημαίνει «ουράνιο παλάτι" - και θα περιστρέφεται γύρω από τη Γη σε ύψος 350 χιλιόμέτρων.

http://youtu.be/0JZ9z-7SM4Q

Το Νοέμβριο η μη επανδρωμένη κάψουλα Shenzhou 8, θα αρχίσει να πραγματοποιεί δοκιμές σύνδεσης με τον Tiangong.
Οι επανδρωμένες αποστολές με Κινέζους αστροναύτες προγραμματίζονται για το 2012, σύμφωνα με κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Σε περίπτωση που στη σημερινή εκτόξευση πάει κάτι στραβά, έχει κατασκευαστεί ένα αντίγραφο ασφαλείας, το Tiangong 2.
Ο τελικός στόχος της Κίνας είναι η κατασκευή ενός Διαστημικού Σταθμού 60 τόνων, μέσα σε δέκα χρόνια - θα είναι περίπου στο ένα έκτο της μάζας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
guardian.co.uk - space.com

28/9/11

Ένας κίτρινος υπεργίγαντας σαν τηγανητό αυγό


Οι κίτρινοι υπεργίγαντες - άστρα με τεράστια μάζα και μικρό χρόνο ζωής - είναι πολύ σπάνια. Η παραπάνω εικόνα στο υπέρυθρο, που λήφθηκε από το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο του Νοτίου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου (Very Large Telescope - European Southern Observatory), αποτελεί την καλύτερη μέχρι τώρα απεικόνιση αυτών των τερατωδών άστρων. Στην φωτογραφία φαίνεται ο κεντρικός υπεργίγαντας (γνωστός και με το όνομα IRAS 17163-3907) που περιβάλλεται από δυο φλοιούς ύλης που εκτοξεύονται προς τα έξω.
Το άστρο βρίσκεται 13000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Είναι χίλιες φορές μεγαλύτερο από το Ήλιο αλλά δεν είχε ταυτοποιηθεί μέχρι τώρα ως κίτρινος υπεργίγαντας παρά την φωτεινή του λάμψη. Ο διπλός φλοιός της ύλης (μια μάζα ισοδύναμη με τέσσερις Ήλιους) που εκτινάσσεται προς τα έξω του έδωσε το παρατσούκλι: νεφέλωμα τηγανητού αυγού.
Το άστρο αυτό σύντομα θα εκραγεί σαν σουπερνόβα.
newscientist.com -space.com


http://youtu.be/1br9cvisBbI

Συνέντευξη του Δημήτρη Χριστοδούλου

Φανταστείτε: ενώ έχω τιμηθεί από όλα τα ιδρύματα της χώρας, δεν με έχουν καλέσει να κάνω ούτε μία διάλεξη. Επί δέκα ολόκληρα χρόνια. Ενώ είχα πολλές φορές εκδηλώσει τέτοιο ενδιαφέρον, χωρίς μάλιστα ποτέ να ζητήσω την οποιαδήποτε αμοιβή


Την Τετάρτη, 28 Σεπτεμβρίου, πραγματοποιείται στο Χονγκ Κονγκ η απονομή των βραβείων Shaw, τα οποία από το 2004 απονέμονται κάθε χρόνο σε επιστήμονες από ολόκληρο τον κόσμο που το έργο τους έχει ξεχωρίσει στους τομείς της αστρονομίας, της ιατρικής και των μαθηματικών. Πρόκειται για μια διάκριση που πολλοί χαρακτηρίζουν ως «το ασιατικό Νόμπελ».

Ανάμεσα στους εφετινούς βραβευθέντες είναι και ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ένας από τους πλέον σημαντικούς μαθηματικούς της εποχής μας, ο οποίος μοιράζεται το εφετινό βραβείο Shaw για τις μαθηματικές επιστήμες μαζί με ένα άλλο ιερό τέρας των σύγχρονων μαθηματικών, τον αμερικανό Ρίτσαρντ Χάμιλτον.

Ο κ. Χριστοδούλου έχει τιμηθεί με μερικά από τα μεγαλύτερα βραβεία στον χώρο του και θεωρείται από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως ο κορυφαίος έλληνας μαθηματικός της σύγχρονης περιόδου. Εχει λάβει μέρος σε πολλά ερευνητικά προγράμματα και έχει διατελέσει καθηγητής σε αρκετά ξένα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων και το πανεπιστήμιο του Πρίνστον, που τα τελευταία 70 χρόνια είναι το κέντρο της μαθηματικής πρωτοπορίας. Σήμερα διδάσκει στο πανεπιστήμιο ΕΤΗ της Ζυρίχης.

Τον συντήσαμε πριν από λίγο καιρό στην Κηφισιά. Είχε μόλις επιστρέψει από ολιγοήμερες διακοπές στη Ζάκυνθο. Ο λόγος του ελλειπτικός, γεμάτος παρενθέσεις, αγκύλες και παραπομπές, όπως, ίσως, είναι η σκέψη των μαθηματικών.

Με χιούμορ και καλή διάθεση αρχίζει την κουβέντα μας λέγοντας πόσο χαρούμενος ένιωσε όταν έμαθε ότι τιμήθηκε με το βραβείο Shaw. «Ομως πρέπει να σας πω ότι χάρηκα ακόμα περισσότερο επειδή το μοιράστηκα με τον Χάμιλτον, τον οποίο θεωρώ αδελφή ψυχή» εξηγεί. «Εχουμε την ίδια νοοτροπία, την ίδια φιλοσοφία. Είναι ένας άνθρωπος σαν κι εμένα, κάπως μονήρης. Αφοσιώνεται σε κάτι και ακολουθεί το δικό του όραμα χωρίς να δίνει σημασία στο τι λένε οι άλλοι».

Στη δεκαετία του 1960 ο κ. Χριστοδούλου υπήρξε παιδί-θαύμα στη Φυσική. Εφυγε από την Ελλάδα το 1968 σε ηλικία 16 ετών για να παρακολουθήσει μαθήματα στο Πρίνστον ως φοιτητής «υπό δοκιμασία». Επτά μήνες αργότερα γινόταν δεκτός στο μεταπτυχιακό τμήμα του φημισμένου πανεπιστημίου.....

27/9/11

Το κόκκινο Σέλας

Συνήθως το χρώμα του είναι πράσινο.
Όμως, μερικές φορές όπως σ΄αυτή τη φωτογραφία από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εμφανίζεται και το κόκκινο χρώμα.
Το φαινόμενο Aurora (Σέλας) οφείλεται στα φορτισμένα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας (τα περισσότερα έρχονται από τον ήλιο) που συγκρούονται με τα άτομα των ανώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας.
Τα άτομα διεγείρονται από τις συγκρούσεις (ηλεκτρόνια μετακινούνται σε πιο απομακρυσμένες τροχιές) και στη συνέχεια αποδιεγείρονται (τα ηλεκτρόνια επιστρέφουν στις αρχικές τους θέσεις) εκπέμποντας φωτόνια.
Όταν τα σωματίδια έχουν μεγάλες ενέργειες και συγκρούονται με οξυγόνο τότε παράγονται φωτόνια με πράσινο χρώμα.
Το κόκκινο χρώμα ή τα κόκκινα φωτόνια, δημιουργούνται από τις συγκρούσεις σωματιδίων μικρότερης ενέργειας με άτομα οξυγόνου καθώς επίσης και από τις συγκρούσεις με άτομα αζώτου.
www.flickr.com

Αποστολή κωδικοποιημένων μηνυμάτων με βακτήρια

Κώδικας: κολοβακτηρίδιο Ε. Coli
Οι ποικίλοι χρωματικοί συνδυασμοί βακτηρίων επιτρέπουν την κωδικοποίηση μηνυμάτων
Πρόκειται στην ουσία για νέα βιολογικά barcode, τα οποία αρχικά θα ενσωματωθούν σε ζωντανούς οργανισμούς, σπόρους και καλλιέργειες, ώστε να πιστοποιούν την γνησιότητα τους.
Καθόλου τυχαία όμως οι ερευνητές, χρηματοδοτήθηκαν από τη διάσημη υπηρεσία DARPA του αμερικανικού Πενταγώνου, η οποία -όπως είχε κάνει και στο ξεκίνημα του Ίντερνετ- ενισχύει καινοτομικές έρευνες με στρατιωτικό ενδιαφέρον, γεγονός που υποδεικνύει ότι η βασική λειτουργία αυτών των “μεταλλαγμένων” κωδικών είναι η κρυπτογράφηση μηνυμάτων με προτεραιότητα τηνκατασκοπία και τις στρατιωτικές επικοινωνίες.....

26/9/11

Η συντριπτική υπεροχή του Λάμπνιτς επί του Νεύτωνα

Ποιός ήταν ο Λάιμπνιτς;
Αφήστε με να σας μιλήσω για τον Λάιμπνιτς.
Ο Λάιμπνιτς επινόησε τον απειροστικό λογισμό, τη δυαδική αριθμητική, ένα καταπληκτικό μηχανικό υπολογιστή, ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε τη συμβολική λογική, έδωσε το όνομα στην τοπολογία (analysis situs) και τη συνδυαστική ανάλυση, ανακάλυψε το θεώρημα του Γουίλσον (έναν έλεγχο για πρώτους αριθμούς) κλπ, κλπ.
Ο Νεύτων ήταν σπουδαίος φυσικός, ήταν όμως σαφώς κατώτερος του Λάιμπνιτς τόσο ως μαθηματικός όσο και ως φιλόσοφος. Και ακόμα ο Νεύτων ως άνθρωπος ήταν σάπιος – τόσο που οι Τζεράσι και Πίνερ ονόμασαν το νέο τους βιβλίο, Newton’s Darkness (Στα σκοτάδια του Νεύτωνα).
Ο Λάιμπνιτς επινόησε τον απειροστικό λογισμό, τον δημοσιοποίησε, έγραψε επιστολές επί επιστολών στους μαθηματικούς της Ευρώπης για να τους εξηγήσει, αρχικά αναγνωρίστηκε από τους συγχρόνους του η προσφορά του και μετά, έκπληκτος πληροφορήθηκε ότι ο Νεύτων, που ποτέ δεν είχε δημοσιεύσει ούτε μια λέξη σχετικά με το θέμα, ισχυριζόταν ότι ο Λάιμπνιτς του είχε κλέψει την ίδέα. Είναι ζήτημα αν ο Λάιμπνιτς μπορούσε να πάρει τον Νεύτωνα στα σοβαρά.!
Στο τέλος όμως νίκησε ο Νεύτων, όχι ο Λάιμπνιτς.
Ο Νεύτων καυχιόταν ότι είχε καταστρέψει τον Λάιμπνιτς και δεν έκρυψε τη χαρά του όταν ο τελευταίος πέθανε, εγκαταλειμμένος από το βασιλικό προστάτη του, τον οποίο είχε βοηθήσει να γίνει βασιλιάς της Αγγλίας.
Είναι μια σκληρή ειρωνεία ότι τα ακατανόητα Principia του Νεύτωνα – γραμμένα στο στυλ των Στοιχείων του Ευκλείδη – εκτιμήθηκαν από τους ευρωπαίους μαθηματικούς μόνον αφότου κατάφεραν να τα μεταφράσουν με τη βοήθεια αυτού του αποτελεσματικού εργαλείου, του απειροστικού λογισμού, που τους είχε διδάξει ο Λάιμπνιτς!
Τι αντίθεση και από ηθική άποψη! Ο Λάιμπνιτς ήταν τόσο ανώτερο πνεύμα που μπόρεσε να ανακαλύψει καλά στοιχεία σε όλες τις φιλοσοφίες: Καθολικούς, Προτεστάντες, οπαδούς της Καμπάλα, σχολαστικούς του Μεσαίωνα, αρχαίους, Κινέζους....
Λυπάμαι που αναφέρω ότι στον Νεύτωνα άρεσε να παρακολουθεί τις εκτελέσεις των παραχαρακτών που καταδίωκε ως Διευθυντής του Νομισματοκοπείου. Τις απολάμβανε κιόλας.
Ο Λάιμπνιτς ήταν επίσης πολύ καλός φυσικός. Στην ουσία, ο Λάιμπνιτς ήταν καλός σε όλα.
Για παράδειγμα, προσέξτε το σχόλιό του ότι «η μουσική είναι η ασυνείδητη χαρά που βιώνει η ψυχή όταν μετρά, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι μετρά», ή την προσπάθειά του να μελετήσει τις μεταναστεύσεις του προϊστορικού ανθρώπου εξετάζοντας τις ομοιότητες μεταξύ των γλωσσών – κάτι που σήμερα επιχειρείται με το DNA!
Αρχίζετε να βλέπετε το πρόβλημα:
Ο Λάιμπνιτς έχει υπερβολικά υψηλό πνευματικό επίπεδο. Είναι πολύ δύσκολο να τον κατανοήσει και να τον εκτιμήσει κανείς.
Στην πραγματικότητα, δεν μπορείτε να εκτιμήσετε τον Λάιμπνιτς αν δεν έχετε το δικό του επίπεδο.
Για να συνειδητοποιήσετε ότι ο Λάιμπνιτς σας έχει προλάβει, πρέπει να επινοήσετε ένα νέο κλάδο από μόνος σας – κάτι που όπως αναφέρει ο Τζ. Μακ Ντόναλντ Ρος στο βιβλιαράκι Λάιμπνιτς στις εκδόσεις Oxford University Press, έχει συμβεί σε πολλούς ανθρώπου. (...)
Απ’ ότι φαίνεται ο Νεύτων δεν ήταν ο μόνος σημαντικός αντίπαλος του Λάιμπνιτς. Φαντάζομαι ότι δεν σας είχε περάσει ποτέ από το νου ότι η ενασχόληση με τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία θα μπορούσε να αποδειχτεί τόσο επικίνδυνη, έτσι δεν είναι;
Η σατιρική νουβέλα Καντίντ του Βολταίρου, που ανέβηκε σαν μουσική κωμωδία όταν ήμουν μικρός, είναι μια καρικατούρα του Λάιμπνιτς. Ο Βολταίρος ήταν αδυσώπητος πολέμιος του Λάιμπνιτς και ένθερμος υποστηρικτής του Νεύτωνα – η φίλη του μαρκησία ντι Σατελιέ μετέφρασε τα Principia του Νεύτωνα στα Γαλλικά.
Ο Βολταίρος ήταν εναντίον του ενός και υπέρ του άλλου, όχι με βάση την κατανόηση του έργου τους, αλλά απλώς επειδή ο Λάιμπνιτς αναφέρεται συνεχώς στον Θεό, ενώ το έργο του Νεύτωνα μοιάζει να ταιριάζει απόλυτα με μια αθεϊστική, μηχανιστική κοσμοθεωρία. Αυτό οδηγούσε προς τη Γαλλική Επανάσταση, που στρεφόταν τόσο κατά της εκκλησίας όσο και κατά της μοναρχίας.
Ο καημένος ο Βολταίρος – αν είχε διαβάσει τις προσωπικές σημειώσεις του Νεύτωνα, θα είχε συνειδητοποιήσει ότι υποστήριζε τον λάθος άνθρωπο!
Τα πιστεύω του Νεύτωνα ήταν στην κυριολεξία πρωτόγονα – σκεφτείτε μόνο ότι υπολόγιζε την ηλικία του σύμπαντος με βάση τη Βίβλο.
Τον Λάιμπνιτς αντίθετα κανείς δεν τον είδε να μπαίνει ποτέ σε εκκλησία.
Η αντίληψή του για τον Θεό ήταν βαθιά και πολύπλοκη. Ο Θεός του Λάιμπνιτς ήταν μια λογική αναγκαιότητα που γεννούσε την αρχική πολυπλοκότητα για τη δημιουργία του κόσμου και του ήταν απαραίτητος, γιατί το τίποτα είναι αναγκαστικά απλούστερο από το κάτι. Αυτή είναι η απάντηση του Λάιμπνιτς στο ερώτημα «Γιατί υπάρχει κάτι αντί να υπάρχει τίποτα; Διότι το τίποτα είναι απλούστερο και ευκολότερο από το κάτι» (Αρχές της φύσεως και της χάριτος, 1714, Ενότητα 7).
Σε σύγχρονη γλώσσα, είναι σα να λέμε ότι η αρχική πολυπλοκότητα του σύμπαντος οφείλεται στην επιλογή των νόμων της φυσικής και τις αρχικές συνθήκες στις οποίες εφαρμόζονται αυτοί οι νόμοι. Αν οι αρχικές συνθήκες είναι απλές, για παράδειγμα, ένα κενό σύμπαν ή ένα εκρηγνυόμενο σημείο ανωμαλίας, τότε όλη αρχική πολυπλοκότητα προέρχεται από τους νόμους τη φυσικής.......
Gregory Chaitin, "ΜΕΤΑ-ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, τα μυστικά του αριθμού Ω", εκδόσεις ΤΡΑΥΛΟΣ

Το μυστήριο του πλανήτη που βγήκε εκτός πορείας

Υπάρχει, δεν υπάρχει
O Fomalhaut b (η κουκκίδα στο λευκό τετράγωνο) είναι ένας από τους ελάχιστους εξωπλανήτες που έχουν φωτογραφηθεί άμεσα
Η ανακάλυψή του έγινε πρωτοσέλιδο το 2008, όταν οι αστρονόμοι τον παρουσίασαν ως τον πρώτο εξωπλανήτη που φωτογραφήθηκε άμεσα και μάλιστα στο ορατό φως. Σε νεότερες εικόνες, όμως,  ο πλανήτης Fomalhaut b φαίνεται να έχει ξεφύγει από την προβλεπόμενη τροχιά του -μια σοβαρή ανωμαλία που γίνεται αιτία για καβγά ανάμεσα σε δύο έγκριτους αστρονόμους.

Από το 1995 μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι έχουν επιβεβαιώσει την ύπαρξη σχεδόν 700 πλανητών έξω από το Ηλιακό Σύστημα. Σχεδόν όλοι όμως έχουν εντοπιστεί μόνο έμμεσα, βάσει των οπτικών και βαρυτικών τους επιδράσεων στα μητρικά τους άστρα.

Ο Fomalhaut b, σε απόσταση 25 ετών φωτός, είναι διαφορετική περίπτωση, αφού φωτογραφήθηκε -έστω σαν μικροσκοπική κουκκίδα- από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η ανακάλυψή του δημοσιεύτηκε μάλιστα στο κορυφαίο περιοδικό Science από την ομάδα του Ελληνοαμερικανού Πολ Κάλας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ.

Το εντυπωσιακό με τις εικόνες είναι ότι, καθώς ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο μέσα σε έναν δίσκο σκόνης, διακρίνεται να «μαζεύει» τη σωματίδια που συναντάει στην πορεία του και να δημιουργεί έτσι έναν καθαρό, διαυγή δακτύλιο, ο οποίος ουσιαστικά ιχνηλατεί την τροχιά του....

Πολλοί προσπάθησαν, κανείς όμως δεν κατάφερε να διαψεύσει τον Αϊνστάιν

Μεγάλες προσδοκίες
O Αϊνστάιν βγάζει τη γλώσσα σε όσους τον αμφισβητούν
Η ανακοίνωση για τον εντοπισμό σωματιδίων που φαίνονται να ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως έκανε αίσθηση την περασμένη εβδομάδα. Αν και μένει να αποδειχθεί αν οι παρατηρήσεις ευσταθούν, η Ιστορία έχει δείξει ότι το να στοιχηματίζει κανείς κατά του Αϊνστάιν είναι σίγουρος τρόπος να χάσει τα λεφτά του.

Εδώ και πάνω από έναν αιώνα, πολλοί προσπάθησαν να βρουν ασυνέπειες στη Γενική και την Ειδική Σχετικότητα -από διάφορους φυσικούς μέχρι το Ναζιστικό Κόμμα της Γερμανίας, το οποίο ενθάρρυνε τη δημοσίευση ενός έργου με τίτλο Εκατό Συγγραφείς Κατά του Αϊνστάιν. Και παρόλο που υπήρξαν πειραματικά αποτελέσματα που έδειχναν στην αρχή να διαψεύδουν τη σχετικότητα, όλα διαπιστώθηκε τελικά ότι δεν απέκλιναν από τη θεωρία.

Όπως επισημαίνει ο Πίτερ Γκάλισον, ιστορικός της επιστήμης στο Χάρβαρντ, η Σχετικότητα επέζησε μέχρι σήμερα «παρόλο που δοκιμάστηκε πιο σκληρά από οποιαδήποτε άλλη θεωρία στις φυσικές επιστήμες».

Ακόμα και ο ίδιος ο Αϊνστάιν έκανε λάθος όταν αποκάλεσε τη λεγόμενη κοσμολογική σταθερά τη «μεγαλύτερη γκάφα» του. Ο μεγάλος φυσικός είχε εισάγει τη σταθερά στη Γενική Σχετικότητα ως δύναμη που εμποδίζει την κατάρρευση του Σύμπαντος. Το 1998, όμως, νέες παρατηρήσεις έδειξαν δεν επρόκειτο για γκάφα, αφού η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται λόγω μιας μυστηριώδους δύναμης που αντιστοιχεί στην κοσμολογική σταθερά.

Δεδομένης της μαθηματικής κομψότητας των θεωριών του Αϊνστάιν και μιας πληθώρας πειραμάτων που τις επιβεβαιώνουν, οι 12 επιστήμονες που κλήθηκαν να σχολιάσουν την τελευταία είδηση στο Associated Press ήταν επιφυλακτικοί, δύσπιστοι, ή απλά δεν την πίστεψαν.....

Πως ανιχνεύουμε νετρίνα

Ο περιβόητος ανιχνευτής νετρίνων OPERA στο Gran Sasso στην Ιταλία
(Η φυσιολογική συνέχεια της ανάρτησης «Πως φτιάχνουμε μια δέσμη νετρίνων»....)
Τεράστιος αριθμός νετρίνων καθημερινά και σε κάθε στιγμή διασχίζει το σώμα μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.
Νετρίνα που δημιουργούνται από τις πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ήλιου, νετρίνα που δημιουργούνται από τις κοσμικές ακτίνες στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, νετρίνα που έχουν δημιουργηθεί από εκρήξεις σουπερνόβα, και επιπλέον αρχέγονα νετρίνα που δημιουργήθηκαν στα πρώτα λεπτά της δημιουργίας του σύμπαντος και αποτελούν τώρα το κοσμικό υπόβαθρο νετρίνων (αντίστοιχο του κοσμικού υποβάθρου της μικροκυματικής ακτινοβολίας).
Τα νετρίνα αλληλεπιδρούν σπάνια με την ύλη και μπορούν να διασχίσουν ακόμη και την Γη ολόκληρη χωρίς να αλληλεπιδράσουν. Όμως, έστω και ένα πολύ μικρό ποσοστό αλληλεπιδρά με την ύλη και γι αυτό άλλωστε γνωρίζουμε την ύπαρξή τους.
Αν ένα νετρίνο εισέλθει στον πυρήνα ενός ατόμου και (μιλώντας χονδρικά) φθάσει πολύ κοντά σε κάποιο κουάρκ (ή αντικουάρκ) - που αποτελούν τα συστατικά πρωτονίων και νετρονίων – τότε υπάρχει μια μικρή πιθανότητα το νετρίνο να «συγκρουστεί» με ένα κουάρκ ή αντικουάρκ. Το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν ένα νετρίνο «συγκρούεται» με ένα ηλεκτρόνιο όταν βρεθεί κοντά σε κάποιο άτομο.
Αλλά αυτή η διαδικασία δεν συμβαίνει πολύ συχνά, διότι σχετίζεται με την ασθενή πυρηνική δύναμη.
Ας υποθέσουμε ότι ένα νετρίνο «χτυπάει» ένα κουάρκ ή αντικουάρκ στο εσωτερικό ενός ατομικού πυρήνα. Τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Αν το νετρίνο έχει μεγάλη ενέργεια μπορεί να διασπάσει τον πυρήνα σε πρωτόνια και νετρόνια ή ακόμη να δημιουργηθούν μερικά πιόνια (ένας τύπος αδρονίων που συνίστανται όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια από κουάρκ και αντικουάρκ).
Το νετρίνο εν τω μεταξύ θα εξακολουθεί να μην ανιχνεύεται, τα ανακρουόμενα όμως πρωτόνια, νετρόνια και πιόνια μπορούν να παρατηρηθούν, διότι αλληλεπιδρούν στη συνέχεια με άλλους πυρήνες διασπώντας τους.
Στην πραγματικότητα υπάρχει και μια άλλη δυνατότητα. Μερικές φορές κατά την αλληλεπίδραση ενός νετρίνο με ένα κουάρκ ή αντικουάρκ, το νετρίνο μπορεί να «μετατραπεί» σε ένα φορτισμένο λεπτόνιο, όπως ένα ηλεκτρόνιο, ή μιόνιο ή ταυ.
Στην περίπτωση αυτή μπορούμε να ανιχνεύσουμε επιπλέον και το ηλεκτρόνιο (το μιόνιο ή τα προϊόντα διάσπασης του ταυ) στο οποίο «μεταμορφώθηκε» το νετρίνο.
Συνεπώς, μπορούμε να ανιχνεύσουμε νετρίνα έμμεσα, ανιχνεύοντας ηλεκτρόνια ή μιόνια ή πρωτόνια, νετρόνια και πιόνια, ως προϊόντα της σπάνιας αλληλεπίδρασης του νετρίνου με την ύλη.
Ένας τρόπος λοιπόν για την μελέτη των νετρίνων είναι η δημιουργία ισχυρών δεσμών νετρίνων (όπως αυτή που δημιουργείται στο CERN και κατευθύνεται στο Gran Sasso, στο πείραμα OPERA), και η κατασκευή ανιχνευτών που θα εντοπίζει πρωτόνια, νετρόνια, πιόνια, μιόνια ή και ηλεκτρόνια που εμφανίζονται όταν ένας πυρήνας αλληλεπιδρά με ένα νετρίνο.
Αλλά πρέπει να έχουμε υπομονή. Το πείραμα OPERA χρειάστηκε 3 χρόνια για να ανιχνεύσει περίπου 16000 νετρίνα, δηλαδή ελάχιστα νετρίνα κάθε μέρα.
Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί ανιχνευτές νετρίνων στον κόσμο, που χρησιμοποιούν διαφορετικά υλικά και στρατηγική.
Μια συνηθισμένη τεχνική είναι η δημιουργία ενός τεράστιου ανιχνευτή γεμισμένου με νερό ή κάποιο άλλο υγρό, βαθιά κάτω από τη Γη για την αποφυγή του υποβάθρου που δημιουργείται από τις κοσμικές ακτίνες (Ο ελληνικός ανιχνευτής νετρίνων NESTOR, μέσα στη βαθιά θάλασσα της Πύλου χρησιμοποιεί το νερό της θάλασσας για τον σκοπό αυτό).
Υπάρχουν επίσης ανιχνευτές νετρίνων που βασίζονται στην ασθενή αλληλεπίδραση του νετρίνο με άτομα χλωρίου
ή με άτομα γαλλίου
που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την επίλυση του προβλήματος των ηλιακών νετρίνων. (βλέπε «Νετρίνο: το σωματίδιο που απειλεί τα αξιώματα της Φυσικής».
profmattstrassler.com

Πως φτιάχνουμε μια δέσμη νετρίνων

Σχήμα 1
Στην αρχή δημιουργούμε μια δέσμη πρωτονίων σε έναν επιταχυντή όπως ο Large Hadron Collider (LHC). (Το πώς γίνεται αυτό είναι μια άλλη ιστορία που περιγράφεται στο Βίντεο «Πως λειτουργεί ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN»).
Η δέσμη κατευθύνεται σε έναν «στόχο», ένα λεπτό πλακίδιο από κάποιο υλικό. Tα πρωτόνια θα χτυπήσουν τους ατομικούς πυρήνες του υλικού και θα τους διασπάσουν όχι μόνο στα συστατικά τους, αλλά δημιουργώντας κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας και πολλά άλλα σωματίδια, συμπεριλαμβανομένων και των πιονίων. Τα πιόνια είναι σωματίδια που κατατάσσονται στα αδρόνια και φέρουν θετικό ή αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο.
Όλα αυτά τα σωματίδια διαφεύγουν από το πίσω μέρος του στόχου, αποτελώντας μια νέα δέσμη σωματιδίων από πρωτόνια, νετρόνια, πιόνια και μερικά άλλα σωματίδια.
Βάζοντας έναν μαγνήτη πίσω από τον στόχο η νέα δέσμη των σωματιδίων διαχωρίζεται ανάλογα με το είδος και την ποσότητα του ηλεκτρικού φορτίου που φέρουν τα σωματίδια.
Η απόκλιση των σωματιδίων από την αρχική τους κατεύθυνση εξαρτάται από την ενέργεια των σωματιδίων.
Έτσι τα νετρόνια, που είναι ηλεκτρικά ουδέτερα, δεν επηρεάζονται από το μαγνητικό πεδίο και συνεχίζουν την αρχική τους πορεία.
Αν τα σωματίδια που φέρουν θετικό ηλεκτρικό φορτίο στρίβουν προς τα πάνω (βλέπε σχήμα 1), τότε τα σωματίδια που φέρουν αρνητικό φορτίο θα στρίψουν προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τοποθετώντας έναν διάφραγμα πίσω από τον μαγνήτη και έχοντας υπολογίσει την απόκλιση κάθε είδους σωματιδίων, μπορούμε να επιλέξουμε αυτά που μας ενδιαφέρουν. Έτσι δημιουργείται μια δευτερεύουσα δέσμη θετικών πιονίων συγκεκριμένης ενέργειας.
Σχήμα 2


Τα πιόνια έχουν πολύ μικρό χρόνο ζωής και στη συνέχεια διασπώνται, σε ένα μιόνιο και ένα νετρίνο.
 Εφόσον έχουμε τοποθετήσει και δεύτερο μαγνήτη (βλέπε σχήμα 2), τότε θα συνεχίσουν την πορεία τους μόνο τα ηλεκτρικά ουδέτερα νετρίνα. Και αν η αρχική δέσμη των πρωτονίων ήταν πολύ ισχυρή τότε θα έχουμε μια «καλή» δέσμη νετρίνων.
Τοποθετώντας κατάλληλα τους μαγνήτες μπορούμε να έχουμε στο τέλος μια δέσμη νετρίνων στην διεύθυνση που επιθυμούμε. Για παράδειγμα να κατευθύνουμε την δέσμη νετρίνων από το CERN στο Gran Sasso και το πείραμα OPERA. Όχι τόσο στενή, μετά από διαδρομή 730 χιλιομέτρων πλαταίνει κατά 2 χιλιόμετρα. Αλλά κάνει την δουλειά της.

25/9/11

Μικροοργανισμοί θα μεταφερθούν σε δορυφόρο του Άρη

ΡΩΣΟΙ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΟΥΝ ΑΝ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ
Φόβος, φεγγάρι του Αρη, θα είναι το θέατρο του νέου πειράματος

Οι περισσότεροι είναι τόσο μικροί, που δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι. Γι' αυτό, εξάλλου, τους αποκαλούν «μικροναύτες». Είναι τοποθετημένοι σε μικρούς κυλίνδρους στο ρωσικό σκάφος 11 τόνων Phobos-Grunt, το οποίο θα εξερευνήσει τον Φόβο, το φεγγάρι του Αρη, και θα επιστρέψει στη Γη με δείγματα των πετρωμάτων του. Το ταξίδι αναμένεται να διαρκέσει περίπου τρία χρόνια. Η επιστροφή του προγραμματίζεται για τον Αύγουστο του 2014, όταν η μικρή κάψουλα με τα δείγματα θα προσγειωθεί στο Καζακστάν.

Η αμερικανική Πλανητική Εταιρεία (Planetary Society) έχει αναλάβει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του πειράματος στο Phobos-Grunt. Συγκεκριμένα, οι μικροναύτες θα απομονωθούν στη μικρή συσκευή του πειράματος, LIFE (Living Interplanetary Flight Experiment). Στο διάστημα των 34 μηνών που θα διαρκέσει το ταξίδι θα φιλοξενηθούν δέκα διαφορετικές κατηγορίες οργανισμών μέσα σε τριάντα μικρούς κυλίνδρους.

Στόχος του πειράματος είναι να ελεγχθεί αν και κατά πόσο μπορούν να μεταφερθούν μικροοργανισμοί από τον έναν πλανήτη στον άλλον επιβιώνοντας στις συνθήκες του αφιλόξενου διαστήματος. Αν αυτό επιβεβαιωθεί, η υπόθεση της πανσπερμίας -σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι μικροοργανισμοί μεταφέρθηκαν στη Γη με τη βοήθεια αστεροειδών και μετεωριτών που προσέκρουσαν στην επιφάνειά της- θα αποκτήσει ισχυρότερα ερείσματα.

Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να βρίσκονται οι μικροοργανισμοί σε ένα είδος νάρκης. Η φύση έχει μεριμνήσει εξασφαλίζοντας για κάποιους μικροοργανισμούς ένα τέτοιο είδος μακροχρόνιας νάρκης. Αφυπνίζονται όταν οι συνθήκες επιβίωσης είναι ευνοϊκές. Τέτοιοι ακριβώς οργανισμοί έχουν επιλεγεί για το πείραμα LIFE.....

Νετρίνο: το σωματίδιο που απειλεί τα αξιώματα της Φυσικής

Τα στοιχειώδη σωμάτια
Στον παραπάνω πίνακα βλέπουμε τα στοιχειώδη σωμάτια σύμφωνα με το καθιερωμένο πρότυπο. Βλέπουμε τα 6 quarks (up, charm, top, down, strange και bottom) με μωβ χρώμα, τα 6 λεπτόνια (ηλεκτρόνιο, μιόνιο, ταυ και τα αντίστοιχα νετρίνα τους) και με κόκκινο χρώμα τους φορείς των 4 αλληλεπιδράσεων που εμφανίζονται στη φύση: το φωτόνιο για την ηλεκτρομαγνητική, το γλοιόνιο για την ισχυρή ή πυρηνική, και τα Zo και W± για την ασθενή αλληλεπίδραση.
Μπορούμε επίσης να τα κατατάξουμε και σε δυο άλλες κατηγορίες:
σε φερμιόνια (αυτά που υπακούουν στην απαγορευτική αρχή του Pauli και έχουν ημιακέραιο σπιν) και σε μποζόνια (αυτά που δεν υπακούουν στην απαγορευτική αρχή του Pauli και έχουν ακέραιο σπιν). Τα σωματίδια που αποτελούν τους φορείς των αλληλεπιδράσεων είναι μποζόνια ενώ τα υπόλοιπα στον πίνακα φερμιόνια.
Μεταξύ των λεπτονίων ανήκουν και τα 3 είδη νετρίνων: το νετρίνο του ηλεκτρονίου, το νετρίνο του μιονίου και το νετρίνο του ταυ. Αν έχουν μάζα, τότε αυτή θα είναι πάρα πολύ μικρή, και για τον λόγο αυτό στον πίνακα σημειώνονται μόνο τα άνω όρια των μαζών τους.
Τα νετρίνα είναι ηλεκτρικά ουδέτερα, οπότε δεν αλληλεπιδρούν ηλεκτρομαγνητικά και το γεγονός ότι ανήκουν στην κατηγορία των λεπτονίων σημαίνει ότι δεν αλληλεπιδρούν ούτε διαμέσου της ισχυρής αλληλεπίδρασης. Τα νετρίνα αλληλεπιδρούν μόνο διαμέσου των ασθενών αλληλεπιδράσεων με την ύλη και για τον λόγο αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν.

Πολλά σημαντικά γεγονότα στην εξέλιξη της φυσικής είναι συνδεδεμένα με τα νετρίνα και τις ιδιότητές τους. Τελευταίο παράδειγμα τα αποτελέσματα του πειράματος OPERA, σύμφωνα με το οποίο βρέθηκαν να κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός – απειλώντας αυτή τη φορά τα θεμέλια της θεωρίας της Σχετικότητας.

Πριν την ανακάλυψη των νετρίνων, ο Βόλφγκανγκ Πάουλι προτίμησε να υποθέσει την ύπαρξή τους παρά να αμφισβητήσει τις αρχές διατήρησης ενέργειας και ορμής.

Νέα φυσική ή νέο σωματίδιο;
Κάποια προσεκτικά πειράματα τη δεκαετία του 1920 έδειχναν ότι η ενέργεια κατά τα φαινόμενα δεν διατηρείται κατά τη διάσπαση βήτα.
Η διαδικασία της βήτα διάσπασης του πυρήνα αλλάζει τον πυρήνα ενός τύπου ατόμου στο πυρήνα ενός άλλου τύπου (με ατομικό αριθμό διαφορετικό από αυτόν του αρχικού πυρήνα) σε συνδυασμό με την εκπομπή ενός ηλεκτρονίου ή ποζιτρονίου.
Η ενέργεια των προϊόντων της διάσπασης, συμπεριλαμβανομένης της μάζας – ενέργειας του νέου πυρήνα και του παραγόμενου ηλεκτρονίου – ποζιτρονίου, μετρήθηκε και ήταν μικρότερη από τη μάζα – ενέργεια του αρχικού πυρήνα.
Ο Βόλφγκανγκ Πάουλι έχοντας πίστη στις αρχές διατήρησης ενέργειας και ορμής, έκανε την τολμηρή υπόθεση ότι στην διάσπαση βήτα παραγόταν και τρίτο νέου τύπου σωματίδιο.
Το σωματίδιο αυτό για να μην ανιχνεύεται στα πειράματα της διάσπασης βήτα, θα έπρεπε να περνάει μέσα από τους ανιχνευτές χωρίς να αφήνει ίχνη. Αυτό το νέο σωματίδιο δεν θα έπρεπε να αλληλεπιδρά διαμέσου της ισχυρής ή της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης με την ύλη, ειδάλλως θα αλληλεπιδρούσε με την ύλη των ανιχνευτών και θα είχε ανακαλυφθεί απ’ αυτούς στα πειράματα.
Αριστερά ο Fermi και δεξιά ο Pauli. Στο μέσον ο Heisenberg
Ο Ενρίκο Φέρμι τελικά εισήγαγε το σωματίδιο αυτό στην πρώτη λεπτομερή θεωρία για την διάσπαση βήτα και ονόμασε το σωματίδιο αυτό νετρίνο, που στην ιταλική γλώσσα σημαίνει «μικρό και ουδέτερο»......

Δεν σερβίρουμε σε νετρίνα

To τελευταίο ανέκδοτο που κυκλοφόρησε σχετικά με το συμπέρασμα του πειράματος OPERA ότι τα νετρίνα κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός:

O μπάρμαν λέει: "δεν σερβίρουμε σε νετρίνα". Ένα νετρίνο μπαίνει στο μπαρ.

24/9/11

Tα "υπερφωτεινά" νετρίνα καταρρίπτουν την Θεωρία της Σχετικότητας;

Αν υποθέσουμε ότι τα συμπεράσματα του πειράματος OPERA (σχετικό άρθρο: "OPERA εναντίον βιολιστή") είναι σωστά και ότι τα νετρίνα κινούνται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός τότε ανατρέπεται η θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν;
Προφανώς και ανατρέπεται θα πει κάποιος αφού τα δυο αξιώματα που έθεσε ο Einstein και στα οποία βασίζεται η ειδική θεωρία της Σχετικότητας
1. Οι νόμοι της Φύσης είναι οι ίδιοι ως προς όλους τους αδρανειακούς παρατηρητές(αρχή της σχετικότητας).
2. H ταχύτητα του φωτός στο κενό έχει την ίδια τιμή ως προς κάθε αδρανειακό παρατηρητή.
οδηγούν στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι κανένα σώμα δεν μπορεί να κινηθεί γρηγορότερα από το φως.
Αν λοιπόν τα νετρίνα κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός (εφόσον οι μετρήσεις του πειράματος OPERA είναι σωστές...) τότε καταρρίπτεται η θεωρία της Σχετικότητας!
Κι όμως αυτό είναι ένα πολύ βιαστικό συμπέρασμα.

Η Σχετικότητα μπορεί να διατυπωθεί χωρίς καμία αναφορά στην ταχύτητα του φωτός!

Κι αυτό έγινε πολύ νωρίς, λίγα χρόνια μετά τη δημοσίευση της θεωρίας του Einstein. H ιδέα να εξάγουμε τους μετασχηματισμούς Lorentz – τις εξισώσεις της ειδικής θεωρίας της Σχετικότητας – χωρίς να λάβουμε υπόψη το δεύτερο αξίωμα που αναφέρεται στην ταχύτητα του φωτός, ξεκίνησε από τον W. von Ignatowsky, τον Δεκέμβριο του 1909 στη Μόσχα.
Ο Ignatowsky προβληματίστηκε στο τι είδους μετασχηματισμοί μπορούν να εξαχθούν από τις αρχές της σχετικότητας και μόνον. Έκτοτε δημοσιεύθηκαν αρκετές μελέτες πάνω στο θέμα αυτό, προσπαθώντας η κάθε μια να ελαττώσει τις προϋποθέσεις που έπρεπε να τηρούνται.

Το συμπέρασμα απ’ αυτές τις προσπάθειες είναι ότι πράγματι μπορούμε να εξάγουμε τις εξισώσεις της Σχετικότητας χωρίς καμία αναφορά στο δεύτερο αξίωμα του Einstein που αναφέρεται στην ταχύτητα του φωτός. Αρκούν το πρώτο αξίωμα του Einstein (αρχή της σχετικότητας), η ομοιογένεια και η ισοτροπία του χώρου.
Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας ανάλυσης βρίσκεται ΕΔΩ

Έπεσε στη Γη ο δορυφόρος UARS

(update) Σύμφωνα με το τελευταίο ανακοινωθέν της NASA δεν προσδιορίστηκε ο ακριβής χρόνος και ο τόπος της πτώσης του δορυφόρου UARS. Κατά τη διάρκεια της επανεισόδου του, ο δορυφόρος πέρασε από την ανατολική ακτή της Αφρικής πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό, στη συνέχεια, από τον Ειρηνικό Ωκεανό, από τον βόρειο Καναδά, στη συνέχεια κατά μήκος του βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού, μέχρι σε κάποιο σημείο πάνω από τη Δυτική Αφρική.
Ο δορυφόρος UARS έσπασε σε κομμάτια κατά τη διάρκεια της επανεισόδου, τα περισσότερα από τα οποία κάηκαν στην ατμόσφαιρα. Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο δορυφόρος πιθανόν διαλύθηκε και έπεσε στον Ειρηνικό Ωκεανό, μακριά από την ακτή των ΗΠΑ. Είκοσι έξι κομμάτια του θα μπορούσαν να έχουν επιβιώσει από τη πύρινη είσοδο στην ατμόσφαιρα και να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης.
Ωστόσο, η NASA δεν είναι ενήμερη για τυχόν αναφορές σχετικά με τραυματισμούς ή υλικές ζημιές.
Συνεχής ενημέρωση από τη NASA σχετικά με την πτώση του δορυφόρου UARS γίνεται ΕΔΩ

Ο βάρους έξι τόνων ερευνητικός δορυφόρος της NASA έπεσε τα ξημερώματα του Σαββάτου στη Γη, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό που μπορεί να κατέληξαν κάποια συντρίμμια του.....

23/9/11

Βίντεο: Πως οι σκέψεις μας γίνονται ταινία

Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την ανασυγκρότηση και αναπαράσταση της σκέψης ενός εθελοντή με την τεχνική fMRI.
Αριστερά (στο βίντεο) προβάλλονται οι εικόνες που βλέπει ο εθελοντής και δεξιά αυτό που προκύπτει από την καταγραφή και ανάλυση της εγκεφαλικής δραστηριότητας του εθελοντή.
http://youtu.be/nsjDnYxJ0bo

Επιστήμονες του πανεπιστημίου Berkeley χρησιμοποιώντας την τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης (fMRI - functional Magnetic Resonance Imaging) και υπολογιστικά μοντέλα καταγράφουν την εγκεφαλική δραστηριότητα και την ανασυνθέτουν σε βίντεο.
Τα αποτελέσματα δεν έχουν ακόμη την επιθυμητή διακριτική ικανότητα.
Πρόκειται για ένα πρώτο βήμα διείσδυσης στις σκέψεις και τα όνειρα των ανθρώπων. Με την τεχνολογία αυτή θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε το τι συμβαίνει στο μυαλό των ανθρώπων που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν προφορικά, όπως οι ασθενείς μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, ή ασθενείς σε κώμα ή άτομα με νευροεκφυλιστικές παθήσεις.
newscenter.berkeley.edu

OPERA εναντίον βιολιστή

(... συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης με τίτλο: "Βρέθηκαν νετρίνα που κινούνται γρηγορότερα από το φως;")

Η πειραματική ομάδα OPERA έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα των μετρήσεών της (http://arxiv.org/abs/1109.4897) σύμφωνα με τις οποίες στοιχειώδη σωματίδια (νετρίνα) ταξίδεψαν ταχύτητες που απαγορεύει η θεωρία της Σχετικότητας του Einstein

Οι εγκαταστάσεις του πειράματος OPERA. Κάτω δεξιά ο Albert Einstein με το βιολί του

Ας δούμε λοιπόν τι έχουμε.
Είναι γνωστό ότι σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας του Einstein κανένα σώμα δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα του φωτός.
Επίσης τα σωματίδια που δεν έχουν μάζα ηρεμίας (όπως τα φωτόνια) κινούνται στον ΚΕΝΟ χώρο με την ταχύτητα του φωτός. Για παράδειγμα το φως μέσα στο νερό κινείται με ταχύτητα μικρότερη του φωτός.
Τα σωματίδια που έχουν μάζα ηρεμίας μπορούν να κινηθούν με ταχύτητες που πλησιάζουν πάρα πολύ την ταχύτητα του φωτός, ποτέ όμως δεν μπορούν να την φτάσουν.
Οι ερευνητές του πειράματος OPERA ανακοίνωσαν επίσημα ότι μέτρησαν την ταχύτητα με την οποία κινήθηκαν υψηλής ενέργειας νετρίνα και την βρήκαν μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός! Τα νετρίνα δημιουργήθηκαν στον επιταχυντή στο CERN κοντά στη Γενεύη και διανύοντας μια απόσταση 730 χιλιομέτρων ανιχνεύθηκαν στο υπόγειο εργαστήριο στο Gran Sasso της Ιταλίας.
Αν τα νετρίνα ταξίδευαν με την ταχύτητα του φωτός τότε θα διάνυαν την απόσταση των 730 χιλιομέτρων σε περίπου 2,4 ms (χιλιοστά του δευτερολέπτου). Οι πειραματικοί φυσικοί του OPERA βρήκαν αυτόν τον χρόνο κατά 60 ns(εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) μικρότερο. Το σφάλμα στο νούμερο αυτό είναι περίπου 10%!  Αυτή η μέτρηση οδηγεί στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι η ταχύτητα με την οποία κινήθηκαν τα νετρίνα είναι κατά 0,0025%  μεγαλύτερη από την ταχύτητα το φωτός
Όμως υπάρχουν άλλες μετρήσεις που δείχνουν ότι τα νετρίνα κινούνται με την ταχύτητα του φωτός με εξαιρετικά καλή ακρίβεια (μέχρι 5 . 10-7%).
Για παράδειγμα οι μετρήσεις που αναφέρονται στα νετρίνα που δημιούργησε η έκρηξη του σουπερνόβα 1987Α. Πρώτα ανιχνεύθηκαν τα νετρίνα στους ανιχνευτές της Γης και στη συνέχεια μέσα σε τρεις ώρες όπως αναμενόταν έφτασε το φως της έκρηξης. Αυτά τα νετρίνα ταξίδευαν 168000 χρόνια, περίπου 5 τρισεκατομμύρια δευτερόλεπτα και έφθασαν στην Γη με διαφορά χρόνου μεταξύ τους 13 δευτερόλεπτα. Και 3 ώρες(10000 δευτερόλεπτα) νωρίτερα από το φως.

Αν τα νετρίνα ταξίδευαν με ταχύτητα κατά 1 εκατομμυριοστό γρηγορότερα από ταχύτητα του φωτός, θα είχαν φτάσει μήνες πριν από το φως.
Οι μετρήσεις που έκαναν οι ερευνητές του πειράματος OPERA θα πρέπει να έχουν εκπληκτική ακρίβεια. Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα του πειράματος αναφέρεται ότι έχουν ακρίβεια 6-σίγμα σημαίνει ότι δεν υπάρχει στατιστικό λάθος.
Προφανώς υπάρχουν δυο περιπτώσεις:
1) Να πρόκειται για κάποιο νέο φαινόμενο στη Φυσική και οι ερευνητές του πειράματος OPERA βάζουν υποψηφιότητα για το νόμπελ φυσικής
2) Κάτι να μην λειτούργησε σωστά στις συσκευές ή να έγινε κάποιο άλλο λάθος, οπότε η ανακοίνωση θα ξεχαστεί με το πέρασμα του χρόνου
Για την επιβεβαίωση ή την απόρριψη των αποτελεσμάτων του OPERA (αλλά και οποιουδήποτε πειράματος στη φυσική) χρειάζεται υπομονή. Πρέπει να περιμένουμε τα αποτελέσματα και άλλων σχετικών πειραμάτων (που σίγουρα έχουν ήδη ξεκινήσει!).

Περισσότερα για τα αποτελέσματα του πειράματος OPERA στο σεμινάριο του CERN "New results from OPERA on neutrino properties" σε ζωντανή αναμετάδοση ΕΔΩ.

(update)
Από την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του πειράματος OPERA του  Dario Autiero, κατέστη σαφές ότι το πείραμα πραγματοποιήθηκε πολύ προσεκτικά, έγιναν πολλές διασταυρώσεις επαλήθευσης και όλες οι ερωτήσεις που έγιναν έλαβαν τουλάχιστον μια λογική απάντηση.
Στις μετρήσεις των χρονικών διαστημάτων και των αποστάσεων συνεργάστηκαν με ειδικούς μετρολόγους και είχαν μια ακρίβεια 1 προς μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, πράγμα δύσκολο μεν αλλά όχι αδύνατο. Για παράδειγμα η απόσταση που διάνυσαν τα νετρίνα υπολογίστηκε στα (731278±0,2) μέτρα!!
Η χρονική μέτρηση δεν γίνεται άμεσα, αλλά με έναν στατιστικό τρόπο. Οι παλμοί της δέσμης πρωτονίων που παράγουν παλμούς δέσμης νετρίνων κατανέμονται χρονικά σε ένα εύρος περίπου 10000 νανοδευτερολέπτων (Ας θυμηθούμε ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τα νετρίνα φθάνουν γρηγορότερα κατά 60 νανοδευτερόλεπτα). Και κανείς δεν μπορεί να μετρήσει το χρόνο που χρειάζεται το καθένα νετρίνο για να φτάσει στον ανιχνευτή.
Αντί γι αυτό μετρούνται προσεκτικά οι ιδιότητες των παλμών της δέσμης πρωτονίων, οπότε συνάγονται και οι ιδιότητες των παλμών των νετρίνων. Στη συνέχεια μετρώντας το timing της άφιξης των νετρίνων και πηγαίνοντας προς τα πίσω μπορούμε να υπολογίσουμε κατά μέσο όρο τον χρόνο που χρειάστηκαν τα νετρίνα για να διανύσουν την απόσταση CERN – Gran Sasso. Αυτό ακούγεται δύσκολο και θα μπορούσε να είναι ένα «αδύνατο» σημείο.
Ένα άλλο αδύνατο σημείο ίσως είναι το γεγονός ότι συνυπολογίζουν με τον ίδιο τρόπο τα συστηματικά και τυχαία σφάλματα.
Όταν συνδυάζονται δυο στατιστικά σφάλματα Ε1 και Ε2, τότε το συνολικό σφάλμα υπολογίζεται από την τετραγωνική ρίζα της ποσότητας Ε12+E22.
Tα συστηματικά όμως σφάλματα δεν είναι σαφές αν πρέπει να συνυπολογίζονται με τον παραπάνω τρόπο (Για παράδειγμα, αν ένας χάρακας έχει μικρότερο μήκος απ’ αυτό που είναι χαραγμένο πάνω του, τότε όταν μετράμε μήκη με αυτόν τον χάρακα θα υπολογίζουμε πάντα μεγαλύτερα μήκη). Αν συνυπολογίζονταν με διαφορετικό τρόπο τα συστηματικά σφάλματα ίσως το συνολικό σφάλμα της μέτρησης να αυξανόταν....
Πάντως ακόμη κι αν δεν προκύψει νέα φυσική από το πείραμα αυτό, είναι σίγουρο ότι βελτιώνει τις πειραματικές τεχνικές που θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον.
Στο τέλος της παρουσίασής του ο Dario Autiero παρουσίασε τα παρακάτω συμπεράσματα:



Διαβάστε επίσης: Τι μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός;

22/9/11

Βρέθηκαν νετρίνα που κινούνται γρηγορότερα από το φως;

Μια ανεπιβεβαίωτη φήμη από το πείραμα Opera, τον υπόγειο ανιχνευτή νετρίνων στο Gran Sasso της κεντρικής Ιταλίας, έλεγε ότι σύμφωνα με υπολογισμούς, νετρίνα του μιονίου διάνυσαν την απόσταση από το σημείο παραγωγής τους στο CERN μέχρι τον υπόγειο ανιχνευτή Opera με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.

Το πιο πιθανό είναι να πρόκειται περί στατιστικού σφάλματος ή κάποιου λάθους στις μετρήσεις.
Μπορούμε να μάθουμε αύριο περισσότερα παρακολουθώντας το σεμινάριο του CERN "New results from OPERA on neutrino properties" σε ζωντανή αναμετάδοση ΕΔΩ.

Η "φήμη" διέρρευσε αρχικά από τον Tomaso Dorigo με την ανάρτηση: A Six-Sigma Signal Of Superluminal Neutrinos From Opera! (στη συνέχεια η ανάρτηση κατέβηκε από τον ιστότοπο στον οποίο είχε δημοσιευθεί). Η επίσημη ανακοίνωση της ομάδας OPERA βρίσκεται ΕΔΩ.
Το νέο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις με τη δημοσίευση πολλών σχετικών άρθρων που αμφισβητούν ήδη τη θεωρία της σχετικότητας. Σύμφωνα με το Reuters, o Antonio Ereditato, εκπρόσωπος των ερευνητών του πειράματος, δήλωσε:
"οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα τριών ετών έδειξαν ότι τα νετρίνα διανύουν την απόσταση από το CERN μέχρι το Gran Sasso 60 νανοδευτερόλεπτα πιο γρήγορα από τον χρόνο που θα έκαναν αν κινούνταν με την ταχύτητα του φωτός".
Τα δεδομένα υποτίθεται ότι έχουν ελεγχθεί από τους ερευνητές πάρα πολλές φορές. Ίδωμεν.
Διαβάστε επίσης: OPERA εναντίον βιολιστή

Γιατί τα αμινοξέα των ζωντανών οργανισμών στη Γη είναι αριστερόστροφα;

"...Με την εξέλιξη των μικροσκοπίων στα τέλη του 19ου αιώνα, οι επιστήμονες ξαφνικά απέκτησαν πρόσβαση στον μικρόκοσμο, φέρνοντας στο φως έναν νέο στίβο δράσης της συμμετρίας στον φυσικό κόσμο. Οι δομικοί λίθοι των κρυστάλλων και των πολύτιμων λίθων, των ιστών και των οστών, των κυττάρων και των ιών, όλα βασίζονται σε μια ποικιλία συμμετριών των οποίων η εκδήλωση είναι δυνατή στον τρισδιάστατο χώρο.
 Ένα από τα σχήματα που οι χημικοί έβρισκαν παντού στον μοριακό κόσμο είναι το τετράεδρο – η πυραμίδα με την τριγωνική βάση την οποία φτιάχνουμε από τέσσερα τελείως συμμετρικά ισόπλευρα τρίγωνα. Το γεγονός ότι ο άνθρακας, το χημικό στοιχείο της ζωής, συνάπτει συχνά δεσμούς με τέσσερα άλλα άτομα σημαίνει ότι τα ανθρακούχα μόρια είναι συχνά τετραεδρικού σχήματος.
Το άτομο του άνθρακα βρίσκεται στο κέντρο του σχήματος, ενώ τα τέσσερα άλλα άτομα καταλαμβάνουν τις κορυφές της πυραμίδας.
Το πιο κοινό παράδειγμα τέτοιων μορίων είναι το μεθάνιο, το οποίο αποτελείται από ένα άτομο άνθρακα και τέσσερα άτομα υδρογόνου διατεταγμένα γύρω από το κεντρικό άτομο άνθρακα. Κάθε άτομο υδρογόνου είναι τοποθετημένο με τρόπο ώστε να βρίσκεται όσο πιο μακριά γίνεται από τα άλλα τρία άτομα υδρογόνου.
Όπως ένας ογκόλιθος κατρακυλά από την κορυφή προς τη βάση ενός λόφου μέχρι να ελαχιστοποιηθεί η ενέργειά του, έτσι και τα τέσσερα άτομα υδρογόνου αναζητούν τις κορυφές του τετραέδρου ως τη διάταξη με την ελάχιστη ενέργεια. Για το μεθάνιο, το τετράεδρο αποτελεί ότι αντιπροσωπεύει η σφαίρα για τη φυσαλίδα. Η συμμετρία προμηθεύει τη φύση με μια διάταξη μέσω της οποίας ελαχιστοποιείται η ενέργεια.
Οι χημικοί οπτικοποιούν τη διάταξη των μορίων φτιάχνοντας πλαστικά μοντέλα από διαφόρων χρωμάτων «μπαλίτσες» και «μπαστουνάκια». Στο μόριο του μεθανίου, τα άτομα του υδρογόνου αναπαρίστανται από τέσσερις μπάλες ίδιου χρώματος τοποθετημένες γύρω από μια μεγαλύτερη μπάλα, το άτομο του άνθρακα. Παρόλο που άλλα μόρια βασισμένα στον άνθρακα μπορεί να εμφανίζουν περισσότερο πολύπλοκη δομή, συχνά μπορούμε να τους δώσουμε χοντρικά ένα τετραεδρικό σχήμα. Οι χημικοί επιμένουν να αναπαριστούν τέτοια μόρια με μοντέλα όπου τέσσερις μπάλες διαφορετικού χρώματος, από τις οποίες η καθεμιά αντιστοιχεί σε μια πολύπλοκη μοριακή δομή, έχουν λάβει τετραεδρική διάταξη γύρω από μια κεντρική βάση άνθρακα.
Τη δεκαετία του 1950, η φαρμακευτική εταιρεία Γκρίνενταλ βρήκε ότι από ένα τέτοιο τετραεδρικό μόριο μπορούσε να παραχθεί φάρμακο το οποίο καταπολεμούσε την πρωινή ναυτία των εγκύων. Το φάρμακο κυκλοφόρησε στο εμπόριο με το όνομα θαλιδομίδη

Ο αστερίσκος δείχνει τη θέση του ασύμμετρου ατόμου άνθρακα


Αποδείχθηκε δημοφιλές προϊόν – μέχρι τη φρικιαστική ανακάλυψη ότι κάποιες μητέρες που το λάμβαναν γέννησαν παιδιά με παραμορφώσεις, όπως κοντά άκρα.
Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες για την θαλιδομίδη και την τραγωδία που προκάλεσε ΕΔΩ ).....

Από την άνεση του σπιτιού σας ψάξτε για νέους πλανήτες

Από τον περασμένο Δεκέμβριο, 40.000 χρήστες του Διαδικτύου από όλο τον κόσμο έχουν βοηθήσει τους επαγγελματίες αστρονόμους να αναλύσουν το φως 150.000 άστρων στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν πλανήτες (σαν τη Γη) που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αυτά. Οι χρήστες αναλύουν πραγματικά επιστημονικά δεδομένα που συλλέγονται από την αποστολή Kepler της ΝΑΣΑ, σκοπός της οποίας είναι αναζήτηση πλανητών πέρα από το ηλιακό μας σύστημα - που ονομάζονται εξωπλανήτες. Ήδη κάποιοι χρήστες του διαδικτύου έχουν ανακαλύψει εξωπλανήτες και τα αποτελέσματα της έρευνας θα δημοσιευθούν στο επιστημονικό περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Θέλετε να ανακαλύψετε νέους πλανήτες; Ξεκινήστε ΕΔΩ

Οι δυνατότητες του iPhone 5

Τι είναι το Eduspace;

Βενετία, η πλωτή πόλη. Δορυφορική εικόνα από την ιστοσελίδα Eduspace
Η ιστοσελίδα Eduspace έχει στόχο να παράσχει σε μαθητές και καθηγητές γυμνασίου ένα εργαλείο εκμάθησης και διδασκαλίας. Προορίζεται ως η πρώτη επαφή με δεδομένα διαστημικών εικόνων και, συγκεκριμένα, με ένα ευρύ πεδίο εφαρμογών παρατήρησης της Γης για εκπαίδευση και εξάσκηση.
Η ιστοσελίδα Eduspace ενθαρρύνει τους καθηγητές να χρησιμοποιούν δεδομένα παρατήρησης της Γης στη διδακτέα ύλη τους, παρέχοντας εργασίες που είναι έτοιμες για χρήση. Είναι πλούσια σε διδακτικό υλικό, ειδικά σε ό,τι αφορά τοπικά και παγκόσμια δορυφορικά δεδομένα απομακρυσμένης ανίχνευσης. Αποτελεί μια πηγή ιδεών για τον τρόπο παρουσίασης θεμάτων σχετικά με το διάστημα στην αίθουσα διδασκαλίας, ενώ παρουσιάζονται και παραδείγματα πλήρους κλίμακας.

Σχετικά με τη Γη από το Διάστημα

Η ενότητα αυτή παρέχει εικόνες υψηλής χωρικής ανάλυσης που λήφθηκαν επάνω από μεγάλες πόλεις και τοπία της Γης. Έχει σκοπό να κινήσει το ενδιαφέρον των μαθητών και των καθηγητών ώστε να δουν τις εικόνες που λήφθηκαν από τους δορυφόρους παρατήρησης της Γης, να βρουν τη γενέτειρά τους και πιθανώς ακόμη και το σχολείο τους. Οι καθηγητές και οι μαθητές καλούνται να δουλέψουν με αυτά τα δεδομένα μελετώντας τις διάφορες ασκήσεις που παρέχονται στις διαφορετικές περιπτωσιολογικές μελέτες. Ένας από τους στόχους αυτών των περιπτωσιολογικών μελετών είναι να εμπνεύσουν τα σχολεία ώστε να δημιουργήσουν παρόμοιες αναφορές σε σχέση με τη δική τους περιοχή.

Σχετικά με περιβαλλοντικά ζητήματα

Η ενότητα αυτή χωρίζεται σε 3 υποθέματα: Καιρός και κλίμα, Παγκόσμια αλλαγή και Παρακολούθηση καταστροφών.

Στόχος της ενότητας «Καιρός και κλίμα» είναι να κινήσει το ενδιαφέρον των μαθητών και καθηγητών ώστε να δουν τις εικόνες μετεωρολογίας και να μάθουν όσα περισσότερα μπορούν σχετικά με τον καιρό στην περιοχή όπου ζουν. Τα σχολεία καλούνται να εργαστούν με αυτά τα δεδομένα χρησιμοποιώντας τις υποδείξεις που παρέχονται στις εργασίες. Οι μελέτες περιστατικών που παρέχονται πρέπει να χρησιμοποιούνται ως καθοδήγηση και έμπνευση. Εδώ θα βρείτε ακίνητες και κινούμενες ακολουθίες Meteosat, παρέχοντας μια εντυπωσιακή παρουσίαση του καιρού από τη μία ημέρα στην άλλη και από εποχή σε εποχή.

Το υποθέμα «Παγκόσμια αλλαγή» μελετά φαινόμενα που επηρεάζουν τη γη, τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα. Η αποψίλωση δασών -μια ανθρώπινη ενέργεια που αλλάζει τη Γη σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο- και η παρακολούθηση της θερμοκρασίας του ωκεανού και της ατμόσφαιρας μελετώνται λεπτομερώς.

Η ενότητα «Παρακολούθηση καταστροφών» μελετά τον τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί η παρατήρηση της Γης, όχι μόνο για την ανίχνευση και παρακολούθηση των περιοχών που υπέστησαν καταστροφές, αλλά και για την αξιολόγηση της ζημιάς, μετά το τέλος του συμβάντος. Επίσης παρέχει ζωτικές πληροφορίες για όσους είναι υπεύθυνοι για την οργάνωση και διεξαγωγή ενεργειών ανακούφισης και διάσωσης, καθώς και για τις αρχές που είναι υπεύθυνοι για την εξέταση των δικαιωμάτων αποζημίωσης των ατόμων που υπέστησαν τις συνέπειες των καταστροφών.
Διαβάστε περισσότερα: www.esa.int

21/9/11

Bίντεο: Η πτώση του δορυφόρου UARS

Βίντεο σχετικά με την είσοδο στην ατμόσφαιρα και την πτώση πάνω στη Γη του τεράστιου (6 τόνων) δορυφόρου UARS. Ο δορυφόρος θα αρχίσει να καίγεται σε ύψος 80 με 45 χιλιόμετρα και εκτιμάται ότι αρκετά κομμάτια του μπορεί να φτάσουν διαμέσου της ατμόσφαιρας στην επιφάνεια της Γης.

http://youtu.be/-hRsgdyFQjM

Στο επόμενο βίντεο βλέπουμε εικόνες του δορυφόρου που κατέγραψε ένας ερασιτέχνης αστρονόμος, ο Theirry Legault, όταν ο δορυφόρος πέρασε πάνω από τη βόρεια Γαλλία, στις 15 Σεπτεμβρίου.(bbc.co.uk)

http://youtu.be/UciWh_wtqSI

Διαβάστε επίσης: Που θα πέσει ο δορυφόρος UARS;

Υπήρχε και 5ος αέριος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα;

Οι αέριοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι ο Κρόνος, ο Δίας, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι στο παρελθόν υπήρχε και πέμπτος αέριος πλανήτης. Σε μια νέα εργασία  ο  David Nesvorny, από το ινστιτούτο  ερευνών του Κολοράντο, χρησιμοποιώντας διαφορετικές προσομοιώσεις σε υπολογιστή, διερεύνησε την εικόνα του ηλιακού μας συστήματος πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Αυτό που ανακάλυψε ήταν ότι οι τροχιές των πλανητών ήταν διαφορετικές από τις τωρινές.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκτός από τους Κρόνο, Δία, Ουρανό και Ποσειδώνα στο ηλιακό μας σύστημα υπήρχε και 5ος αέριος πλανήτης

Όμως μετά από μια σειρά δοκιμών είδε ότι το ηλιακό μας σύστημα δεν θα μπορούσε να έχει την σημερινή του μορφή αν δεν υπήρχε και ένας 5ος πλανήτης.

Σύμφωνα με τον David Nesvorny: Μερικά από τα καλύτερα αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν και αν υποτεθεί ότι το ηλιακό σύστημα είχε αρχικά πέντε γιγάντιους πλανήτες. H μάζα του πέμπτου πλανήτη ήταν συγκρίσιμη με εκείνη του Ουρανού και του Ποσειδώνα. Όμως δεν μπόρεσε να παραμείνει σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Η μοίρα του ήταν να εκτιναχθεί στο διάστημα εξαιτίας της βαρύτητας του Δία.
Η πιθανότητα αυτή ενισχύεται και από την πρόσφατη ανακάλυψη ότι η διαφυγή πλανητών από τα ηλιακά τους συστήματα είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο (Διαβάστε το σχετικό άρθρο: Οι ελεύθερα περιπλανώμενοι πλανήτες είναι περισσότεροι από τα άστρα)
dailymail.co.uk

Το "συνειδησιόμετρο"

Συσκευή ιταλού νευροψυχιάτρου μετράει τις επιδόσεις του εγκεφαλικού φλοιού
Απεικόνιση των ερεθισμάτων που δέχεται ο εγκέφαλος
Ο εφευρέτης ονόμασε τη συσκευή «συνειδησιόμετρο», υποστηρίζοντας ότι η μέτρηση των διαφόρων επιπέδων της συνείδησης του ανθρώπου είναι πλέον εφικτή. Είναι σαν ένας «ορός της αλήθειας», ο οποίος μπορεί να «διαβάζει» την εγκεφαλική λειτουργία ακόμη και ανθρώπων που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν.
Οπως επισημαίνει η εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα», πρόκειται για μια συσκευή που θα μπορούσε να φέρει την επανάσταση στις θεωρίες οι οποίες έχουν αναπτυχθεί γύρω από τη λειτουργία του εγκεφάλου. Μια τέτοια εφεύρεση διευρύνει τα όρια της νευροψυχιατρικής.
Ο ενθουσιασμός της ιταλικής εφημερίδας μπορεί να οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι εφευρέτης αυτής της συσκευής είναι ο Τζούλιο Τονόνι, ένας ιταλός νευροψυχίατρος που τις τελευταίες δύο δεκαετίες διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν.
Ο Τονόνι παρουσίασε χθες την ανακάλυψή του σε διεθνές συνέδριο που φιλοξενείται στη Βενετία υπό τον τίτλο «Το μέλλον της επιστήμης».
Σύμφωνα με τον ιταλό καθηγητή, η περιοχή που καταλαμβάνει η συνείδηση στον ανθρώπινο εγκέφαλο βρίσκεται στον εγκεφαλικό φλοιό. Αυτό που αποκαλούμε «συνείδηση» δεν είναι τίποτε άλλο από μια σειρά πολύπλοκων σχέσεων που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι νευρώνες.
Και δεν καθορίζεται από την ποσότητα των πληροφοριών που κατέχει ο εγκέφαλος όσο από την ικανότητά του να συνδυάζει μεταξύ τους αυτές τις πληροφορίες.
«Το "συνειδησιόμετρο" δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μηχάνημα το οποίο παράγει ένα μαγνητικό πεδίο που με τη σειρά του παράγει ένα ηλεκτρικό πεδίο στον εγκέφαλο» εξηγεί. «Το ηλεκτρικό ρεύμα δραστηριοποιεί ένα μέρος του εγκεφαλικού φλοιού. Είναι σαν να χτυπάμε την πόρτα του εγκεφάλου» προσθέτει. Εάν ο εγκέφαλος απαντήσει στο ερέθισμα ενιαία σημαίνει ότι ο ασθενής έχει συνείδηση.
Στην αντίθετη περίπτωση, η εγκεφαλική λειτουργία θρυμματίζεται σε πολλά ανεξάρτητα κομμάτια χωρίς να υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους.
Το «συνειδησιόμετρο» μετρά με αυτό τον τρόπο τον βαθμό συνείδησης. Η οποία βρίσκεται κοντά στο μηδέν όταν κοιμόμαστε χωρίς να ονειρευόμαστε ή έχουμε υποβληθεί σε αναισθησία. Σύμφωνα με τη «Ρεπούμπλικα», το «συνειδησιόμετρο» δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην πρόγνωση. Είναι, όμως, ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των νευρολόγων.
tanea.gr

Δυσεπίλητο παζλ της Ιατρικής λύθηκε με βιντεοπαιχνίδι

To τρισδιάστατο σχήμα του ενζύμου θα διευκολύνει την ανάπτυξη φαρμάκων που συνδέονται σε συγκεκριμένα σημεία του
Χρήστες του Διαδικτύου που δέχτηκαν να παίξουν ένα ερευνητικό βιντεοχνίδι κατάφεραν να λύσουν ένα πρόβλημα που ταλαιπωρούσε τους βιολόγους εδώ και μια δεκαετία.
Συμμετέχοντας στο διαδικτυκό παιχνίδι Foldit, οι παίκτες προσδιόρισαν την τρισδιάστατη δομή μιας πρωτάσης, ενός ενζύμου που χρησιμοποιούν ο HIV και άλλοι ρετροϊοί για να προσβάλλουν τα ανθρώπινα κύτταρα.
Οι παίκτες που ολοκλήρωσαν τον άθλο συνυπογράφουν μαζί με τους δημιουργούς του παιχνιδιού τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση Nature Structural & Molecular Biology.
O προσδιορισμός του τρισδιάστατου σχήματος της πρωτεάσης θα μπορούσε τώρα να βοηθήσει στην ανάπτυξη φαρμάκων που συνδέονται σε συγκεκριμένες περιοχές του ενζύμου.
Το Foldit, ένα βιντεοπαιχνίδι που μπορεί να τροποποιείται και να προσαρμόζεται στις ανάγκες διαφόρων ερευνητικών προγραμμάτων, αναπτύχθηκε το 2008 στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.....

Τι μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός;

Το ίδιο το σύμπαν. Το πώς γίνεται να συμβαίνει είναι λίγο περίπλοκο και γι αυτό ας ξεκινήσουμε από την αρχή, την Μεγάλη Έκρηξη. Πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια, δημιουργήθηκε το σύμπαν και από τότε διαστέλλεται προς κάθε κατεύθυνση, γεγονός που απέδειξε πρώτος ο αστρονόμος Ε. Hubble αναλύοντας το φως απομακρυσμένων γαλαξιών [βλέπε το σχετικό άρθρο: Ο νόμος του Χάμπλ (Hubble)].
Σύμφωνα με το νόμο του Χάμπλ, όσο πιο μακριά βρίσκεται ένας γαλαξίας τόσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα απομάκρυνσής του.
Δεν υπάρχει όριο στο πόσο γρήγορα μπορεί το σύμπαν να διαστέλλεται.
Το σύμπαν μπορεί να επεκτείνεται και με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Αυτό δεν αντιφάσκει με την θεωρία της Σχετικότητας του Einstein, σύμφωνα με τη οποία κανένα σώμα δεν μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Δεν κινείται κάποιο αντικείμενο με «υπερφωτεινή» ταχύτητα, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο ίδιος χώρος από μόνος του τεντώνει με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, γεγονός που δεν απαγορεύει η θεωρία της Σχετικότητας. Φανταστείτε το σύμπαν σαν ένα σταφιδόψωμο που διαστέλλεται. Οι σταφίδες-γαλαξίες θα απομακρύνονται μεταξύ τους καθώς το σταφιδόψωμο θα φουσκώνει.
Μερικοί γαλαξίες είναι ήδη τόσο μακριά από μας και απομακρύνονται τόσο γρήγορα που το φως τους δεν θα φτάσει ποτέ στη Γη.
Είναι σαν να τρέχουμε έναν αγώνα δρόμου και ο δρόμος να μεγαλώνει πιο γρήγορα απ’ ότι μπορούμε εμείς να τρέξουμε. Τότε δεν θα φτάσουμε ποτέ στον τερματισμό....
popsci.com

Ποιος ήταν ο αστεροειδής εξαφάνισε τους δεινόσαυρους της Γης;

Καλλιτεχνική άποψη ενός «διαλυμένου» αστεροειδούς
Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ένας γιγάντιος αστεροειδής, ο οποίος «έσπασε» σε πολλά κομμάτια κατά το παρελθόν στην κύρια ζώνη των αστεροειδών (μεταξύ των πλανητών Άρη και Δία), ξέφυγε από την αρχική του τροχιά και συγκρούστηκε με τη Γη.
Το κομμάτι αυτό, μήκους 10 χιλιομέτρων, που έπεσε εκεί που τώρα είναι η χερσόνησος Γιουκατάν του Μεξικού, είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση των δεινοσαύρων καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό κάθε είδους ζωής στη Γη.
Όμως οι επιστήμονες δεν ξέρουν από πού προήλθε αυτός ο αστεροειδής και με ποιο τρόπο συνάντησε στην πορεία του τη Γη.
Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2007 με επίγεια τηλεσκόπια στο ορατό φως, έδειξε ότι πρόκειται για κομμάτι ενός τεράστιου αστεροειδούς που φέρει το όνομα Baptistina.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, ο Baptistina συγκρούστηκε με κάποιον άλλο αστεροειδή στην κύρια ζώνη μεταξύ του Άρη και του Δία πριν από περίπου 160 εκατομμύρια. Η σύγκρουση αυτή έστειλε προς τη Γη κάποια κομμάτια, ένα από τα οποία συγκρούστηκε με τη Γη.
Με τις νέες παρατηρήσεις στο υπέρυθρο φως από το WISE η θεωρία του Baptistina τίθεται υπό αμφισβήτηση.
Οι λεπτομερείς παρατηρήσεις του WISE σε περίπου 120000 αστεροειδείς της κύριας ζώνης, έδωσαν τα στοιχεία στους αστρονόμους ώστε να υπολογίσουν ότι ο αρχικός αστεροειδής Baptistina διασπάστηκε πριν από 80 εκατομμύρια χρόνια (και όχι 160 όπως μέχρι τώρα θεωρούσαν). Το αποτέλεσμα αυτό αποκλείει η σύγκρουση της Γης με αστεροειδή πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια να οφείλεται σε κομμάτι του Baptistina. Συνεπώς ο αστεροειδής, δολοφόνος των δεινοσαύρων στον πλανήτη μας παραμένει μυστήριο....
physicsforme

20/9/11

Διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA αποκαλύπτει την μαύρη τρύπα GX 339-4

Καλλιτεχνική άποψη του περιβάλλοντος της μαύρης τρύπας που ονομάζεται GX 339-4
 Οι παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο υπερύθρων της NASA Wide-field Infrared Survey Explorer  (WISE), αποκαλύπτουν το χαοτικό και ακραίων συνθηκών περιβάλλον από πίδακες ύλης και ακτινοβολίας της μαύρης τρύπας GX 339-4.
Η μαύρη τρύπα πιθανόν να δημιουργήθηκε από ένα άστρο  που εξερράγη. Βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 20.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη, κοντά στο κέντρο του γαλαξία μας και έχει μάζα τουλάχιστον έξι φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο.
Περιβάλλεται από ένα δίσκο προσαύξησης (κόκκινο) από το «ρούφηγμα» της ύλης γειτονικού άστρου (κίτρινο). Μέρος από το υλικό αυτό εκτινάσσεται μακριά στην μορφή πιδάκων ( jets) (το κίτρινο που ρέει πάνω και κάτω από το δίσκο). Η περιοχή που βρίσκεται κοντά στη  μαύρη τρύπα λάμπει έντονα στο υπέρυθρο φως.
To animation που ακολουθεί δημιουργήθηκε από εικόνες του WISE.
 Βλέπουμε τις ισχυρές εκρήξεις και τις αυξομοιώσεις του υπέρυθρου φωτός γύρω από τη μαύρη τρύπα. Τα δεδομένα καλύπτουν περίοδο μιας ημέρας περίπου. Το υπέρυθρο φως έχει περίπου 15 φορές μεγαλύτερο μήκος κύματος από το ορατό.
nasa.gov