Το ρομπότ που ξεπέρασε το λακανικό "στάδιο του καθρέπτη"

Το ρομπότ QBO "cue-bee-oh" έμαθε να αναγνωρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη!


http://youtu.be/TphFUYRAx_c

"Το στάδιο του καθρέπτη" αποτελεί, σύμφωνα με τον J. Lacan, μια καθοριστική φάση της σύστασης του ανθρώπινου όντος.
Πρόκειται για κεντρική ιδέα στη λακανική ψυχαναλυτική θεωρία, η οποία αναφέρεται στο στάδιο ανάπτυξης του παιδιού από τη φαντασιακή φάση, όταν δηλαδή το παιδί είναι συμβιωτικά συνδεδεμένο με το σώμα της μητέρας και δεν αντιλαμβάνεται ακόμη τον εαυτό του ως ανεξάρτητη οντότητα, στη συμβολική τάξη, η οποία αντιπροσωπεύεται από την παρουσία του/της ενηλίκου που το κρατά αγκαλιά.
Το στάδιο του καθρέφτη αντιπροσωπεύει μια θεμελιώδη γενετική στιγμή και αποτελεί το ένα από τα δύο στάδια της ψυχικής εξέλιξης του ατόμου (το δεύτερο είναι το οιδιπόδειο σύμπλεγμα), τα οποία είναι σημαντικά για το θέμα της γλώσσας και τη συνακόλουθη εγγραφή του υποκειμένου στη συμβολική τάξη.
Στο στάδιο αυτό, το παιδί, κοιτάζοντας στον καθρέφτη και αναγνωρίζοντας στην εικόνα που βλέπει ολόκληρο τον εαυτό του ως σύνολο, βιώνει μεγάλη χαρά και θέτει έτσι τέλος στο ψυχικό βίωμα το οποίο ο Lacan ονομάζει φαντασίωση του τεμαχισμένου σώματος.
Το στάδιο αυτό εντοπίζεται περίπου μεταξύ του έκτου και του δέκατου όγδοου μήνα ζωής και αποτελεί το υπόστρωμα για τη μελλοντική δομή της υποκειμενικότητας.
Το βρέφος θεωρεί τον καθρέφτη μέρος του εαυτού του και ταυτίζεται με το κατοπτρικό είδωλο των ομοίων του στον καθρέφτη και κυρίως με την εικόνα της μητέρας, ενώ προσπαθεί μέσα από τη δυαδική σχέση να αποκτήσει τη σωματική του ενότητα.
Έτσι, το βρέφος αποκτά συνείδηση του εαυτού του και του Άλλου, που έρχεται να επικυρώσει αυτή την εικόνα.
Η στιγμή αυτή αποκτά τεράστια σημασία όσον αφορά το θέμα των ταυτίσεων του υποκειμένου, στον βαθμό που πρόκειται για μια πρωταρχική ταύτιση του παιδιού, η οποία προωθεί τη δόμηση του Εγώ και αποτελεί την πηγή όλων των άλλων ταυτίσεων.
Ο Lacan περιγράφει τη στιγμή της ταύτισης ως στιγμή θριάμβου και ευχαρίστησης.
Για τον Lacan όμως, το στάδιο του καθρέφτη αντιπροσωπεύει μια πλασματική εικόνα του Εγώ, με άλλα λόγια, η αίσθηση της ολότητας και της πληρότητας που δίνει είναι μια φαντασίωση που προσδιορίζει την εγγενή έλλειψη της πραγματικής μας ταυτότητας μόλις εισερχόμαστε στη συμβολική τάξη της γλώσσας και της διαφοράς.
thecorpora.com/blog - thefylis.uoa.gr

Μπορεί η επιστήμη να απαντά στο καθετί;

Μπορεί η επιστήμη, τελικά να απαντά σε κάθε ρώτημα;
Μεταξύ εκείνων που δεν το πίστευαν ήταν ο γάλλος φιλόσοφος Auguste Comte.
Περισσότερα από εκατό χρόνια πριν, έδωσε ένα παράδειγμα αναπάντητου ερωτήματος:
«Από τι αποτελούνται τα άστρα;».
Και σύντομα απεδείχθη ότι ο Compte έσφαλλε ...
Πριν από το τέλος κιόλας του 19ου αιώνα, οι αστρονόμοι είχαν αντιληφθεί τον τρόπο που θα τους οδηγούσε στην απάντηση
Όταν το αστρικό φως, λοιπόν περνά μέσα από ένα πρίσμα κι απλώνει μπροστά μας το φάσμα του, εμείς μπορούμε σ’ αυτό να διακρίνουμε τα αποκαλυπτικά χρώματα διαφόρων ουσιών – του οξυγόνου, του νατρίου, του άνθρακα και των υπολοίπων.
Τα άστρα αποτελούνται από τα ίδια είδη ατόμων που βρίσκουμε στη Γη.
O Athrur Clarke είπε κάποτε: «Εάν ένας ηλικιωμένος επιστήμονας ισχυρίζεται πως κάτι είναι αδύνατο, είναι σχεδόν βέβαιο πως κάνει λάθος.» O Comte ανήκε ακριβώς σ’ αυτή την κατηγορία.
Στη Γη εμφανίζονται 92 διαφορετικά είδη ατόμων, αλλά ορισμένα είναι ασυγκρίτως πιο κοινά από τα άλλα. Για κάθε δέκα άτομα άνθρακα υπάρχουν, κατά μέσο όρο, είκοσι άτομα οξυγόνου, και περίπου από πέντε άτομα αζώτου και σιδήρου.
Αλλά ο χρυσός είναι κατά ένα εκατομμύριο φορές σπανιότερος από το οξυγόνο, ενώ άλλα στοιχεία – για παράδειγμα, η πλατίνα και ο υδράργυρος – σπανίζουν ακόμη περισσότερο.....

Γιατί δεν υπάρχουν πράσινα αστέρια;

Το χρώμα που έχει ένα άστρο εξαρτάται από τη θερμοκρασία του: τα θερμότερα άστρα έχουν χρώμα  μπλε ή λευκό, τα λιγότερο θερμά κίτρινο ή πορτοκαλί και τα ψυχρότερα κόκκινο.
Τι θερμοκρασία έχει ένα άστρο που φαίνεται πράσινο;
Αυτή η ερώτηση δεν έχει νόημα γιατί δεν υπάρχουν πράσινα άστρα!
Στη συνέχεια δίνεται μια εξήγηση στο φαινόμενο αυτό.....

Όταν θερμαίνουμε ένα μέταλλο τότε παρατηρούμε ότι το χρώμα του αλλάζει αρχικά σε κόκκινο, μετά γίνεται πορτοκαλί και στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες μπλε – λευκό. Στη συνέχεια λιώνει...
Κάθε σώμα που έχει κάποια θερμοκρασία εκπέμπει φως. Η ποσότητα του φωτός που εκπέμπεται και το μήκος κύματός του, εξαρτάται από την θερμοκρασία του σώματος.
Τα ψυχρά αντικείμενα εκπέμπουν ραδιοκύματα. Τα αντικείμενα που έχουν εξαιρετικά μεγάλες θερμοκρασίες εκπέμπουν υπεριώδες φως ή ακτίνες Χ. Σε ένα πολύ στενό εύρος θερμοκρασιών τα θερμά αντικείμενα εκπέμπουν ορατό φως (με μήκη κύματος από περίπου 300 νανόμετρα μέχρι περίπου 700 νανόμετρα).
Σκεφτείτε για λίγο – αυτό είναι πολύ σημαντικό – τα σώματα δεν εκπέμπουν μόνο ένα μήκος κύματος. Αντίθετα, εκπέμπουν φωτόνια με ένα μεγάλο εύρος μηκών κύματος.
Εάν χρησιμοποιούσατε κάποιο είδος ανιχνευτή που ανιχνεύει τα μήκη κύματος του φωτός (των φωτονίων) που εκπέμπει ένα αντικείμενο και στη συνέχεια σχεδιάζατε τον αριθμό τους συναρτήσει του μήκους κύματος, θα παίρνατε την αποκαλούμενη καμπύλη ακτινοβολίας του μέλανος σώματος.
Πρόκειται για μια κάπως κωδωνοειδή καμπύλη, που σταματάει απότομα στα μικρότερα μήκη κύματος, όπως για παράδειγμα η καμπύλη του σχήματος που ακολουθεί:
 
Ο οριζόντιος άξονας παριστάνει το μήκος κύματος (το χρώμα) – και ένα φάσμα αναφοράς των ορατών χρωμάτων είναι ένθετο στο σχήμα.
Βλέπουμε το χαρακτηριστικό σχήμα της καμπύλης του μέλανος σώματος και παρατηρούμε ότι όσο το αντικείμενο γίνεται θερμότερο το μέγιστό της μετατοπίζεται προς τα αριστερά – σε μικρότερα μήκη κύματος.

Για ένα αντικείμενο με θερμοκρασία 4500 βαθμούς Kelvin η κορυφή της καμπύλης βρίσκεται στο πορτοκαλί χρώμα, με θερμοκρασία 6000 K στο μπλε-πράσινο (η θερμοκρασία του Ήλιου είναι 5700 Κ), και όσο αυξάνει η θερμοκρασία του η κορυφή μετατοπίζεται προς το μπλε ή και μικρότερα μήκη κύματος που δεν μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας.
Αλλά για μια στιγμή ... αφού το μέγιστο για τη θερμοκρασία του Ήλιου αντιστοιχεί στο μπλε-πράσινο, τότε γιατί δεν τον βλέπουμε γαλαζοπράσινο;

Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα. Και η απάντηση είναι ότι ναι μεν τα περισσότερα φωτόνια είναι γαλαζοπράσινα, εκπέμπει όμως φωτόνια και με άλλα χρώματα.
Παρατηρήστε την καμπύλη που αντιστοιχεί στην θερμοκρασία του Ήλιου – εκπέμπει επίσης φωτόνια με χρώμα βαθύτερου μπλε, όπως και φωτόνια με χρώμα κόκκινο.

Όταν παρατηρούμε τον Ήλιο όλα αυτά τα χρώματα αναμειγνύονται και τα μάτια μας βλέπουν ένα χρώμα – το λευκό. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο Ήλιος είναι κίτρινος ... αλλά αν πράγματι ήταν κίτρινος τότε τα σύννεφα θα φαίνονταν κίτρινα, όπως  και το χιόνι επίσης ή όταν μια ακτίνα φωτός θα περνούσε μέσα από ένα πρίσμα θα αναλυόταν κυρίως στο κίτρινο χρώμα!

Εντάξει όσον αφορά τον Ήλιο, θα πει κάποιος, δεν φαίνεται πράσινος. Ίσως όμως σε ένα άστρο λίγο θερμότερο ή λίγο ψυχρότερο απ’ αυτόν να κυριαρχεί το πράσινο χρώμα.
Κι όμως αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Ένα θερμότερο άστρο θα έχει περισσότερο μπλε και ένα ψυχρότερο περισσότερο κόκκινο χρώμα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα – τα μάτια μας δεν θα το δουν ποτέ πράσινο.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα άστρα, αλλά στα μάτια μας.

Στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ανθρώπινου ματιού υπάρχουν τα κύτταρα που ονομάζονται φωτοϋποδοχείς ή φωτοαισθητήρες. Οι φωτοϋποδοχείς περιλαμβάνουν δύο τύπους κυττάρων τα κωνία και τα ραβδία. Τα ραβδία είναι υπεύθυνα για την αντίληψη του αμυδρού φωτός ενώ τα κωνία (ή κωνικά κύτταρα) για την αντίληψη των χρωμάτων. Υπάρχουν τρία είδη κωνικών κυττάρων:
S-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μικρού μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 4.200 Å (420 nm). Είναι ευαίσθητα στο μπλε φως.
Μ-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μεσαίου μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 5.300 Å (530 nm). Είναι ευαίσθητα στο πράσινο φως.
L-κωνία: είναι ευαίσθητα σε φωτόνια μεγάλου μήκους κύματος και παρουσιάζουν μέγιστη ευαισθησία σε μήκος κύματος περίπου 5.600 Å (560 nm). Είναι ευαίσθητα στο κόκκινο φως.
Όταν το φως φτάνει σ’ αυτά η καθεμιά κατηγορία ενεργοποιείται σε διαφορετικό ποσοστό. Αν το χρώμα προέρχεται από μια κόκκινη φράουλα, τότε ενεργοποιούνται τα κόκκινα κωνία, ενώ τα πράσινα μάλλον «αδιαφορούν». Αν προέρχεται από ένα πορτοκάλι τότε ενεργοποιούνται διπλάσιοι κόκκινοι κώνοι σε σχέση με τους πράσινους και καθόλου μπλε. Όταν εγκέφαλος παίρνει τα σήματα από τα τρία είδη κώνων αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο χρώματος πορτοκαλί. Όταν ενεργοποιείται ίσος αριθμός πράσινων κώνων με τους κόκκινους – χωρίς μπλε – τότε ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το κίτρινο και ούτω καθεξής.

Έτσι ο μόνος τρόπος για να δούμε ένα άστρο πράσινο είναι να εκπέμπει μόνο πράσινο φως.
Όπως φαίνεται στο γράφημα παραπάνω αυτό είναι λίγο πολύ αδύνατο.
Κάθε άστρο που θα εξέπεμπε πράσινο χρώμα θα έστελνε επίσης και αρκετό κόκκινο και μπλε χρώμα, με αποτέλεσμα να φαίνεται λευκό. Και αλλάζοντας τη θερμοκρασία του άστρου αυτό θα φαίνονταν στα μάτια μας πορτοκαλί ή κόκκινο ή μπλε αλλά ποτέ πράσινο.
Δεν υπάρχουν πράσινα άστρα όχι γιατί αυτά δεν εκπέμπουν το πράσινο χρώμα, αλλά γιατί τα μάτια μας είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε όταν αυτό αναμιγνύεται με άλλα χρώματα να εξαφανίζεται.

Όμως ..... τον Ιανουάριο του 2006, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble πήρε αυτήν την λεπτομερή εικόνα του αστρικού σμήνους NGC 1846 .

Το σφαιρωτό αυτό σμήνος περιέχει όλα τα γνωστά είδη άστρων με τα συνηθισμένα χρώματα που αναφέραμε παραπάνω, από τα πιο θερμά χρώματος μπλε προς το λευκό, στα ψυχρότερα με χρώμα κίτρινο, πορτοκαλί και τα ψυχρότερα όλων με χρώμα κόκκινο.
Αλλά αν κοιτάξετε προσεκτικά στην προηγούμενη εικόνα θα δείτε κάτι που θα έπρεπε να σας προβληματίσει πολύ: υπάρχει ένα πράσινο αντικείμενο.

 Και ενώ στις φωτογραφίες πολλών αστρικών αντικειμένων χρησιμοποιούνται ψεύτικα χρώματα για να μεγιστοποιείται η αντίθεση και η ορατότητά τους, το παραπάνω πράσινο αντικείμενο δεν ανήκει σ’ αυτές τις περιπτώσεις – είναι πράγματι πράσινο.
Περί τίνος πρόκειται; - αφού ξεκαθαρίσαμε ότι δεν υπάρχουν πράσινα αστέρια.....

Υπάρχουν όμως μάζες αερίων νεφελωμάτων που περιέχουν κυρίως οξυγόνο.
Το πράσινο χρώμα οφείλεται στα άτομα του οξυγόνου που  διεγείρονται από κάποια πηγή που εκπέμπει υπεριώδη ακτινοβολία και στη συνέχεια αποδιεγείρονται εκπέμποντας κυρίως πράσινο φως (μήκος κύματος 558 νανομέτρων). Πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο του φθορισμού.

Στην ίδια διαδικασία οφείλεται κυρίως και το Σέλας (Aurora).... Το οξυγόνο της γήινης ατμόσφαιρας απορροφά την υπεριώδη ακτινοβολία που εκπέμπει ο ήλιος επανεκπέμποντας την, στην περιοχή του πράσινου μήκους κύματος.




ή για παράδειγμα το χρώμα του νεφελώματος NGC 7009

Όταν θα βλέπουμε ένα πράσινο αστρικό αντικείμενο στις εικόνες των τηλεσκοπίων θα ξέρουμε ότι αυτό σίγουρα δεν είναι άστρο (εφόσον δεν χρησιμοποιούνται ψευδή χρώματα).
Η ύπαρξη του πράσινου χρώματος θα υποδηλώνει την παρουσία αερίου οξυγόνου στην μεσοαστρική ύλη που υφίσταται το φαινόμενο του φθορισμού.
blogs.discovermagazine.com - scienceblogs.com - wikipedia.org

Βίντεο: Το «ελαστικό» ρομπότ

Για πρώτη φορά δημιουργήθηκε ένα πιο εξελιγμένο μαλακό και εύκαμπτο ρομπότ.

http://youtu.be/Z19OZUQV20E

Ένα μαλακό και εύκαμπτο ρομπότ, που μπορεί να έρπει με κυματοειδή κίνηση, να ζουλάει τον εαυτό του για να μικρύνει και έτσι να τρυπώνει κάτω από εμπόδια ή μέσα από σχισμές, σε μέρη που δεν μπορεί να πάει ένα παραδοσιακό μεταλλικό ρομπότ, δημιούργησαν Αμερικανοί ερευνητές.
Το ασυνήθιστο ρομπότ έλκει την ιδέα του από θαλάσσια πλάσματα όπως οι αστερίες και τα καλαμάρια ή τα σκουλήκια. Τα συμβατικά ρομπότ μπορούν πια, μεταξύ άλλων, να χορεύουν, να ανεβαίνουν σκάλες ή να παίζουν βιολί, όμως συνήθως παραμένουν ασταθή σε ανώμαλες επιφάνειες και δύσκολα μπορούν να τα βγάλουν πέρα με δύσκολα εμπόδια στο δρόμο τους.

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή χημείας Τζορτζ Γουαϊτσάϊντς, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική «Γκάρντιαν», ανέφεραν ότι το δημιούργημά τους έχει αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα πιο συμβατικά ρομπότ που διαθέτουν άκαμπτα μέρη, ροδίτσες ή πόδια και τα οποία συνήθως έχουν μία περιορισμένη γκάμα κινήσεων και δυσκολεύονται να κινηθούν σε ανώμαλα εδάφη με πολλά εμπόδια.

Το νέο ρομπότ κατασκευάσθηκε αποκλειστικά από μαλακά και εύκαμπτα υλικά (τα λεγόμενα «ελαστομερή») και, μιμούμενο κατά κάποιο τρόπο τα πλάσματα του βυθού που δεν έχουν σκληρό σκελετό, κινείται με συμπιεσμένο αέρα, καθώς μια σειρά από μικροί θάλαμοι στο εσωτερικό του «σκελετού» και των τεσσάρων ποδιών του φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν σαν μπαλόνια. Έτσι, το ρομπότ είναι σε θέση να πραγματοποιεί ένα είδος «ρευστής» κίνησης και να ξεγλιστράει πάνω, κάτω ή δίπλα από εμπόδια, τα οποία θα είχαν «φρενάρει» τα μεταλλικά άκαμπτα ρομπότ....

Σε πόσο χρόνο θα κατέρρεε βαρυτικά ο Ήλιος...

... αν ξαφνικά σταματούσαν οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του;

Ένα άστρο – όπως ο Ήλιος μας – διατηρεί σχεδόν σταθερά τα χαρακτηριστικά του, όπως η μάζα, η ακτίνα, η λαμπρότητα και η χημική σύσταση της εξωτερικής του επιφάνειας.
Αυτή η σταθερότητα των άστρων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στο εσωτερικό τους επικρατεί περίπου μια κατάσταση ισορροπίας.
Οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό τους δημιουργούν μια «κόλαση» παραγωγής ενέργειας και ακτινοβολίας, η πίεση των οποίων εξισορροπούν την βαρύτητα που θα οδηγούσε το άστρο σε κατάρρευση.
Αν λοιπόν δεν γίνονταν οι πυρηνικές αντιδράσεις στο εσωτερικό του Ήλιου, τότε σε πόσο χρόνο θα κατέρρεε βαρυτικά;
Μια προσεγγιστική απάντηση στο ερώτημα αυτό βρίσκει κανείς ΕΔΩ (στη σελ. 94)
και η εξίσωση που υπολογίζει τον χρόνο της «ελεύθερης πτώσης» όταν δεν υπάρχει η πίεση που «στηρίζει» το άστρο είναι

 όπου ρ₀ η πυκνότητα του Ήλιου (ή κάποιου άλλου παρόμοιου άστρου) λίγο πριν αρχίσει η κατάρρευση – σύμφωνα με την υπόθεση.

Θέτοντας στην παραπάνω εξίσωση την πυκνότητα του Ήλιου ρ₀=1.4 g/cm³ και την τιμή της σταθεράς της παγκόσμιας έλξης παίρνουμε ότι η κατάρρευση του Ήλιου θα γίνει σε κάτι λιγότερο από 7 λεπτά της ώρας – αφότου πάψουν να πραγματοποιούνται οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης.
Για να προκύψει η παραπάνω εξίσωση γίνονται αρκετές προσεγγίσεις και πολλές πράξεις ...  που όμως μπορούμε να αποφύγουμε αν χρησιμοποιήσουμε διαστατική ανάλυση, δηλαδή να σκεφτούμε ως εξής:
Ο χρόνος της βαρυτικής κατάρρευσης του άστρου θα εξαρτάται από την μάζα του άστρου Μ, την αρχική του ακτίνα r₀ και από την σταθερά της παγκόσμιας έλξης G – εφόσον δεχόμαστε ότι το φαινόμενο καθοδηγείται μόνον από την βαρύτητα:

t ~ r₀^x M^y G^z

Aντικαθιστώντας τις μονάδες μέτρησης στην παραπάνω σχέση προκύπτει η ισότητα:

s = (m^x) (kg^y) (kg^-zm^3zs^-2z)

οπότε
z = -1/2 = x και  y = 3/2
Έτσι

Αν εκφράσουμε την μάζα συναρτήσει της πυκνότητας

Μ = 4/3 πr³ ρ₀

παίρνουμε

 Συγκρίνοντας τις εξισώσεις (1) και (3) βλέπουμε μεν ότι διαφέρουν κατά έναν παράγοντα 4 – η τάξη μεγέθους όμως του χρόνου που υπολογίζουν είναι η ίδια.

Προτιμήστε τον μαυροπίνακα!

Στον αέρα βρίσκεται η θρυλούμενη συμβολή των νέων τεχνολογιών στη μάθηση

Ο δρ Μάνφρεντ Σπίτσερ

«.... Πολέμιος της εισαγωγής των νέων τεχνολογιών στα σχολεία, ο δρ Σπίτσερ γνωρίζει καλά ότι οι απόψεις του δεν είναι δημοφιλείς. Δεινός υποστηρικτής του μαυροπίνακα, των καλών εκπαιδευτικών και της πλούσιας βιβλιοθήκης, είναι της άποψης ότι πίσω από το σπρώξιμο των μαθητών προς αυτές (τις νέες τεχνολογίες) δεν υπάρχει κανένα μαθησιακό όφελος παρά μόνο η αύξηση των κερδών των τεχνολογικών κολοσσών..

«Οι νέες τεχνολογίες στα σχολεία δεν πιστεύω ότι βοηθούν, ούτε καν υπό μορφή διαδραστικών προγραμμάτων» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Εχω επισκεφθεί αρκετά σχολεία που φιλοξενούν τέτοια συστήματα και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στο τέλος της ημέρας τα παιδιά μαθαίνουν κάτι όχι χάρη στις νέες τεχνολογίες αλλά επειδή συνδέουν τα νέα στοιχεία με τον πραγματικό – και όχι τον εικονικό – κόσμο. Το ίδιο πιστεύω και για τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης: οι πραγματικοί φίλοι είναι καλύτεροι από τα εικονικά avatars. Και δεν αναφέρομαι στη δυσκολία του διαχωρισμού του πραγματικού από τον εικονικό κόσμο, γιατί κάτι τέτοιο είναι διακριτό από το 8ο έτος της ηλικίας μας. Το πρόβλημα είναι ότι αν “τρέφουμε” τον εγκέφαλό μας μόνο με σκιές του πραγματικού μέσω του εικονικού κόσμου, τότε η πραγματικότητα γίνεται ρηχή. Δεν επεξεργαζόμαστε, δηλαδή, τις πληροφορίες αυτές με την ίδια βαρύτητα που θα τις επεξεργαζόμασταν σε περίπτωση που τις συναντούσαμε στην πραγματικότητα. Και το βάθος της επεξεργασίας αυτής σχετίζεται άμεσα με τη μνήμη» επισημαίνει.

Και η ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης των μαθητών όμως δέχεται... «ηλεκτρονικό» πόλεμο. «Τα βιντεοπαιχνίδια μαθαίνουν στα παιδιά πώς να συγκεντρώνονται σε διαφορετικά σημεία της οθόνης. Αυτό πλασάρεται από τις εταιρείες ως ενίσχυση της προσοχής. Η προσοχή στο σχολείο όμως μεταφράζεται στην ικανότητα του να μπορεί κανείς να συγκεντρωθεί σε ένα πράγμα κάθε φορά. Και την ικανότητα αυτή ακριβώς “χάνουν” τα παιδιά όταν μαθαίνουν να συγκεντρώνονται στα πάντα. Πρόσφατη μελέτη μάς έδειξε ότι, αν δώσουμε σε έναν μαθητή μια παιχνιδομηχανή, τότε μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών οι σχολικές επιδόσεις του θα κάνουν “βουτιά”...»
Διαβάστε περισσότερα: tovima.gr

Η χλωμή μπλε κουκκίδα

Η Γη όπως την φωτογράφησε το διαστημικό σκάφος Voyager1,  από απόσταση 4 δισεκατομμύρια μίλια, στις 6 Ιουνίου 1990

Η Χλωμή Μπλε Κουκκίδα είναι μια φωτογραφία της Γης που τραβήχτηκε το 1990 από το Voyager 1 από απόσταση ρεκόρ, δείχνοντας αμυδρά τον πλανήτη μας μέσα στο αχανές διάστημα. Μετά από αίτημα του Carl Sagan το Voyager, καθώς εγκατέλειπε το ηλιακό μας σύστημα, έστρεψε για μια τελευταία φορά τις κάμερες προς τη Γη.

"Το διαστημικό σκάφος ήταν πολύ μακριά από το σπίτι. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα, αμέσως μετά τον Κρόνο, να φροντίσουμε να λάβει μια τελευταία ματιά πίσω. Από τον Κρόνο, η Γη φαίνεται πολύ μικρή για το Voyager: Ο. πλανήτης μας θα ήταν ένα σημείο φωτός, ένα μοναχικό pixel, που δύσκολα διακρίνεται από τα άλλα σημεία φωτός του Voyager: ...μια χλωμή μπλε κουκκίδα.... " (Carl Sagan)
Το ομότιτλο βιβλίο του: Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space (1994) εμπνεύστηκε από την παραπάνω φωτογραφία.


http://youtu.be/K7L-d-mKxnU

Η Σελήνη και η Αφροδίτη, ένα πανέμορφο δίδυμο

Στην Ελλάδα φαίνονταν λίγο μετά τη δύση του Ήλιου κάπως έτσι ...

© thebadastronomer's photostream

.... και μετά από λίγη ώρα έδυαν ακολουθώντας τον ήλιο.

Κάπου αλλού (badastronomy) όμως φαίνονταν για περισσότερη ώρα και το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά από φωτογραφίες όπως οι παρακάτω ...

© thebadastronomer's photostream

© thebadastronomer's photostream

Δείτε τις υπόλοιπες ΕΔΩ

H “περιέργεια” ταξιδεύει προς τον Άρη

Ο πύραυλος Atlas V, που μεταφέρει το κινούμενο εργαστήριο Curiosity εκτοξεύτηκε με επιτυχία (5μμ ώρα Ελλάδος). Διαβάστε περισσότερα για την αποστολή ΕΔΩ

http://youtu.be/qmJO449R_5g

Eκτοξεύεται αύριο το Curiosity με προορισμό τον Άρη

http://youtu.be/P4boyXQuUIw

Η «περιέργεια», το πιο πολύπλοκο και υπερσύγχρονο ρομποτικό διαστημικό σκάφος που κατασκευάστηκε ποτέ με σκοπό την εξερεύνηση άλλων πλανητών θα εκτοξευθεί αύριο Σάββατο με προορισμό τον Άρη.

Η αποστολή του είναι να ψάξει για οργανικές ενώσεις και άλλα χαρακτηριστικά που θα αποδεικνύουν το αν ο πλανήτης είναι, ή ήταν κάποτε ή θα μπορούσε να γίνει κατοικήσιμoς

Αν όλα πάνε καλά, το πυρηνοκίνητο σκάφος θα φτάσει στον Άρη τον προσεχή Αύγουστο, και θα εισέλθει στην ατμόσφαιρά του με ταχύτητα 3200 μίλια/ώρα για να προσεδαφιστεί στον κρατήρα Γκέιλ του οποίου η διάμετρος είναι 100 μίλια. Το κόστος της αποστολής φτάνει περίπου στα 2 δισεκατ. ευρώ.

Για δυο  (γήινα) χρόνια θα εξερευνά την επιφάνεια του Άρη με σκοπό τον εντοπισμό νερού και οργανικής ύλης.

Το Curiosity είναι εξάτροχο όχημα 900 κιλών και διαθέτει χημικό εργαστήριο, βιντεοκάμερες, μετεωρολογικό σταθμό, τρυπάνι, ακτίνες λέιζερ καθώς επίσης κι έναν ρομποτικό βραχίονα μήκους δύο μέτρων.

Η προσεδάφιση γίνεται  στον κρατήρα Γκέιλ, στους πρόποδες ενόςς βουνού ύψους 5.000 μέτρων, γιατί σ' αυτή την περιοχή  οι γεωλογικοί σχηματισμοί και τα ιζήματα δείχνουν την ύπαρξη νερού.
www.reuters.com

Βίντεο: Μπέιζμπολ στο διάστημα

Ο αστροναύτης του διαστημικού σταθμού Satoshi Furukawa παίζει μόνος του σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας μπέιζμπολ. Πετάει το μπαλάκι και καταφέρνει να κινηθεί πιο γρήγορα απ’ αυτό για να το χτυπήσει στη συνέχεια με το ρόπαλο …..

http://youtu.be/kmnVrW7vGeQ

Η ορχιδέα που ανθίζει μόνο τη νύχτα

Για πρώτη φορά οι βοτανολόγοι ανακάλυψαν μια ορχιδέα που ανθίζει μόνο τη νύχτα. 
Οι επιστήμονες, που δεν είχαν δει ποτέ κάτι ανάλογο μέχρι τώρα, θεωρούν μυστήρια αυτή τη συμπεριφορά του φυτού.

Η nocturnum Bulbophyllum είναι το μοναδικό είδος νυχτερινής ορχιδέας

Η ανακάλυψη, που παρουσιάστηκε στο περιοδικό Botanical Journal, σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική Guardian, έγινε από τον Ολλανδό ερευνητή Εντ ντε Βόγκελ, στη νήσο Νέα Βρετανία στο αρχιπέλαγος Βίσμαρκ, κοντά στην Παπούα Νέα Γουινέα, κατά τη διάρκεια επιστημονικής αποστολής. Η περιοχή αυτή καλύπτεται από παρθένα τροπικά δάση βροχής, στα οποία ωστόσο τον τελευταίο καιρό πραγματοποιείται σημαντική υλοτόμηση, με συνέπεια να έχουν γίνει προσβάσιμα μέρη απρόσιτα έως τώρα.
Σ΄ ολόκληρο τον πλανήτη υπάρχουν περίπου 25.000 είδη ορχιδέας, κανένα όμως δεν έχει βρεθεί να ανθίζει και, κατά συνέπεια, να επικονιάζεται αποκλειστικά το βράδυ. Η μοναδική αυτή ιδιότητα της συγκεκριμένης ορχιδέας της ΝΑ Ασίας, στην οποία δόθηκε η επιστημονική ονομασία Bulbophyllum nocturnum, έγινε αντιληπτή μόνο όταν το φυτό μεταφέρθηκε στο βοτανικό κήπο του Λάιντεν στην Ολλανδία.

Υπάρχουν μερικά ακόμα είδη φυτών που ανθίζουν στη διάρκεια της νύχτας (ένας κάκτος, ένα γιασεμί, το δέντρο με το εύγλωττο όνομα ''τρόμος του μεσονυχτίου'' κ.α.). 'Αλλωστε, πολλές ορχιδέες ανθίζουν τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα, καμία έως τώρα όμως δεν είχε βρεθεί να ανθίζει μόνο τη νύχτα.....

Οι δείκτες που καθορίζουν την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες

Oι επιστήμονες δημιούργησαν δυο συστήματα κατάταξης βάσει των οποίων θα γίνεται η αξιολόγηση των πλανητών και των δορυφόρων τους σχετικά με τη δυνατότητά τους να φιλοξενήσουν ζωή.
Σε εργασία που δημοσιεύθηκε ΕΔΩ προτείνουν τους δυο διαφορετικούς δείκτες:
τον Δείκτη Γήινης Ομοιότητας [Earth Similarity Index (ESI)] και τον Πλανητικό Δείκτη Κατοικησιμότητας [Planetary Habitability Index (PHI)].
O πρώτος δείκτης σχετίζεται με το αν στους άλλους πλανήτες και εξωπλανήτες επικρατούν συνθήκες παρόμοιες με τη Γη, διότι γνωρίζουμε εμπειρικά ότι αυτές οι συνθήκες ευνοούν την ύπαρξη ζωής.
Ο δεύτερος σχετίζεται με το αν στους εξωπλανήτες υπάρχουν συνθήκες που ίσως να υποδηλώνουν την πιθανότητα άλλων μορφών ζωής - ακόμη και άγνωστων για μας.
Ο Δείκτης Γήινης Ομοιότητας κατατάσσει τους πλανήτες και τους δορυφόρους ανάλογα με το αν μοιάζουν στην Γη, λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες όπως το μέγεθος, την πυκνότητα και την απόσταση από το μητρικό άστρο.
Ο Πλανητικός Δείκτης Κατοικησιμότητας εξετάζει ένα διαφορετικό σύνολο παραγόντων, όπως το αν ο πλανήτης έχει βραχώδη ή παγωμένη επιφάνεια, αν έχει ατμόσφαιρα ή μαγνητικό πεδίο, αν υπάρχει η διαθέσιμη ενέργεια που απαιτείται από κάθε είδους ζωντανούς οργανισμούς και τέλος παίρνει υπόψη την Χημεία – το αν υπάρχουν δηλαδή οι υγροί διαλύτες που είναι απαραίτητοι για τις χημικές αντιδράσεις της «ζωής».
Η μέγιστη τιμή για το Δείκτη Γήινης Ομοιότητας είναι 1,00 για τη Γη, όπως είναι φυσικό,
και την μεγαλύτερη τιμή για πλανήτες πέρα από το ηλιακό μας σύστημα έχει ο εξωπλανήτης Gliese 581g (η ύπαρξη του οποίου είναι υπό αμφισβήτηση), με 0,89.
Ιδού ένας σχετικός πίνακας

Δείκτης Γήινης Ομοιότητας
Γη - 1.00
Gliese 581g - 0,89
Gliese 581d - 0.74
Gliese 581c - 0,70
Άρης - 0,70
Ερμής - 0,60
HD 69830 δ - 0,60
55 Cnc γ - 0.56
Σελήνη - 0.56
Gliese 581e - 0.53

Ακολουθεί ο αντίστοιχος πίνακας για τον δείκτη Πλανητικής Κατοικησιμότητας με πρώτο τον δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα:

Πλανητικός Δείκτης Κατοικησιμότητας
Τιτάνας - 0.64
Άρης - 0.59
Ευρώπη - 0.49
Gliese 581g - 0,45
Gliese 581d - 0.43
Gliese 581c - 0.41
Δίας - 0.37
Κρόνος - 0.37
Αφροδίτη - 0.37
Εγκέλαδος - 0.35

www.bbc.co.uk

Ένα εκπληκτικό βίντεο από τον διαστημικό σταθμό

Τι βλέπουμε ….
1:06 από την Ευρώπη προς τον Ινδικό Ωκεανό
1:35 ΗΠΑ
Σέλας (Aurora Australis) 2:01 πάνω από την Μαδαγασκάρη
2:26 από κεντρική Αφρική προς την Ρωσία
2:44 από την Ευρώπη προς Μέση Ανατολή
3:00 Ο τυφώνας Κάτια
3:10 από Νέας Ζηλανδία προς Ειρηνικό Ωκεανό
3:38 βορειοδυτικά των ΗΠΑ στη Νότια Αμερική
4:10 Το Σέλας πάνω από την Αυστραλία
4:34 Βόρεια Αμερική προς τη Νότια Αμερική
5:05 από το Μεξικό προς περιοχή των μεγάλων λιμνών
5:16 ο τυφώνας Irene
5:22 ΗΠΑ
5:38 Τανζανία
6:00 από κεντρική Αφρική προς τη Μέση Ανατολή
6:15 από Χιλή προς Βραζιλία
6:25 από Αφρική προς τη Μεσόγειο Θάλασσα
6:37 Zhezkazgan, Καζακστάν

Τα "Muppets" στον LHC

O Kermit ο βάτραχος και τα άλλα muppets με φόντο τον ανιχνευτή ATLAS στον LHC

 Πρεμιέρα αύριο στις ΗΠΑ για τη νέα ταινία της Disney, "The Muppets", όπου αναβιώνουν οι πρωταγωνιστές της παλιάς  τηλεοπτικής σειράς "The Mappets Show" (1976-1981) .
Στην ταινία τα Muppets κάνουν και ένα πέρασμα από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, όπως βλέπουμε στο τρέιλερ που ακολουθεί....

http://youtu.be/BY3afeUuN8w

Το διαστημικό σκάφος Phobos-Grunt είναι ακόμα "ζωντανό" !

(update 4-12-2011 ΕΔΩ)

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) κατόρθωσε να επικοινωνήσει μαζί του !

Το ρωσικό διαστημικό σκάφος Phobos-Grunt είχε θεωρηθεί «χαμένο», καθώς οι προσπάθειες για ανάκτηση του ελέγχου εξ αποστάσεως απέτυχαν. Εγκλωβισμένο σε τροχιά γύρω από τη Γη αναμενόταν στις αρχές Δεκεμβρίου να μπει στην ατμόσφαιρα της Γης. Το Fobos-Grunt, κόστους 165 εκατ. δολαρίων, θα ήταν η πρώτη διαπλανητική αποστολή της Ρωσίας εδώ και 15 χρόνια. Εκτοξεύθηκε στις 7 Νοεμβρίου για ένα ταξίδι τεσσάρων μηνών μέχρι τον δορυφόρο του Άρη, Φόβο.
Μετά την προσεδάφισή του στον Φόβο, θα συνέλεγε δείγματα εδάφους - που ονομάζονται «grunt» στα ρωσικά, τα οποία θα εκτινάσσονταν με μια κάψουλα και θα έφταναν στη Γη το 2014.
H ESA και η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos προσπαθούν να αποκαταστήσουν πλήρως την επικοινωνία με το σκάφος, ελπίζοντας να το ξαναβάλουν στην αρχική του πορεία προς τον Φόβο.
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Διαστημικό Κέντρο Επιχειρήσεων (ESOC) στο Darmstadt της Γερμανίας, η επαφή έγινε χτες την Τρίτη.
Η τροχιά που ακολουθούσε το Fobos-Grunt δεν ήταν γνωστή, και ο σταθμός του Περθ στην Αυστραλία αναγκάστηκε να τροποποιήσει την 15 μέτρων κεραία του και να εντοπίσει το χαμένο σκάφος. Η ESA σε συνεργασία με τους Ρώσους προγραμματίζει για σήμερα δύο απόπειρες επικοινωνίας.
Ακόμα δεν είναι γνωστός ο λόγος για τον οποίο δεν πυροδοτήθηκε ο κινητήρας του Fobos-Grunt λίγο μετά την εκτόξευσή του.
Αν οφειλόταν σε λάθος εντολές τότε το πρόβλημα θα διορθωθεί, αν οφειλόταν σε μηχανική βλάβη, τότε το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να προβλεφθεί το πότε και που θα πέσει το σκάφος στη Γη!
www.bbc.co.uk - www.space.com

Φακός επαφής - υπολογιστής

Βιονικοί φακοί για όραση αλα Terminator

Εντυπωσιακό τεχνολογικό επίτευγμα αποτελούν οι πρώτοι βιονικοί φακοί επαφής, οι οποίοι θα επιτρέψουν την προβολή πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας. Οι νέοι φακοί υπόσχονται να προβάλλουν ολογραφικές εικόνες στο κοντινό οπτικό πεδίο του ανθρώπου, που θα αισθάνεται περισσότερο ένα ρομπότ.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στις ΗΠΑ και του Αάλτο στην Φινλανδία, με επικεφαλής τον καθηγητή Μπάμπακ Πράβιτς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό μικρομηχανικής και μικρομηχανολογίας Journal of Micromechanics and Microengineering του Ινστιτούτου Φυσικής της Βρετανίας, σύμφωνα με το BBC έκαναν πειράματα σε ζώα και απέδειξαν, ότι οι ηλεκτρονικοί φακοί είναι ασφαλείς, καθώς δεν υπήρξαν παρενέργειες.

Προς το παρόν, ο βιονικός φακός επαφής περιέχει μόνο ένα εικονοστοιχείο (pixel), όμως θεωρείται θέμα χρόνου να προστεθούν εκατοντάδες πίξελ στη συσκευή, οπότε οι φακοί θα είναι πλέον σε θέση να προβάλλουν στα μάτια του κατόχου τους ακόμα και σύντομα γραπτά μηνύματα.....

Βίντεο: το Soyuz προσγειώνεται με τρεις αστροναύτες του ΔΔΣ

Επέστρεψαν στη Γη – μετά από πέντε μήνες παραμονής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό – οι αστροναύτες Mike Fossum, Satoshi Furukawa και Sergei Volkov. Προσγειώθηκαν πριν από λίγες ώρες στο Καζακστάν με τη διαστημική κάψουλα Soyouz.

http://youtu.be/fORo5XeK4DU
www.bbc.co.uk

Προσομοίωση εξαναγκασμένης ταλάντωσης και συντονισμού

Για την "πειραματική μελέτη" της εξαναγκασμένης ταλάντωσης κάντε κλικ στο παρακάτω εικονίδιο. Παρατηρήστε τα μεταβατικά φαινόμενα, την εξέλιξη της ταλάντωσης για διάφορες τιμές των παραμέτρων, το φαινόμενο του συντονισμού κ.λ.π.

Click to Run

Φτιάξτε ένα μόριο και δείτε το σε 3D

Ξεκινώντας από τα άτομα, κατασκευάζετε όποια μόρια θέλετε - που μπορείτε να τα δείτε και σε τρεις διαστάσεις....
Για να ξεκινήσετε κάνετε κλικ πάνω στο εικονίδιο που ακολουθεί.

Click to Run

Οι κυνηγοί της ψυχρής σύντηξης... στην Ελλάδα

(update) Διαβάστε επίσης το άρθρο του Ethan Siegel, "Cold Fusion: Is it Possible? Is it Real?"
στο οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων:
"....Rossi has been awfully secretive about the e-cat, and all of the "demonstrations" performed are awfully suspicious to me. What do I mean? Just a sampling:

• Rossi has never published a peer-reviewed paper on how his device works, either theoretically or experimentally.
• There are only very rough schematics publicly available, and they are all from the Journal of Nuclear Physics, which is Andrea Rossi's own private journal. But doesn't Journal of Nuclear Physics sound reputable? Not quite: it was founded just last year, in 2010. Don't confuse it with the real journal, which is simply Nuclear Physics.
• Andrea Rossi had a company in the 1980s, Petroldragon, which claimed to turn garbage into oil. Sound too-good-to-be-true? Andrea Rossi went to jail for this scam, although he gives his own version of the events.
• The first reactor, scheduled to be built for Defkalion in Greece, was mysteriously cancelled at the last minute by Rossi. Although initially no explanation was given, he recently made this (perhaps foolhardy) statement:
  

  Talking of Defkalion, Andrea Rossi says that he led the company a false trail. They took the bait, thinking that he would be selling small eCats in October. In doing so, it wrong-footed them and upset their plans to present a fake version of the same.

• No one observing these tests has ever been allowed to "look inside the Turk," so to speak. In other words, no one -- other than Rossi himself -- has any idea what the internal design and mechanism that result in the claimed nuclear fusion (and energy production) actually is.

Well, what do you think? .... "

Σας φαίνεται πιθανόν να γεννηθεί σήμερα κάπου στη Ξάνθη; Και όμως αυτό ισχυρίζονται ορισμένοι

Σ' ένα «μαγικό κουτί», υδρογόνο και νικέλιο συντήκονται ψυχρά και τίκτουν - λέει - χαλκό και ανεξήγητα πολλή θερμική ενέργεια. Είναι το θαύμα που περιμέναμε, ή κάτι μεταξύ αυταπάτης και απάτης;

του Τάσου Καφαντάρη, από το Bήμα Science
Κάτι πραγματικά περίεργο εκτυλίσσεται διεθνώς, κάτι που παίρνει διαστάσεις «επανάστασης στη Φυσική», αλλά και πιθανώς διαστάσεις... μεγαλοπρεπούς φούσκας. Στην πρώτη περίπτωση μάς υπόσχεται πάμφθηνη ενέργεια από μία χούφτα χώμα, παραγόμενη σε θερμοκρασία δωματίου από μια συσκευή μεγέθους... μιας μηχανής του καφέ. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα δράμα φρούδων ελπίδων και, ενδεχομένως, με μια απατεωνιά απύθμενης θρασύτητας. Και στις δύο περιπτώσεις, σχετίζεται άμεσα και με τη χώρα μας και οφείλουμε να το προσέξουμε.

Οι «τρεις σωματοφύλακες» της ψυχρής σύντηξης – Rossi, Ξανθούλης και Στρεμμένος - κατά την παρουσίασή της, στις 23 Ιουνίου. Τώρα, πια, δεν είναι «ένας για όλους...»"

Το όνειρο της αστείρευτης ενέργειας

Από το 1989, χρονιά κατά την οποία οι αμερικανοί φυσικοί Stanley Pons και Martin Fleischmann ανακοίνωσαν ότι επέτυχαν «ψυχρή σύντηξη» για να διαπομπευθούν στη συνέχεια διεθνώς, η ενασχόληση με αυτό το όνειρο εγγυάται μόνο κατεστραμμένες καριέρες. Μόνο στις 23 Μαρτίου 2009 τόλμησε επίσημος ερευνητικός φορέας - το ερευνητικό κέντρο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (SPAWAR), στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας - να ανακοινώσει κάτι σχετικό. Οπως δημοσίευσαν ερευνητές του στο έγκριτο Naturwissenschaft (βλ.www.springerlink.com/content/022501181p3h764l/), εισάγοντας ηλεκτρόδιο νικελίου ή χρυσού σε διάλυμα χλωριδίου του παλλαδίου αναμεμειγμένο με «βαρύ ύδωρ» (δηλαδή δευτέριο, ένα σταθερό ισότοπο του υδρογόνου) και διοχετεύοντας ηλεκτρικό ρεύμα στο διάλυμα, συνέλαβαν τα όποια σωματίδια υψηλής ενέργειας και τα νετρόνια που εκπέμφθηκαν από τη σύντηξη των ατόμων του δευτερίου. Βρήκαν «τριπλά ίχνη» των σωματιδίων, που δεν εμφανίζονταν παρά μόνον όταν το πείραμα περιελάμβανε δευτέριο. Θεωρητική εξήγηση για το πώς συνέβαινε αυτή η «ψυχρή σύντηξη» δεν δόθηκε, αλλά η εν λόγω μελέτη καταγράφηκε ως η πιο σοβαρή ένδειξη ύπαρξης αυτού του μυστηριώδους φαινομένου......

Άρωμα υπερσυμμετρίας

Ο Δημήτρης Νανόπουλος (αρκετά νεότερος) με τoν Steven Weinberg στο Χάρβαρντ

Χρησιμοποιώντας τον τίτλο "Profumo di SUSY: Suggestive Correlations in the ATLAS and CMS High Jet Multiplicity Data", ο Δημήτρης Νανόπουλος και οι συνεργάτες του δημοσίευσαν προχθές μια εργασία  σύμφωνα με την οποία στα πειραματικά δεδομένα των ομάδων ATLAS και CMS, στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC)  στο CERN, υπάρχουν στοιχεία που "μυρίζουν" υπερσυμμετρία.
Τελευταία υπήρξαν δημοσιεύματα που ουσιαστικά "τέλειωναν" την θεωρία της υπερσυμμετρίας, π.χ. "Στα πρόθυρα της κατάρρευσης η θεωρία της Υπερσυμμετρίας στη Φυσική".
Έτσι η εργασία των Tianjun Li, James Maxin, Δημήτρη Νανόπουλου και Joel W. Walker δείχνει ότι οι υπερασπιστές της δεν καταθέτουν τα όπλα, και θεωρούν ότι το πείραμα θα μπορούσε να στηρίξει κάποιο από τα υπερσυμμετρικά μοντέλα τους ....

Το "Profumo di SUSY", είναι μια αναφορά στην ιταλική ταινία "Άρωμα γυναίκας" ( ξανα-γυρίστηκε με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο), όπου ένας τυφλός αξιωματικός έχει προγραμματίσει την αυτοκτονία του, αλλά αναπάντεχα γεγονότα ανατρέπουν το σχέδιό του!


http://youtu.be/dBHhSVJ_S6A

Στοιχήματα τέλος για το σωματίδιο Higgs

Ένα γεγονός που επισκιάστηκε από τα υπερφωτεινά νετρίνα του πειράματος OPERA,  ήταν η ανακοίνωση σχετικά με τον αποκλεισμό νέου εύρους μαζών, μέσα στο οποίο αναμενόταν η ανίχνευση του σωματιδίου Higgs. Σύμφωνα με την παρουσίαση που έγινε στο Παρίσι από τον Gigi Rolandi (ΕΔΩ), το σωματίδιο Ηiggs - όπως προβλέπεται από το καθιερωμένο πρότυπο - αποκλείεται με μια βεβαιότητα 95% για όλες τις μάζες μεταξύ 141 GeV και 476 GeV.  (Περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες ΕΔΩ)
Τα γραφεία στοιχημάτων παρότι θεωρούσαν ως πιθανότερο εύρος την περιοχή πάνω από 150 GeV ...

... έδιναν μια καλή απόδοση (1,625) γι αυτή. Αλλά όσοι πρόλαβαν να ποντάρουν πρόλαβαν!
Τα τελευταία αποτελέσματα από τον LHC ανάγκασε τα γραφεία στοιχημάτων να μην δέχονται πλέον άλλα στοιχήματα!

Mια “παράδοξη” περίπτωση φθίνουσας ταλάντωσης

Η φθίνουσα ταλάντωση είναι μια ρεαλιστική περίπτωση ταλάντωσης στην οποία παίρνουμε υπόψη τις απώλειες ενέργειας εξαιτίας των τριβών, αντίστασης του αέρα κ.λ.π.
Η μελέτη αυτής της ταλάντωσης στα βιβλία Φυσικής γίνεται θεωρώντας ότι η δύναμη απόσβεσης ανάλογη της ταχύτητας:

όπου b η σταθερά απόσβεσης.
Μέσω της δύναμης αυτής η μηχανική ενέργεια του συστήματος που ταλαντώνεται μετατρέπεται σε θερμική και το τελικό αποτέλεσμα είναι η ταλάντωση σε κάποια στιγμή να σταματήσει.

Οι γραφικές παραστάσεις της απομάκρυνσης και της ταχύτητας συναρτήσει του χρόνου στην "συνήθη" περίπτωση φθίνουσας ταλάντωσης

Άραγε τι θα συνέβαινε αν η δύναμη απόσβεσης ήταν ανάλογη της απομάκρυνσης, δηλαδή

Αυτό σημαίνει ότι όσο απομακρυνόμαστε από την θέση ισορροπίας, η δύναμη απόσβεσης αυξάνεται ανάλογα με την απόσταση από τη θέση ισορροπίας και ακριβώς πάνω στη θέση ισορροπίας (x=0) η δύναμη απόσβεσης θα μηδενίζεται.

"Η δύναμη F_b είναι δύναμη απόσβεσης, δηλαδή αντιστέκεται στην κίνηση, μετατρέποντας την μηχανική ενέργεια σε θερμική και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι ο τερματισμός της ταλάντωσης."
Όμως ....
η συνισταμένη δύναμη που ασκείται στο σώμα στην περίπτωση αυτή είναι

όπου D=(k+b).
H παραπάνω συνθήκη είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη έτσι ώστε ένα σώμα να εκτελεί απλή αρμονική ταλάντωση....
Ή χρησιμοποιώντας την μαθηματική γλώσσα, η διαφορική εξίσωση της κίνησης θα είναι

της οποίας η λύση είναι η γνωστή λύση της αμείωτης ταλάντωσης:

x(t)=Asin(ωt + φ)

με

Δηλαδή η ταλάντωση δεν σταματάει ποτέ!!

 Πως ερμηνεύεται αυτό το παράδοξο;;; 
.........................................................
.........................................................
Προφανώς δεν υπάρχει κανένα παράδοξο παρά ένα παιχνίδι με τις λέξεις και τον συμβολισμό.
Απλά, η δύναμη

δεν είναι δύναμη απόσβεσης, αλλά μια δύναμη που κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά με τη δύναμη του ελατηρίου.
Δεν είναι τυχαίο που στην φθίνουσα ταλάντωση επιλέγουμε τη δύναμη απόσβεσης αντίθετη της ταχύτητας

διότι έτσι εξασφαλίζεται το γεγονός ότι θα είναι συνεχώς αντίθετη της ταχύτητας, δηλαδή θα αντιστέκεται πράγματι στην κίνηση του σώματος.
Αν για παράδειγμα  ήταν ανάλογη του τετραγώνου της ταχύτητας τότε το πρόσημο (-) δεν θα εξασφάλιζε από μόνο του την απαίτηση η δύναμη απόσβεσης να είναι συνεχώς αντίθετη της ταχύτητας.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην αρχική περίπτωση θεωρώντας το μέτρο της δύναμης απόσβεσης ανάλογο της απομάκρυνσης

και επιπλέον την κατεύθυνσή της να είναι συνεχώς αντίθετη της ταχύτητας. Τότε γίνεται μια αληθινή δύναμη απόσβεσης που φρενάρει την ταλάντωση του σώματος.

Και τώρα τίθενται νέα ερωτήματα.
Για παράδειγμα, ποια θα είναι η περίοδος αυτής της φθίνουσας ταλάντωσης και πως περιγράφεται η απομάκρυνση και η ταχύτητα του σώματος συναρτήσει του χρόνου;;

Ένα υψηλής ανάλυσης βίντεο για τον πλανήτη Δια

... από τις παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα 10 έως 15 Οκτωβρίου από το τηλεσκόπιο Pic du Midi.

Ο Δίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος - η διάμετρός του είναι 11 φορές η διάμετρος της Γης. Παρά το μεγάλο μέγεθος του πλανήτη, η μια ημέρα του διαρκεί περίπου 10 ώρες. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την περιστροφή του πλανήτη γύρω από τον άξονά του, αλλά είναι αδύνατον να διακρίνουμε κάποια κίνηση στα νέφη που τον καλύπτουν.

Ρυθμίστε την ανάλυση στα 720
http://youtu.be/5g2hIMLMf94