31/3/12

Ενα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο θα συμβεί στις 6 Ιουνίου

Το σπάνιο «ραντεβού» της Αφροδίτης με τον Ηλιο
Η διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ηλιο συμβαίνει τέσσερις φορές κάθε 243 χρόνια! Μία από αυτές θα σημειωθεί στις 6 Ιουνίου και θα είναι μερικώς ορατή και από την Ελλάδα. Οσοι τη χάσουν θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη το... 2117
Διέλευση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο στις 8 Ιουνίου 2004 (Image Credit: Wikimedia Commons)
Ενα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο, που παρατηρείται τέσσερις φορές κάθε 243 χρόνια, θα συμβεί στις 6 Ιουνίου και θα είναι ορατό εν μέρει και από την Ελλάδα.
Είναι η διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ηλιο, που θα διαρκέσει μερικές ώρες. Η επόμενη διάβαση θα συμβεί το 2117. Πολλοί επιστήμονες θα παρατηρήσουν το φαινόμενο με διαστημικά τηλεσκόπια και με μεγάλο ενδιαφέρον επειδή τα δεδομένα που θα συγκεντρώσουν θα τους βοηθήσουν να βελτιώσουν τις τεχνικές ανίχνευσης μακρινών πλανητών που μπορεί να μοιάζουν με τη Γη.
Η Αφροδίτη είναι ένας αφιλόξενος κόσμος. Η επιφανειακή της θερμοκρασία φθάνει τους 460 βαθμούς και η πυκνή της ατμόσφαιρα από διοξείδιο του άνθρακα έχει αποτεφρώσει οποιοδήποτε διαστημικό ρομπότ παρέμεινε στο έδαφός της.

Έκλειψη Ηλίου ... όταν η Αφροδίτη περνά ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο
Οι διαβάσεις. Η διάβαση της Αφροδίτης συμβαίνει μόλις η τροχιά της ευθυγραμμιστεί με εκείνη της Γης, στο ίδιο ακριβώς επίπεδο. Αυτό συμβαίνει τέσσερις φορές κάθε περίπου δυόμισι αιώνες και οι φορές αυτές χωρίζονται σε δύο ζεύγη των οκτώ ετών. Το 2004 είχε συμβεί πάλι το φαινόμενο της διάβασης και ήταν θέαμα πρωτόγνωρο για όσους το είδαν.
Μάλιστα, λέγεται ότι μόνο έξι τέτοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί (αν και υπάρχουν εικασίες ότι η διάβαση της Αφροδίτης είχε γίνει αντιληπτή από αρχαίους έλληνες αστρονόμους). Η πρώτη διάβαση είχε προβλεφθεί από τον Γιοχάνες Κέπλερ ότι θα συνέβαινε το 1631. Η επόμενη, το 1639, παρατηρήθηκε από τον Ιερεμία Χόροκς που αποπειράθηκε να υπολογίσει το μέγεθος της Αφροδίτης και την απόσταση της Γης από τον Ηλιο. Οι άλλες δύο διαβάσεις που πραγματοποιήθηκαν το 1761 και το 1769 συγκέντρωσαν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και οργανώθηκαν αποστολές στα μήκη και τα πλάτη της Γης. Ο Τζέιμς Κουκ είχε εντολές να παρατηρήσει τη διάβαση της Αφροδίτης κατά την πρώτη του αποστολή και το έκανε από την Ταϊτή.
Εκείνη την εποχή οι αστρονόμοι έπεσαν με τα μούτρα να μελετήσουν το φαινόμενο επειδή ήθελαν να συγκεντρώσουν στοιχεία για να υπολογίσουν με ακρίβεια την έκταση του ηλιακού μας συστήματος. Από τη μελέτη των διαβάσεων το 1874 και το 1882 υπολογίστηκε η ακριβής απόσταση που μας χωρίζει από τον Ηλιο και είναι 149,59 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Ο δύσκολος στόχος. Τον προσεχή Ιούνιο οι επιστήμονες θα παρατηρήσουν το φαινόμενο για να βελτιώσουν τις μεθόδους ανίχνευσης εξωπλανητών. «Πρόκειται για έναν πολύ δύσκολο στόχο», εξηγεί η δρ Σούζαν Εγκρέιν από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Το φως ενός αστεριού είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές ισχυρότερο από εκείνο που αντανακλά ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω του. Επομένως το να παρατηρήσει κανείς έναν πλανήτη γύρω από ένα αστέρι που βρίσκεται αρκετά έτη φωτός μακριά μας είναι ένα αξιόλογο επίτευγμα. Και το να χρησιμοποιήσει κανείς το φως του πλανήτη για να αναλύσει τη σύσταση της ατμόσφαιράς του, ώστε να καταλάβει αν μπορεί να είναι κατοικήσιμος ή όχι, είναι κάτι ακόμα πιο δύσκολο αφού το φως του αστεριού επισκιάζει εκείνο του πλανήτη. Παρ' όλα αυτά, ελπίζουμε η διάβαση της Αφροδίτης να μας διδάξει πολλά πράγματα».
www.tanea.gr - earthsky.org

Καρτ ποστάλ με τους δορυφόρους του Κρόνου

Το Cassini φωτογραφίζει τους δορυφόρους του Κρόνου
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών το διαστημικό σκάφος της NASA, Cassini, πραγματοποίησε κοντινές πτήσεις σε δορυφόρους του Κρόνου, παίρνοντας μοναδικές φωτογραφίες από τον Εγκέλαδο, τη Ρέα, τη Διώνη και τον Ιανό.
Το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου, η Ρέα, μπροστά από τους δακτυλίους του. Φαίνεται επίσης θολά ο Επιμηθέας ή ο Ιανός  (29 Μαρτίου 2012)
Ο Ιανός - με διάμετρο 177 χιλιόμετρα
Ο Εγκέλαδος. Παρατηρήστε τους πίδακες στον Νότιο πόλο (ο Νότιος πόλος είναι επάνω)
Η επιφάνεια του Εγκέλαδου είναι από τις πιο ανακλαστικές στο Ηλιακό μας σύστημα
Τμήμα του Κρόνου, η Ρέα και ο Μίμας
Η επιφάνεια της Διώνης
www.universetoday.com

Μία από τις πιο όμορφες φωτογραφίες διαστημικού λεωφορείου


Το διαστημικό λεωφορείο Ατλαντίς ίπταται πάνω από την Τενερίφη, των Καναρίων νησιών, καθώς ετοιμάζεται να προσδεθεί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Υπάρχει μια κάποια ομοιότητα μεταξύ διαστημικού λεωφορείου και Τενερίφης. Η φωτογραφία αυτή είναι σημαδιακή για όσους πιστεύουν ότι η χαμένη ήπειρος της Ατλαντίδας βρίσκονταν στις Κανάριες νήσους.... 
gizmodo.com

Αχιλλέας Παπαπέτρου (1907-1997)

Στην φωτογραφία από το ΝΕΒ του 1988, ο κύριος με το κουστούμι στα δεξιά είναι ο Αχιλλέας Παπαπέτρου.

Αχιλλέας Παπαπέτρου (1907-1997) (Achilles Papapetrou) from Vagelford
Διάλεξη του Prof. Dr. Dieter Hoffmann από το Max Planck for the History of Science με θέμα τον Αχιλλέα Παπαπέτρου και συγκεκριμένα, τα χρόνια από την Ελλάδα μέχρι τη Γερμανία. Την διάλεξη οργάνωσε (και συμμετείχε) ο Γιώργος Βλαχάκης στο Μαράσλειο Διδασκαλείο.
Το παρόν έδωσε και ο καθηγητής Δημήτριος Χριστοδούλου.
mavro-oxi-allo-karvouno.blogspot.com

Διορθώθηκε το «ρολόι» χρονολόγησης των πετρωμάτων

Ως τώρα έπεφτε μέχρι και εκατομμύρια χρόνια έξω

Ορισμένα γεγονότα στην ιστορία της Γης τελικά συνέβησαν πιο πρόσφατα από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες, καθώς δύο νέες επιστημονικές έρευνες, μια βρετανο-αμερικανική και μία αμερικανο-ισραηλινή, έρχονται να διορθώσουν το «ρολόι» χρονολόγησης των πετρωμάτων, το οποίο, όπως φαίνεται, έπεφτε έξω από αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια έως μερικά εκατομμύρια χρόνια.

Οι ερευνητές της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας και του πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Κόντον, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το «Nature» και το «New Scientist», ανακάλυψαν ένα λάθος το οποίο γινόταν στον υπολογισμό της ηλικίας των πετρωμάτων και των ορυκτών, που βασίζεται συνήθως στη μέθοδο μέτρησης της σύνθεσης των ισοτόπων ουρανίου που υπάρχουν μέσα στα πετρώματα και τα ορυκτά.

Οι γεωχημικοί χρονολογούν τα πετρώματα υπολογίζοντας την αναλογία των ραδιενεργών ισοτόπων (παραλλαγών του ίδιου χημικού στοιχείου με διαφορετικές ατομικές μάζες). Τα ορυκτά αποκτούν με φυσικό τρόπο ουράνιο ήδη από τον σχηματισμό τους. Αυτό το ουράνιο, ως ραδιενεργό στοιχείο, υφίσταται μια αργή αποσύνθεση (διάσπαση) με συνέπεια το ένα ισότοπο σταδιακά να μετατρέπεται σε ένα άλλο, με ένα σταθερό ρυθμό σαν «ρολόι». Διαφορετικά στοιχεία και διαφορετικά ισότοπα αποσυντίθενται με διαφορετικό ρυθμό.

Εδώ και πάνω από 35 χρόνια, οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν μία αναλογία των ισοτόπων 238/235 του ουρανίου που πίστευαν ότι είναι σταθερή για όλα τα πετρώματα και ίση με 137,88. Όμως οι νέες μετρήσεις σε 58 δείγματα ορυκτών από όλο τον κόσμο δείχνουν ότι στην πραγματικότητα αυτήν η αναλογία ποικίλει από 137,74 έως 138,49. Οι ερευνητές όρισαν πλέον ως «ρολόι» τον μέσο όρο 137,818 (συν/πλην 0,045). Η ακριβέστερη μέτρηση οδηγεί σε διορθώσεις της χρονολόγησης της τάξης 700.000 έως 800.000 ετών νωρίτερα σε σχέση με τις παλαιότερες και λιγότερο ακριβείς μετρήσεις.

Η νέα μελέτη δείχνει ότι, μετρώντας πλέον με μεγαλύτερη ακρίβεια την αναλογία των ισοτόπων 238 και 235 του ουρανίου, οι επιστήμονες μπορούν να μάθουν με μεγαλύτερη βεβαιότητα πόσος χρόνος έχει περάσει από τον σχηματισμό ενός πετρώματος ή ορυκτού μέχρι σήμερα. Ο υπολογισμός αυτός είναι σημαντικός, επειδή σε αυτόν βασίζονται και άλλες εκτιμήσεις, όπως η χρονολόγηση των απολιθωμάτων από τους παλαιοντολόγους ή των φυσικών φαινομένων και καταστροφών του μακρινού παρελθόντος (π.χ. η κλιματική αλλαγή στο παρελθόν, οι μαζικές εξαφανίσεις των ειδών κ.α.).

Ως συνέπεια της βελτίωσης των μετρήσεων, θα πρέπει να αναθεωρηθούν όλες οι προηγούμενες μετρήσεις που βασίστηκαν στο ουράνιο, ήδη από τον σχηματισμό της Γης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Η νέα αναλογία 238/235 των ισοτόπων ουρανίου θα επιτρέψει στους γεωλόγους να χρονολογήσουν καλύτερα όλα τα γεωλογικά και άλλα φαινόμενα, οδηγώντας σε καλύτερη κατανόηση της ίδιας της ιστορίας του πλανήτη μας.

Μία δεύτερη μελέτη, επίσης στο «Science», δείχνει ένα ανάλογο λάθος που υπάρχει με το ραδιενεργό ισότοπο του στοιχείου σαμάριου (σαμάριο-146), το οποίο επίσης χρησιμοποιείται, όπως το ουράνιο, για την χρονολόγηση των πετρωμάτων όχι μόνο στη Γη, αλλά σε όλο το ηλιακό σύστημα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάικλ Πολ του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, υπολόγισαν ότι η ημιζωή του σαμάριου-146 (δηλαδή ο χρόνος που απαιτείται για να διασπαστούν ραδιενεργά τα μισά άτομά του) είναι 68 εκατ. χρόνια και όχι περίπου 103 εκατ., όπως πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Με άλλα λόγια, υπάρχει μία σημαντική χρονολογική απόκλιση της τάξης του 30%. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα πετρώματα που έως σήμερα χρονολογήθηκαν με βάση το σαμάριο (μεταξύ των οποίων είναι ορισμένα από τα παλαιότερα στη Γη και τη Σελήνη, καθώς και μετεωρίτες από τον 'Αρη), σχηματίστηκαν τελικά 20 έως 80 εκατ. χρόνια νωρίτερα. Πάντως, με βάση τα νέα κριτήρια γεωχρονολόγησης, η ίδια η ηλικία δεν αλλάζει- προς το παρόν τουλάχιστον.

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΜΠΕ - www.newscientist.com

29/3/12

Κινηματογράφησαν την κβαντική συμβολή μεγάλων μορίων

Ο κυματοσωματιδιακός δυισμός των μορίων σε πείραμα διπλής σχισμής
Το πείραμα των δύο σχισμών (γνωστό και ως πείραμα του Γιάνγκ) αναδεικνύει την κυματική συμπεριφορά σωματιδίων (π.χ. ηλεκτρόνια).
Τα μικροσκοπικά σωματίδια που εκπέμπονται από μια πηγή, διέρχονται δια μέσου μιας διάταξης δύο παράλληλων σχισμών, και στη συνέχεια αφήνουν το ίχνος τους σε μια οθόνη. Το σχήμα που προκύπτει από την κατανομή των ιχνών δείχνει ότι τα ηλεκτρόνια συμπεριφέρονται ως κύμα δημιουργώντας το φαινόμενο της συμβολής - ένα καθαρά κυματικό φαινόμενο. 
Το βίντεο δείχνει σε πραγματικό χρόνο την δημιουργία κβαντομηχανικής συμβολής από τεράστια μόρια με 58 άτομα (C 32 H 18 N 8) και 114 άτομα (C 48 H 26 F 24 Ν 8 O 8 ).  Nature Nanotechnology (DOI:10.1038/nnano.2012.34)

Δείτε το βίντεο ΕΔΩ

Τα άστρα νετρονίων θα καθοδηγούν τα διαστημόπλοια

Δορυφορική πλοήγηση πέραν του ηλιακού μας συστήματος - Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Max Planck αναπτύσσουν το GPS του διαστήματος
Το σύστημα θα χρησιμοποιεί τα πάλσαρς (αστέρες νετρονίων) για να καθορίζει την πορεία μέσα στο σύμπαν
Τα γνωστά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης (GPS) προσδιορίζουν θέσεις μόνο πάνω στoν μικροσκοπικό πλανήτη Γη. Οι ερευνητές του Ινστιτoύτου Max Planck προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα πλοήγησης που θα χρησιμοποιεί τα πάλσαρ σαν «φάρους» για να καθοδηγεί διαστημόπλοια που θα ταξιδεύουν πέραν του ηλιακού μας συστήματος. Οι ερευνητές αυτοί είναι τόσο αισιόδοξοι για το ανθρώπινο είδος, που θεωρούν ότι, όχι μόνο δεν θα αυτοκαταστραφεί, αλλά θα επιβιώσει επιχειρώντας διαστρικά ταξίδια μέσα στο αχανές σύμπαν.
Φροντίζουν λοιπόν να βρουν από τώρα τον τρόπο ώστε τα διαστημόπλοια να μην χάνουν το δρόμο τους, αλλά η πορεία τους στο σύμπαν να καθορίζεται με εκπληκτική ακρίβεια χρησιμοποιώντας τους αστέρες νετρονίων ή πάλσαρς
Το νέο σύστημα εντοπισμού στο διάστημα θα χρησιμοποιεί τις ακτίνες Χ που εκπέμπονται από τα πάλσαρς
Όταν άστρα με πολύ μεγαλύτερη μάζα από τον Ήλιο μας φθάνουν προς στο τέλος της ζωής τους, τότε ο θάνατός τους χαρακτηρίζεται από μια δραματική έκρηξη σουπερνόβα, που καταστρέφει το μεγαλύτερο μέρος του άστρου.
Αυτό που απομένει μετά την έκρηξη είναι ένα τεράστιας πυκνότητας αστρικό αντικείμενο που είναι γνωστό ως αστέρας νετρονίων. Τα άστρα νετρονίων ανιχνεύθηκαν εξαιτίας των ισχυρών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων που εκπέμπουν προς δυο αντίθετες κατευθύνσεις.
Το άστρο νετρονίων περιστρέφεται γρήγορα και αν η δέσμη της ακτινοβολίας κατευθύνεται προς τη Γη, βλέπουμε έναν παλμό ακτινοβολίας σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα – γι αυτό άλλωστε και η ονομασία πάλσαρ (pulsar = PULSating stAR).

Η θέση του Enterprise (!) προσδιορίζεται χρησιμοποιώντας τους παλμούς ακτινοβολίας τριών πάλσαρς
Το σύστημα του «διαστημικού GPS» θα χρησιμοποιεί τις ακτίνες Χ που εκπέμπουν τα πάλσαρς για να επιτυγχάνει τριγωνομέτρηση παρόμοια με κείνη που γίνεται για τον εντοπισμό της θέσης των κινητών τηλεφώνων πάνω στη Γη.
Η ακρίβεια των περιοδικών σημάτων των πάλσαρς είναι συγκρίσιμη με την ακρίβεια των ατομικών ρολογιών και για αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κοσμικοί ραδιοφάροι διαστημικής πλοήγησης, όπως ακριβώς χρησιμοποιούνται οι δορυφόροι GPS για την πλοήγηση πάνω στη Γη.

Με την μέθοδο αυτή η θέση του διαστημοπλοίου θα προσδιορίζεται με ακρίβεια λίγων μιλίων παντού, μέσα στο ηλιακό μας σύστημα αλλά και πέρα απ’ αυτό.
www.dailymail.co.uk

Δυνατή η κατασκευή «μανδύα» που «ξεγελάει» τη θερμότητα.

Θερμικός «μανδύας» εξαφανίζει αντικείμενα από τη θερμότητα

Μετά τους διάφορους «μανδύες» που κάνουν αόρατα τα αντικείμενα από το φως, τους ήχους, τους σεισμούς, τα κύματα της θάλασσας κ.α., μία ομάδα Γάλλων επιστημόνων προτείνει ένα νέου τύπου θερμικό μανδύα, που θα «εξαφανίζει» τα αντικείμενα από τη θερμότητα. Θα είναι δηλαδή μια εξελιγμένη θερμική ασπίδα, η οποία δεν θα αντέχει τη θερμότητα, όπως οι συμβατικές ασπίδες, αλλά θα «ξεγελά» τη θερμότητα, ώστε να διαχέεται γύρω από το αντικείμενο χωρίς να το επηρεάζει.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σεμπαστιέν Γκενό του Ινστιτούτου Φρεσνέλ και του πανεπιστημίου Αιξ- Μασσαλίας/CNRS, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Optic Express», σύμφωνα με το BBC, έδειξαν ότι ένας τέτοιος θερμικός μανδύας είναι θεωρητικά εφικτός και πιστεύουν ότι μπορεί να κατασκευαστεί.

Αν αυτό όντως επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, θα είναι πολύ χρήσιμο για τις βιομηχανίες μικροηλεκτρονικής και ημιαγωγών, καθώς θα οδηγήσει στην προφύλαξη των ευαίσθητων ηλεκτρονικών εξαρτημάτων και συσκευών από την άνοδο της θερμοκρασίας που μπορεί να τους κάνει ζημιά. Μελλοντικά, η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε μεγαλύτερα αντικείμενα, όπως διαστημικά σκάφη που υφίστανται μεγάλες εξωτερικές θερμοκρασίες.

Ο πρώτος μανδύας αορατότητας προτάθηκε το 2006 και από τότε σε όλο τον κόσμο γίνονται πολλές έρευνες, οι οποίες συνεχώς προοδεύουν και, παράλληλα, έχουν επεκταθεί και σε άλλα φυσικά φαινόμενα πέρα από το φως.

Η επίτευξη «αορατότητας» όμως σε σχέση με τη θερμότητα είναι πιο δύσκολο ζήτημα, επειδή η θερμότητα δεν ταξιδεύει με την μορφή κυμάτων (όπως το φως, ο ήχος ή οι σεισμοί), αλλά απλώς διαχέεται από τις θερμές προς τις ψυχρές περιοχές. Οι Γάλλοι ερευνητές κατάφεραν να εφαρμόσουν, από μαθηματική και φυσική άποψη, και στη θερμότητα τις ίδιες οπτικές αρχές που ισχύουν για τα κύματα του φωτός.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ -www.bbc.co.uk

Το Cassini "βλέπει" υπόγειο ωκεανό στον Εγκέλαδο

Το Cassini κατέγραψε θεαματικούς πίδακες πάγου και υδρατμών στον νότιο πόλο του Εγκέλαδου
Το σκάφος «Κασίνι» έκανε ένα νέο κοντινό πέρασμα από το νότιο πόλο του Εγκέλαδου, του δορυφόρου του Κρόνου, ενισχύοντας την πεποίθηση των επιστημόνων ότι διαθέτει ένα υπόγειο ωκεανό υγρού νερού.

Το πέρασμα έγινε, σύμφωνα με το BBC, σε υψόμετρο 74 χιλιομέτρων και το σκάφος μπόρεσε να μελετήσει από κοντά τους θεαματικούς πίδακες πάγου και υδρατμών που ξεπηδάνε από τους πόλους του δορυφόρου.

Τα έως τώρα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι πίδακες, που ξεπηδάνε με ορμή προς το διάστημα μέσα από μεγάλες σχισμές στο έδαφος, τροφοδοτούνται από ένα ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου.

Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει άλατα μέσα στους περίεργους πίδακες, κάτι που δείχνει ότι πιθανότατα ο υπόγειος ωκεανός βρίσκεται σε επαφή με τα πετρώματα στο εσωτερικό του δορυφόρου.

Αυτό καθιστά τον Εγκέλαδο ένα σημαντικό στόχο για την αναζήτηση εξωγήινων μορφών ζωής, καθώς τα πετρώματα είναι πιθανό ότι τροφοδοτούν το νερό με χημικά συστατικά που είναι ζωτικά για την ανάπτυξη ζωής.

Οι ερευνητές, που παρουσίασαν σε αστρονομικό συνέδριο τα νέα στοιχεία, με επικεφαλής τον Τέρι Χέρφορντ του Εργαστηρίου Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA, πιστεύουν ότι η δημιουργία των πιδάκων σχετίζεται με τη βαρυτική επίδραση που ασκεί ο Κρόνος πάνω στο δορυφόρο του, όμως δεν είναι βέβαιοι ότι αυτή η εξήγηση αρκεί.

Ο Εγκέλαδος περιφέρεται γύρω από τον μητρικό πλανήτη του σε μία παραμορφωμένη οβάλ τροχιά, γεγονός που οδηγεί σε σημαντική διαχρονική αυξομείωση της βαρυτικής επίδρασης, την οποία δέχεται από τον γιγάντιο Κρόνο.

Η επίδραση αυτή συμπιέζει περιοδικά το εσωτερικό του Εγκέλαδου δημιουργώντας περιοχές με μεγάλη θερμότητα και έντονη γεωλογική δραστηριότητα, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, να εκτινάσσονται οι πίδακες του νερού από επιφανειακές ρωγμές.

Το νέο κοντινό πέρασμα του «Κασίνι» (που αποτελεί κοινή αποστολή της αμερικανικής NASA και της ευρωπαϊκής ESA) από τον δορυφόρο θα γίνει τον Οκτώβριο του 2015. Το σκάφος έφθασε για πρώτη φορά στο σύστημα του Κρόνου το 2004 και έκτοτε μελετά τον ίδιο και τους δορυφόρους του.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ - www.bbc.co.uk
Διαβάστε επίσης: Yπόγειος ωκεανός στον δορυφόρο του Κρόνου, Εγκέλαδο

27/3/12

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ μαγνητικού πεδίου

Η πάνω όψη της διάταξης στο Los Alamos, όπου παράχθηκε μαγνητικό πεδίο μεγαλύτερο των 100 Tesla
Στις 22 Ιουνίου του 2011, σε εργαστήριο της Δρέσδης είχε πραγματοποιηθεί το τελευταίο παγκόσμιο ρεκόρ όσον αφορά την ένταση μαγνητικού πεδίου. Ο Sergei Zherlitsyn και οι συνεργάτες του  κατάφεραν - με ένα πηνίο περίπου 200 κιλών - να δημιουργήσουν μαγνητικό πεδίο έντασης 91,4 Tesla - για χρονικό διάστημα μερικών χιλιοστών του δευτερολέπτου χωρίς να καταστρέφεται το πηνίο.
Δυο μήνες, μετά τον Αύγουστο του 2011, το ρεκόρ αυτό καταρρίπτεται στο Λος Άλαμος όπου επιτεύχθηκε ένα μαγνητικό πεδίο 97,4 Tesla.
Και τώρα, πάλι αμερικανοί επιστήμονες του Εργαστηρίου του Λος Άλαμος, έσπασαν το φράγμα των 100 Tesla, δημιουργώντας μαγνητικό πεδίο με ένταση 100,75 Tesla, επιτυγχάνοντας έτσι νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Το πεδίο αυτό είναι περίπου δύο εκατομμύρια φορές ισχυρότερο από το μαγνητικό πεδίο της ίδιας της Γης και δεκάδες φορές ισχυρότερο από το μαγνητικό πεδίο μιας ιατρική μαγνητικής τομογραφίας.

Αποτελέσματα από τη δημιουργία μαγνητικού πεδίου έντασης 80 Tesla στο LANL (Los Alamos National Laboratory) - πριν και μετά από 10 παλμούς μαγνητικού πεδίου
www.gizmag.com

Δείτε το σχετικό βίντεο:


http://youtu.be/N0R8dyyXtTo

26/3/12

Ο σκηνοθέτης Τζ. Κάμερον άγγιξε το βαθύτερο σημείο των ωκεανών


http://youtu.be/EXZdPmo0Otc

Η Τάφρος των Μαριανών. Η κόκκινη διακεκομμένη γραμμή μας δείχνει ότι η υψηλότερη κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ των Ιμαλαίων χωράει και περισσεύει στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών 
Ο σκηνοθέτης του Χόλιγουντ Τζέιμς Κάμερον, κατέβηκε σε βάθος σχεδόν 11 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας στην Τάφρο των Μαριανών στον δυτικό Ειρηνικό ωκεανό, εκπληρώνοντας έτσι ένα από τα όνειρά του.


Το υποβρύχιο σκάφος ζυγίζει 11 τόνους και έχει πάνω από 7 μέτρα μήκος και αντέχει πίεση πάνω από 1000 ατμόσφαιρες 
Η κατάβαση με το ειδικά κατασκευασμένο υποβρύχιο Deepsea Challenge διήρκεσε 2 ώρες. 
Παρέμεινε στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών περίπου 3 ώρες κινηματογραφώντας τον βυθό.
Στο βάθος των 11 χιλιομέτρων η πίεση φτάνει τις 1.000 ατμόσφαιρες!
Η πρώτη κατάβαση στην τάφρο των Μαριανών είχε πραγματοποιηθεί το 1960, από τους Don Walsh και Jacques Piccard.

Ο James Cameron στο μονοθέσιο υποβρύχιο Deepsea Challenge (Photo by Mark Thiessen/National GeographicFilmmaker and National Geographic Explorer) 
dailymail.co.uk - bbc.co.uk
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε την ανάδυση του υποβρυχίου και την έξοδο από αυτό του σκηνοθέτη James Cameron

http://youtu.be/Yc8Akn_Vhuk

Nα εφαρμοστούν οι κανόνες του Kirchhoff …

... στο κύκλωμα που ακολουθεί

Ένα βίντεο αφιερωμένο στον Youri Gagarine

Youri Gagarine (9 Μαρτίου 1934 –27 Μαρτίου 1968)
9 λεπτά με τα εντυπωσιακότερα πλάνα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και μουσικό υπόβαθρο Brian Eno - Stars

http://youtu.be/2hztr_q_MhM

Αμφιβητείται η επικρατούσα θεωρία δημιουργίας της Σελήνης

Νέα στοιχεία θέτουν σε αμφισβήτηση την καθιερωμένη θεωρία δημιουργίας της Σελήνης.

Οι επιστήμονες, εδώ και χρόνια, πιστεύουν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μία σφοδρή σύγκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος όσο ο 'Αρης πάνω στη Γη, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Όμως αυτή η επικρατούσα θεωρία τίθεται τώρα σε αμφισβήτηση, καθώς μία νέα χημική ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, όσον αφορά την ποσότητα του τιτανίου, διαπίστωσε ότι είναι υπερβολικά όμοια με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων, κάτι που δεν δικαιολογείται αν το φεγγάρι είχε σχηματιστεί από δύο διαφορετικά σώματα, τη Γη και το άλλο που έπεσε πάνω της.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Σικάγο, με επικεφαλής την γεωχημικό Τζουντζούν Ντρανγκ του πανεπιστημίου του Σικάγο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό γεωεπιστήμης «Nature Geoscience», σύμφωνα με το «Science» και το «Nature», χρησιμοποίησαν ένα φασματογράφο μάζας για να κάνουν την πιο ακριβή μέτρηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα, της αναλογίας των ισοτόπων τιτανίου-50 και τιτανίου-47, τα οποία περιέχονται στα δείγματα σεληνιακών βράχων που έφεραν για μελέτη στη Γη οι αποστολές «Απόλλων» τη δεκαετία του ΄70 (τα άτομα των περισσότερων χημικών στοιχείων, όπως το τιτάνιο, υπάρχουν στη φύση σε ελαφρώς διαφορετικές μορφές, που λέγονται ισότοπα και έχουν διαφορετικές μάζες ανάλογα με τον αριθμό των νετρονίων στον πυρήνα τους).....

25/3/12

Διαστημικό "σκουπίδι" απείλησε τον Διαστημικό Σταθμό

Συναγερμός στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
Είναι η τρίτη φορά σε 12 χρόνια που ο ΔΔΣ έρχεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο σύγκρουσης με διαστημικό σκουπίδι 
Σε κάψουλες διαφυγής βρήκε προσωρινά καταφύγιο το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) το βράδυ της Παρασκευής, καθώς υπήρχε κίνδυνος σύγκρουσης του σταθμού με διαστημικό σκουπίδι.

Σύμφωνα με τη ΝΑSA περίπου 20000 διαστημικά σκουπίδια βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη 
Το διαστημικό σκουπίδι - ένα κομμάτι από ρωσικό πύραυλο - εντοπίστηκε την Παρασκευή, οπότε και ήταν πλέον αργά για να μετακινηθεί ο ΔΔΣ.

Η NASA δήλωσε ότι το κομμάτι αυτό δεν ήταν πολύ κοντά στον διαστημικό σταθμό για να αποτελέσει απειλή, παρ’ όλα αυτά, προτίμησε να προχωρήση στη λήψη προληπτικών μέτρων.

Ο αριθμος των διαφόρων αντικειμένων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη συναρτήσει του χρόνου 
Είναι η τρίτη φορά σε 12 χρόνια που ο ΔΔΣ έρχεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο σύγκρουσης με διαστημικό σκουπίδι.

Σημειώνεται ότι το πλήρωμα του ΔΔΣ στελεχώνεται από τρεις Ρώσους, δύο Αμερικανούς και έναν Ιάπωνα αστροναύτη.
www.skai.gr - www.bbc.co.uk6

Πως να εξαφανίσετε ένα μαγνητικό πεδίο

Νέος αντι-μαγνητικός μανδύας κάνει αόρατα τα αντικείμενα, από τα μαγνητικά πεδία.
Ισπανοί και Σλοβάκοι ερευνητές δημιούργησαν έναν «αντιμαγνήτη», συγκεκριμένα ένα κύλινδρο που καθιστά το περιεχόμενό του αόρατο στα μαγνητικά πεδία. Έτσι, μετά από τους μανδύες που κρύβουν αντικείμενα από το φως, τον ήχο, τα κύματα των σεισμών και του νερού, έρχονται να προστεθούν και τα μαγνητικά πεδία.

Ο νέος μαγνητικός μανδύας αποτελείται από σχετικά φθηνά υλικά που είναι διαθέσιμα στην αγορά (υπεραγώγιμα και σιδηρομαγνητικά), γι' αυτό η παραγωγή του, που εκτιμάται ότι κοστίζει μόλις 1.000 ευρώ, δεν θεωρείται δύσκολη. Είναι ο πρώτος τέτοιου είδους μανδύας που φαίνεται δυνατό να κατασκευαστεί με σχετική πρακτική ευκολία.......

Βίντεο: Η εκτόξευση του διαστημικού μεταγωγικού ΑΤV 3

.... από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) που θα ανεφοδιάσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
To μεταγωγικό ATV (Αυτοματοποιημένο Όχημα Μεταφοράς) τοποθετημένο στην κορυφή ενός πυραύλου τύπου Ariane 5, εκτοξεύτηκε από το Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας

http://youtu.be/OjWeCm1JU-M

Καταιγίδες μεθανίου στον Τιτάνα

Λίμνες μεθανίου που εντόπισε το 2007 το ραντάρ του σκάφους Cassini. Στον Τιτάνα, το μεθάνιο παίζει το ρόλο του νερού. (Φωτογραφία: NASA/JPL) 
Χιούστον, Τέξας
Στους πόλους του μεγαλύτερου φεγγαριού του Κρόνου, τα καλοκαίρια φέρνουν μουσώνες με καταρρακτώδεις βροχές. Όχι όμως βροχές νερού, αλλά βροχές υγρού μεθανίου που πλημμυρίζουν εκτάσεις μεγαλύτερες από την Ελλάδα.Ο Τιτάνας και η Γη είναι τα μόνα σώματα του Ηλιακού Συστήματος που επιβεβαιωμένα διαθέτουν ποτάμια και λίμνες.Όμως, ο υδρολογικός κύκλος που καθορίζει τις κλιματικές συνθήκες στη Γη, αντικαθίσταται στον Τιτάνα από τον κύκλο του μεθανίου......

23/3/12

Ένα “καταστροφικό” πείραμα του Richard Feynman …

... στο κύκλοτρο του Πρίνστον

(...) Όταν έφτασα στο Πρίνστον, πήγα την Κυριακή το απόγευμα για τσάι και το βράδυ στο δείπνο φορώντας την τήβεννο. Τη Δευτέρα, όμως, το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να δω το κύκλοτρο.
Το ΜΙΤ, όταν ήμουν φοιτητής εκεί, είχε κατασκευάσει το δικό του κύκλοτρο ˙ ήταν πανέμορφο ! βρισκόταν σε μια αίθουσα, και οι συσκευές ελέγχου του σε κάποια άλλη. Επρόκειτο για ένα μηχανολογικό θαύμα. Τα σύρματα κατευθύνονταν με υπόγειες σήραγγες από την αίθουσα ελέγχου – όπου υπήρχε μια ολόκληρη κονσόλα με κουμπιά και μετρητές – στο κύκλοτρο. Θα το ονόμαζα το «επίχρυσο κύκλοτρο».
Είχα διαβάσει αρκετά για πειράματα με κύκλοτρο. Από αυτά, τα περισσότερα δεν είχαν γίνει στο ΜΙΤ – το οποίο τότε ανέπτυσσε τον συγκεκριμένο τομέα – αλλά στα Πανεπιστήμια Cornell και Μπέρκλεϊ, και κυρίως στο Πρίνστον. Έτσι, το μόνο που πραγματικά ήθελα να δω, που λαχταρούσα να δω, ήταν το ΚΥΚΛΟΤΡΟ ΤΟΥ ΠΡΙΝΣΤΟΝ. Aυτό πρέπει να ήταν κάτι.
 Το πρώτο λοιπόν που έκανα τη Δευτέρα ήταν να πάω στο κτήριο φυσικής και να ρωτήσω: «Που βρίσκεται το κύκλοτρο, σε ποιο κτήριο;».
«Κάτω, στο υπόγειο – στην άκρη του διαδρόμου».
Στο υπόγειο; Παραξενεύτηκα. Το κτήριο ήταν παλιό. Δεν υπήρχε αίθουσα κατάλληλη για κύκλοτρο στο υπόγειο. Προχώρησα ως την άκρη του διαδρόμου, πέρασα μια πόρτα, και σε δέκα δευτερόλεπτα έμαθα γιατί το Πρίνστον μου ταίριαζε – το καλύτερο μέρος για ένα φοιτητή σαν εμένα. Σε εκείνη την αίθουσα υπήρχαν καλώδια κολλημένα παντού! Διακόπτες κρέμονταν από τα καλώδια, νερό έσταζε από βαλβίδες, και ο χώρος ήταν γεμάτος υλικά. Παντού τραπέζια φορτωμένα με εργαλεία. Ήταν η πιο απίθανη ακαταστασία που μπορούσε να δει κανείς. Ολόκληρο το κύκλοτρο βρισκόταν σε εκείνη τη μοναδική αίθουσα – το απόλυτο χάος.
Μου θύμισε το εργαστήριο στο σπίτι μου. Τότε κατάλαβα γιατί παρήγαγε τόσα αποτελέσματα: Αυτοί δούλευαν με τον επιταχυντή! Αυτοί τον είχαν φτιάξει! Ήξεραν που βρισκόταν το κάθε τι, ήξεραν πως δούλευε το καθετί: δεν ήταν δουλειά μόνο κάποιου μηχανολόγου – αν υπήρχε τέτοιος, δούλευε και αυτός μαζί με τους άλλους. Ήταν πολύ μικρότερο από το πανάκριβο, «επίχρυσο» κύκλοτρο του ΜΙΤ. Στην ουσία, ήταν ακριβώς το αντίθετο!
Όταν ήθελαν να στεγανοποιήσουν κάτι, χρησιμοποιούσαν ρητίνη γλυφθάλης˙ έτσι υπήρχαν σταγόνες αυτού του μονωτικού παντού στο πάτωμα. Ήταν θαυμάσια! Δούλευαν στο ίδιο κύκλοτρο. Δεν κάθονταν σε ένα άλλο δωμάτιο πατώντας κουμπιά! (Παρεμπιπτόντως, η συγκεκριμένη αίθουσα άρπαξε φωτιά λόγω της χαοτικής ακαταστασίας, και το κύκλοτρο καταστράφηκε. Αλλά θα προτιμούσα να μη μιλήσω για το θέμα αυτό.)
(Όταν πήγα στο Cornell, είδα και το δικό τους κύκλοτρο. Ήταν μικρό και δεν χρειαζόταν ειδική αίθουσα. Με διάμετρο 1 περίπου μέτρο, δικαίως θεωρούνταν το μικρότερο κύκλοτρο του κόσμου˙ ωστόσο έδινε φανταστικά αποτελέσματα. Διέθεταν όλες τις απαιτούμενες τεχνικές και κάθε μέσο. Αν ήθελαν να αλλάξουν κάτι στα «D» - τους κοίλους, ημικυκλικού σχήματος δακτυλίους όπου περιστρέφονται τα σωματίδια – έπαιρναν το κατσαβίδι και τα αφαιρούσαν με το χέρι, τα έφτιαχναν και τα ξαναέβαζαν στη θέση τους. Στο Πρίνστον ήταν εξαιρετικά δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο, ενώ στο ΜΙΤ θα χρειαζόταν ολόκληρος γερανός, που έπρεπε να μπει από την οροφή!)....
(....)
Κάποτε κάναμε ένα πολύ παράξενο πείραμα στο εργαστήριο του κυκλότρου του Πρίνστον. Υπήρχε στα βιβλία υδροδυναμικής ένα γνωστό πρόβλημα, το εξής:
Έχεις μια περιστρεφόμενη συσκευή ποτίσματος του γκαζόν με βραχίονα σε σχήμα S, και το εξερχόμενο νερό σχηματίζει ορθές γωνίες ως προς τον άξονα περιστροφής, κάνοντας το βραχίονα να περιστρέφεται κατά μια ορισμένη φορά. Όλοι ξέρουν τη φορά περιστροφής: αντίθετη προς το εξερχόμενο νερό. Και να η ερώτηση:
Αν είχες μια λίμνη, ή μια πισίνα, και τοποθετούσες τη συσκευή ποτίσματος κάτω από το νερό, έτσι ώστε να ρουφά νερό αντί να το εκτοξεύει, με ποια φορά θα περιστρεφόταν ο βραχίονας;

 Η απάντηση είναι οφθαλμοφανής και πέρα για πέρα ξεκάθαρη. Ωστόσο, τότε δεν συμφωνούσαμε μεταξύ μας, και υπήρχε έντονη διχογνωμία. Έτσι, όλοι συζητούσαμε, θυμάμαι, σε ένα ειδικό σεμινάριο ή τσάι, οπότε κάποιος απευθύνθηκε στον καθηγητή John Wheeler και ζήτησε τη γνώμη του σχετικά με το πρόβλημα.
«Χθες ο Feynman με είχε πείσει ότι γυρνούσε προς τα πίσω. Σήμερα με έπεισε το ίδιο καλά ότι γυρίζει προς τα μπρος. Δεν ξέρω τι θα με πείσει αύριο!», δήλωσε ο Wheeler.
Θα σας πω ένα επιχείρημα για να πειστείτε ότι γυρίζει έτσι, και ένα άλλο επιχείρημα για να πειστείτε ότι γυρίζει ανάποδα.
Το πρώτο λοιπόν: Όταν ρουφά νερό, είναι σαν η συσκευή να τινάζει το νερό προς τα μέσα, οπότε ο βραχίονας θα περιστρέφεται με φορά αντίθετη του εισερχομένου νερού.
Αλλά μετά ένας άλλος έρχεται και λέει: «Υποθέστε ότι κρατάμε το βραχίονα ακίνητο και ρωτάμε ποια ροπή στρέψης χρειάζεται ώστε να μπορούμε να τον κρατάμε ακίνητο. Στην περίπτωση όπου το νερό τινάζεται προς τα έξω, όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να κρατήσουμε τις άκρες του βραχίονα, λόγω της φυγόκεντρης δύναμης που αναπτύσσεται από την κυκλική ροή του νερού. Τώρα, όταν το νερό ρέει γύρω από την ίδια καμπύλη κατά την αντίθετη φορά, η αναπτυσσόμενη φυγόκεντρη δύναμη θα είναι η ίδια. Οπότε οι δυο περιπτώσεις είναι όμοιες, και ο βραχίονας θα περιστρέφεται κατά την ίδια φορά, είτε εκτοξεύει νερό είτε εισροφά».
Έπειτα από λίγη σκέψη, κατέληξα στην απάντηση. Ήθελα όμως να κάνω ένα πείραμα για να την επιβεβαιώσω.
Στο κύκλοτρο του εργαστηρίου του Πρίνστον είχαν μια τεράστια φιάλη νερού ˙ μου φάνηκε ότι έπρεπε για το πείραμα. Τάπωσα τη φιάλη με ένα μεγάλο πώμα φελλού. Πήρα ένα κομμάτι χάλκινο σωλήνα και το δίπλωσα σε σχήμα S. Στο μέσο άνοιξα μια τρύπα και της εφάρμοσα ένα κομμάτι λαστιχένιου σωλήνα, το άλλο άκρο του οποίου το έχωσα στη φιάλη περνώντας το μέσα από μια τρύπα στο πώμα φελλού. Άνοιξα άλλη μια τρύπα στο πώμα και πέρασα μέσα στη φιάλη έναν άλλο λαστιχένιο σωλήνα, τον οποίο συνέδεσα με τη συσκευή πεπιεσμένου αέρα του εργαστηρίου. Διοχετεύοντας αέρας τη φιάλη, περίμενα ότι το νερό θα εισερχόταν στον χάλκινο σωλήνα ακριβώς σαν να του το διοχέτευα εγώ. Ο σωλήνας σε σχήμα S δεν θα περιστρεφόταν βέβαια για πολύ ώρα, διότι το λάστιχό του θα στριβόταν. Ήθελα απλώς να μετρήσω την ταχύτητα της εκροής του νερού μετρώντας πόσο μακριά θα εκτινασσόταν από τα άκρα του σωλήνα.
Όλα ήταν έτοιμα, και αφήνω αέρα: «Παπ!». Το πώμα πετάχτηκε μακριά. Αφού το έσφιξα καλύτερα, ξαναδοκίμασα, και το πείραμα πήγαινε αρκετά καλά. Το νερό έβγαινε κανονικά, και ο λαστιχένιος σωλήνας άρχισε να στρίβεται. Αύξησα λίγο την πίεση, διότι παίρνεις πιο ακριβείς μετρήσεις όταν η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη. Μέτρησα πολύ προσεκτικά τη γωνία και την απόσταση, αύξησα την πίεση ξανά, οπότε όλη η διάταξη τινάχθηκε στον αέρα ˙ το εργαστήριο γέμισε νερό και γυαλιά. Ένας φίλος που παρακολουθούσε καταβράχηκε και χρειάστηκε να πάει στο σπίτι του για να αλλάξει (από θαύμα δεν κοπήκαμε με τα γυαλιά). Πολλές φωτογραφίες του θαλάμου Wilson που είχαν τραβηχτεί με τη χρήση του κύκλοτρου καταστράφηκαν. Μόνο εγώ, που για κάποιο λόγο στεκόμουν μακριά, δεν πολυβράχηκα. Αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω ότι ήρθε ο μεγάλος καθηγητής Del Sasso, υπεύθυνος για το κύκλοτρο, και μου είπε αυστηρά: «Τα πειράματα των πρωτοετών πρέπει να γίνονται στο εργαστήριο πρωτοετών!»
Richard P. Feynman «Σίγουρα θα αστειεύεστε κύριε Φάϊνμαν»
Ο Ernest O. Lawrence (δεξιά) ήταν αυτός που εμπνεύστηκε το κύκλοτρο και το κατασκεύασε σε συνεργασία με τον M. Stanley Livingston (αριστερά). Εδώ βρίσκονται μπροστά στο κύκλοτρο 27 ιντσών στο εργαστήριο του Πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνια ,το 1934 

22/3/12

Ενδείξεις παγωμένου νερού στον Ερμή

«Σκοτεινοί» κρατήρες στους πόλους του πλανήτη ίσως κρύβουν νερό σε παγωμένη μορφή.
Το Messenger φωτογράφισε τους «σκοτεινούς» κρατήρες του Ερμή και τα λαμπερά σημεία που ίσως κρύβουν παγωμένο νερό 
Συνεχή και εντυπωσιακά είναι τα ευρήματα της αποστολής Messenger που εξερευνά τον Ερμή. Λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της NASA ότι ο Ερμής, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, ήταν κάποτε ιδιαίτερα ενεργός γεωλογικά, οι επιτελείς της αποστολής επανήλθαν με νέα ανακοίνωση στην οποία αναφέρουν ότι υπάρχουν ενδείξεις νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του πλανήτη.

Τα λαμπερά σημεία

Παλαιότερες παρατηρήσεις του Ερμή από επίγεια τηλεσκόπια είχαν εντοπίσει κάποια σημεία στον Ερμή που, σύμφωνα με τους ειδικούς, διέφεραν από τον ανενεργό γεωλογικά πλανήτη και φαινόταν να υπάρχει «κάτι» εκεί. Με δεδομένο ότι οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του Ερμή αγγίζουν τους 400 βαθμούς Κελσίου οι επιστήμονες απέκλειαν το ενδεχόμενο αυτό το «κάτι» να είναι πάγος.

Η επιφάνεια του Ερμή καλύπτεται από μεγαλύτερους και μικρότερους κρατήρες που δημιουργήθηκαν από την πτώση αστεροειδών στον κοντινότερο στον Ηλιο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος.Το Messenger που εξερευνά από πέρυσι τον Ερμή εντόπισε και φωτογράφισε στους δύο πόλους του πλανήτη κρατήρες που δεν τους βλέπει ποτέ ο Ηλιος. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτοί οι σκιεροί κρατήρες είναι «ψυχρές παγίδες» και πιθανώς κρύβουν στο υπέδαφός τους νερό σε παγωμένη μορφή. Τα επίμαχα σημεία που ίσως κρύβουν το παγωμένο νερό εμφανίζονται στις εικόνες ως λαμπερά σημεία τόσο μέσα στους «σκοτεινούς» κρατήρες όσο και γύρω από αυτούς.

«Όταν εντοπίστηκαν αυτά τα σημεία από τα επίγεια τηλεσκόπια έπεσαν στο τραπέζι διάφορες ιδέες. Κάποιοι υποστήριξαν ότι πρόκειται απλά για περιοχές στην επιφάνεια του Ερμή που έχουν μετασχηματιστεί και έχουν αποκτήσει πιο σκληρό έδαφος από τις υπόλοιπες. Κάποιοι άλλοι πιθανολόγησαν την παρουσία υπόγειων αποθεμάτων θείου. Τα νέα δεδομένα που έστειλε το Messenger ενισχύουν τις άποψη ότι κάτι υπάρχει εκεί και είναι πολύ πιθανό αυτό να είναι νερό σε παγωμένη μορφή» δήλωσε η Μαρία Ζούμπερ επιστήμονας στο ΜΙΤ που μετέχει στην μελέτη των δεδομένων που στέλνει το Messenger. Σύμφωνα με τη Ζούμπερ σύντομα θα ολοκληρωθεί η ανάλυση όλων των δεδομένων που έχει στείλει το σκάφος και θα δοθεί οριστική απάντηση για το αν υπάρχει παγωμένο νερό στον Ερμή.
tovima.gr - www.bbc.co.uk

Το βραβείο Άμπελ 2012 στον Endre Szemerédi

Ο Ούγγρος μαθηματικός τιμήθηκε με το φετινό βραβείο Άμπελ, το λεγόμενο «Νόμπελ» των μαθηματικών.
Ο Ούγγρος μαθηματικός Εντρέ Σεμεράντι, που εργάζεται στο ουγγρικό Ινστιτούτο Μαθηματικών 'Αλφρεντ Ρένιι και στο τμήμα επιστήμης των υπολογιστών του αμερικανικού πανεπιστημίου Ράτγκερς, είναι ο φετινός αποδέκτης της κορυφαίας μαθηματικής διάκρισης στον κόσμο, του Βραβείου 'Αμπελ 2012, του λεγόμενου και «Νόμπελ» των μαθηματικών, όπως ανακοίνωσε η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων που χορηγεί το βραβείο.

Οι μαθηματικές εργασίες του Σεμεράντι έχουν βοηθήσει καθοριστικά στην ανακάλυψη των σχέσεων ανάμεσα στους αριθμούς και στις πληροφορίες, γι' αυτό έχουν συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη της θεωρίας της πληροφορικής και του διαδικτύου.

Ο 71χρονος επιστήμονας, που βραβεύεται για τις μελέτες του πάνω στα διακριτά μαθηματικά, τη συνδυαστική, τη θεωρία των αριθμών και στις μαθηματικές δομές, θα εισπράξει 6 εκατ. νορβηγικές κορώνες (περίπου 800.000 ευρώ) και η απονομή θα γίνει στο Όσλο στις 22 Μαϊου από τον Νορβηγό βασιλιά Χάραλντ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, το «Science», το «Nature» και το «New Scientist» .

Το βραβείο 'Αμπελ δίδεται κάθε χρόνο, από το 2003, και φέρει το όνομα του Νορβηγού μαθηματικού Νιλς Χένρικ 'Αμπελ, που έζησε στις αρχές του 19ου αιώνα και έκανε πρωτοποριακό έργο στην άλγεβρα και την ανάλυση, αλλά πέθανε νεότατος, σε ηλικία μόλις 27 ετών, από φυματίωση.

Μεταξύ άλλων, ο Σεμεράντι ανέλυσε με ποιο τρόπο τα συστήματα που αποτελούνται από διακριτά μέρη, ακόμα κι αν είναι τυχαία, όσο κι αν μεγαλώνουν, διατηρούν μία δομή. Ιδιαίτερα γνωστό στους μαθηματικούς είναι ένα επί χρόνια δισεπίλυτο πρόβλημα που απέδειξε το 1975 και σήμερα πια, ως θεώρημα, φέρει το όνομά του.

«Μέντορας» του Σεμεράντι ήταν ένας άλλος Ούγγρος και από τους πιο διάσημους μαθηματικούς του 20ού αιώνα, ο Πολ Έρντος, που πέθανε το 1996. Ο Σεμεράντι έχει δημοσιεύσει πάνω από 200 ερευνητικές μαθηματικές εργασίες στη διάρκεια της καριέρας του και, παρά την ηλικία του, συνεχίζει ακάθεκτος.

Το βιογραφικό βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Ένα ακανόνιστο μυαλό», που εκδόθηκε το 2010 για τα 70ά γενέθλιά του Σεμεράντι, αναφέρει ότι «ο εγκέφαλός του είναι δομημένος διαφορετικά από ό,τι των περισσότερων άλλων μαθηματικών». «Είναι πιθανότερο από κάθε άλλον να του έρθει μια ιδέα από το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου του» δήλωσε χαρακτηριστικά ο μαθηματικός Τίμοθυ Γκάουερς του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, ο οποίος παρουσίασε το έργο του Σεμεράντι στη Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών.

Όταν έμαθε για τη βράβευσή του, ο Ούγγρος μαθηματικός δήλωσε «πολύ χαρούμενος», πρόσθεσε όμως με μετριοφροσύνη ότι υπάρχουν άλλοι μαθηματικοί πιο άξιοι από αυτόν για να βραβευτούν.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ - www.newscientist.com

21/3/12

Aν το σωματίδιο Higgs ήταν στοιχείο του περιοδικού συστήματος ...

... σε ποια θέση θα έμπαινε;
Σύμφωνα με τα δεδομένα του καλοκαιριού του 2011 οι εκτιμήσεις για το εύρος μαζών του μποζονίου Ηiggs ήταν μεταξύ 114,4 GeV έως 149 GeV. Αυτό το εύρος αντιστοιχεί σε 123 έως 160 amu (ατομικές μονάδες μάζες). Τα στοιχεία που βρίσκονται σ' αυτό το εύρος μαζών είναι τα: Τελλούριο, Ιώδιο, Ξένον, Καίσιο, Βάριο καθώς και ένα μέρος από τις Λανθανίδες από το Λανθάνιο μέχρι το Τέρβιο - με κόκκινη υπογράμμιση στον παρακάτω πίνακα:

Όμως σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα του Μαρτίου του 2012, η πιο πιθανή μάζα του μποζονίου Higgs βρίσκεται κοντά στα 125 GeV, που αντιστοιχεί σε 134,2 amu. Παίρνοντας λοιπόν υπόψη το εύρος της αβεβαιότητας γύρω από την τιμή αυτή .... τα στοιχεία που απομένουν κοντά στην μάζα του μποζονίου Higgs είναι τα: Τελλούριο, Ιώδιο, Ξένον και Καίσιο -με κόκκινη υπογράμμιση στον παρακάτω πίνακα:
www.science20.com - www.evz.ro

Robojelly: Ρομπότ – μέδουσα έτοιμο για υποθαλλάσιες έρευνες

Ένα ρομπότ με μορφή μέδουσας, που θεωρείται κατάλληλο για υποθαλάσσιες έρευνες και επιχειρήσεις διάσωσης, δημιούργησαν Aμερικανοί ερευνητές.
Τροφοδοτείται μάλιστα με υδρογόνο, γεγονός που του προσδίδει μεγάλη ενεργειακή αυτάρκεια.
Το ρομπότ, με την ονομασία Robojelly, είναι δημιούργημα του τεχνολογικού πανεπιστημίου της Βιρτζίνια (Virginia Tech), με επικεφαλής τον Γιόνας Ταντέσε.

Τροφοδοτείται με υδρογόνο και θεωρητικά δεν ξεμένει ποτέ από ενέργεια.
Τροφοδοτείται με υδρογόνο και θεωρητικά δεν ξεμένει ποτέ από ενέργεια. 
Είναι κατασκευασμένο από διάφορά «έξυπνα» υλικά, που του επιτρέπουν να αλλάζει σχήμα στην πορεία, καθώς και από νανοσωλήνες άνθρακα. Μιμείται όχι μόνο την εξωτερική εμφάνιση, αλλά και τις φυσικές κινήσεις μιας μέδουσας, όταν βρίσκεται μέσα στο νερό.
Η ενέργειά του προέρχεται από χημικές αντιδράσεις που γίνονται στην επιφάνειά του, όταν έρχεται σε επαφή με το νερό, αξιοποιώντας το υδρογόνο που περιέχεται στο θαλασσινό νερό.
Συγκεκριμένα, η πλατίνα στην επιφάνειά του ρομπότ αντιδρά με το οξυγόνο και το υδρογόνο του νερού και η θερμότητα που παράγεται, μεταφέρεται στους τεχνητούς μυς της «μέδουσας» ώστε να αλλάζει συνεχώς σχήμα και να κινείται. Είναι το πρώτο υποθαλάσσιο ρομπότ που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο, που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται μπαταρίες ή άλλη πηγή ενέργειας πέρα από το νερό που το περιβάλλει.
Προς το παρόν, το ρομπότ έχει δοκιμαστεί μόνο σε δεξαμενή νερού και χρειάζεται περαιτέρω βελτιώσεις. Οι πρακτικές εφαρμογές της τεχνητής μέδουσας είναι ποικίλες και είναι ενδεικτικό ότι η σχετική έρευνα χρηματοδοτείται και από το Γραφείο Ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
ethnos.gr - www.bbc.co.uk


http://youtu.be/U2OSJQhHQp8

Φωτογραφίες του σουπερνόβα SN2012aw από την Αθήνα

Ο υπερκαινοφανής αστέρας (σουπερνόβα) SN2012aw (η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε και επίσημα χτες) βρίσκεται στον αστερισμό του Λέοντος, στον γαλαξία M95. Δεδομένου ότι ο γαλαξίας M95 βρίσκεται περίπου 37 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, μπορεί κανείς να το δει κανείς ακόμη και με μικρότερα τηλεσκόπια. Η παρακάτω φωτογραφία του σουπερνόβα SN2012aw ανήκει στον Αντώνη Αγιομαμίτη και λήφθηκε χτες (20 Μαρτίου 2012) από την Αθήνα. www.perseus.gr


Δείτε επίσης το αντίστοιχο βίντεο ΕΔΩ ή στο blog badastronomy 

20/3/12

Ανακαλύφθηκε ένας σπάνιος γαλαξίας με ορθογώνιο σχήμα σαν διαμάντι

Ο γαλαξίας ονομάζεται LEDA 074886 
Μία διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν πολύ ασυνήθιστο και λαμπερό γαλαξία, το σπάνιο σχήμα ορθογωνίου του οποίου μοιάζει εντυπωσιακά με διαμάντι.

Οι ερευνητές από την Αυστραλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και τη Φινλανδία, που θα δημοσιεύσουν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό αστροφυσικής «Τhe Αstrophysical Journal» και έκαναν ήδη τη σχετική προδημοσίευση στο arxiv.org, ανακάλυψαν τον ορθογώνιο γαλαξία ανάμεσα σε άλλους 250 γαλαξίες, σε απόσταση περίπου 70 εκατ. ετών φωτός από τη Γη.

Στο σύμπαν οι περισσότεροι γαλαξίες, τουλάχιστον από τις μέχρι σήμερα αστρονομικές παρατηρήσεις, έχουν τρία σχήματα: κυκλικού δίσκου με σπειροειδείς βραχίονες (όπως ο δικός μας), ελλειπτικό ή είναι άμορφοι και ακανόνιστου σχήματος. Όμως ένας ορθογώνιος γαλαξίας, που μοιάζει με κομμένο διαμάντι, είναι ένα σπάνιο θέαμα. «Είναι από αυτά τα πράγματα που είτε δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, είτε δεν περιμένεις να υπάρχουν. Είναι λίγο σαν τον Πύργο της Πίζας ή κάποιο εξωτικό νέο είδος, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να αψηφούν τους νόμους της φύσης», δήλωσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Σουίνμπερν Άλιστερ Γκράχαμ.

Ο γαλαξίας ανιχνεύτηκε με το ιαπωνικό τηλεσκόπιο Σουμπαρού και το τηλεσκόπιο Κεκ, στη Χαβάη. Οι αστρονόμοι υποπτεύονται ότι ο γαλαξίας είναι απίθανο να έχει όντως σχήμα κύβου και πιστεύουν ότι από άλλη οπτική γωνία μπορεί να έχει σχήμα δίσκου. Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι τα εξωτερικά όρια του γαλαξία περιστρέφονται με ταχύτητα πάνω από 100.000 χιλιόμετρα την ώρα, πράγμα που παραπέμπει σε δίσκο.

Μία εκτίμηση που κάνουν οι επιστήμονες, είναι ότι ο γαλαξίας έχει σχηματιστεί από τη σύγκρουση δύο σπειροειδών γαλαξιών, με συνέπεια τα προϋπάρχοντα άστρα από τους αρχικούς γαλαξίες να αποκτήσουν τέτοιες τροχιές που δίνουν το τωρινό σχήμα κύβου- διαμαντιού.

Ο περίεργος γαλαξίας έχει 50 φορές λιγότερα άστρα από τον δικό μας. Μάλιστα οι αστρονόμοι δεν αποκλείουν ότι, όταν κάποτε, μετά από περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια, ο γαλαξίας μας συγκρουστεί με τον γαλαξία της Ανδρομέδας, μπορεί πάλι να δημιουργηθεί ένας νέος γαλαξίας που από μακριά θα μοιάζει με διαμάντι.

kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ - physicsforme.wordpress.com

To προσωπικό αρχείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν στο διαδίκτυο

Η καταπληκτική συλλογή περιλαμβάνει περισσότερα από 80.000 έγγραφα που ανήκουν στον Άλμπερτ Αϊνστάιν- συμπεριλαμβανομένης και μιας χειρόγραφης ερμηνείας της φημισμένης εξίσωσης E = mc2 
Ιερουσαλήμ, Ισραήλ
Το πλήρες αρχείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν, το οποίο περιλαμβάνει την προσωπική αλληλογραφία του, καθώς και τα χειρόγραφα επιστημονικά σημειωματάριά του, όπου, μεταξύ άλλων, βρίσκεται για πρώτη φορά καταγραμμένη η διάσημη εξίσωση E=mc2, παρουσιάζεται online από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ.
Σε πρώτη φάση είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο γύρω στα 2.000 έγγραφα και θα ακολουθήσουν
μέσα στα επόμενα χρόνια και άλλα, αναφέρουν οι βρετανικές εφημερίδες Guardian και Daily Mail.
Η online συλλογή περιλαμβάνει 14 σημειωματάρια γεμάτα επιστημονικές εργασίες, επιστολές του Αϊνστάιν σε συναδέλφους του επιστήμονες, καθώς και μια χειρόγραφη εξήγηση της θεωρίας της σχετικότητας και της διάσημης εξίσωσης που συσχετίζει την μάζα (m) με την ενέργεια (Ε) και την ταχύτητα (c),
Ε = mc2 
Υπάρχουν ακόμα λιγότερο γνωστά κείμενα, όπως μια κάρτα στην άρρωστη μητέρα του, η αναγγελία του γάμου του, η ιδιωτική αλληλογραφία με τις ερωμένες του, επιστολές σε εφημερίδες για διάφορα θέματα (π.χ. τη διαμάχη Αράβων και Ισραηλινών) και σωρεία επιστολών που έπαιρνε από ανθρώπους που τον καλούσαν να κουρευτεί!
Το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο προτίθεται να δώσει στη δημοσιότητα ένα αντίγραφο από τον «έλεγχο» του Αϊνστάιν, όταν ήταν στο σχολείο, για να διαλύσει τον μύθο ότι ήταν κακός μαθητής.
Η αλληλογραφία του με άλλους επιστήμονες, όταν ήταν μόλις 20 ετών, δείχνει πόσο προχωρημένη ήταν κιόλας η έρευνά του.
Τα κείμενα και λοιπά προσωπικά αντικείμενα, όπως ταχυδρομικές κάρτες, του διάσημου Nομπελίστα Γερμανο-εβραίου φυσικού, βρίσκονταν έως τώρα επιμελώς φυλαγμένα σε χρηματοκιβώτια.
Το Πανεπιστήμιο τα φωτογράφισε σε υψηλή ανάλυση και αποφάσισε να τα ανεβάσει σταδιακά στο Internet, δίνοντας τη δυνατότητα στους ενδιαφερόμενους να διαμορφώσουν μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για την προσωπικότητα και το έργο του ανθρώπου που σφράγισε την επιστήμη του 20ού αιώνα.

Μόνο 900 εικόνες των χειρογράφων του και ένας ημιτελής κατάλογος με το μισό περιεχόμενο του αρχείου είχε δημοσιοποιηθεί το 2003.
Τώρα, χάρη σε χορηγία του βρετανικού Ιδρύματος Πολόνσκι -είχε κάνει μια ανάλογη ψηφιοποίηση στα χειρόγραφα του Ισαάκ Νεύτωνα- και τα 80.000 αντικείμενα της συλλογής του Άλμπερτ Αϊνστάιν καταγράφηκαν και ταξινομήθηκαν σε έναν πλήρη διαδικτυακό κατάλογο.Η ανανεωμένη ιστοσελίδα του πανεπιστημίου για τον Αϊνστάιν περιέχει τον κατάλογο του πλήρους αρχείου και δίνει την ευκαιρία στους ερευνητές να αναζητήσουν αντικείμενα που μέχρι σήμερα δεν ήξεραν καν ότι υπάρχουν.

«Η γνώση δεν έχει να κάνει με την απόκρυψη, αλλά με τη διαφάνεια» δήλωσε ο πρόεδρος του

Εβραϊκού Πανεπιστημίου, Μεναχέμ Μπεν Σασόν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αϊνστάιν είχε βοηθήσει στην ίδρυση του Εβραϊκού Πανεπιστημίου το 1925 και κληροδότησε σε αυτό το αρχείο του -καθώς και τα δικαιώματα χρήσης της εικόνας του- μετά το θάνατό του το 1955.

Η ψηφιοποίηση γίνεται σε συνεργασία με το αμερικανικό πανεπιστήμιο Πρίνστον (όπου εργαζόταν ο Αϊνστάιν) και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), που έχουν αναλάβει να εκδώσουν σχολιασμένα όλα τα επιστημονικά χειρόγραφα του μεγάλου φυσικού.

Το ψηφιακό αρχείο του Αϊνστάιν μπορεί κανείς να δει εδώ

Κατά 20 μέτρα θα ανέβει η στάθμη των ωκεανών

Αμερικανοί επιστήμονες αναφέρουν ωστόσο ότι θα χρειαστούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια

Σύμφωνα με νέα μελέτη η στάθμη της θάλασσας αναμένεται να ανέβει ως και κατά 22 μέτρα μέσα στις επόμενα εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια με αποτέλεσμα να «βουλιάξουν» πολλά παραθαλάσσια μέρη 
Οι επερχόμενες γενιές ίσως θα δυσκολεύονται να βρουν γη να σταθούν: έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από το αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών προειδοποιεί ότι, ακόμα και αν η ανθρωπότητα καταφέρει να περιορίσει την άνοδο της θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου, η άνοδος της στάθμης των ωκεανών θα φτάσει τελικά τα 12 με 22 μέτρα.

«Δεν χρειάζεται πάντως να πουλήσετε από τώρα τα παραθαλάσσια ακίνητά σας, αφού θα χρειαστούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια για να λιώσουν οι πάγοι» διευκρινίζει ο Κένεθ Μίλερ του Πανεπιστημίου Rutgers στο Νιου Τζέρσι, επικεφαλής της μελέτης.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Geology.

Προκειμένου να εκτιμήσουν πως θα εξελιχθεί το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, οι ερευνητές εξέτασαν μια φάση στην ιστορία του κλίματος στην οποία η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ήταν ίση με τη σημερινή.....

Πως θα γίνετε χαρτογράφοι της Σελήνης

Θέλετε να συνεισφέρετε στην επιστήμη της Σελήνης;
Αν ναι τότε μπορείτε να γίνετε μέλος της ομάδας του Lunar Reconnaissance Orbiter και να διερευνήσετε φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης από τη Σελήνη, ψάχνοντας σημαντικά - για τους πλανητικούς επιστήμονες - χαρακτηριστικά της.
Το MoonMappers project βρίσκεται στην διαδικτυακή διεύθυνση: cosmoquest.org/mappers/moon/
και απευθύνεται σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την επιστήμη – χωρίς να είναι επιστήμονες.
Ένας από τους βασικούς στόχους της CosmoQuest είναι ο εντοπισμός κρατήρων στην επιφάνεια της Σελήνης. Κι αυτό γιατί από τους κρατήρες προκύπτουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την επιφάνεια, όπως ποια είναι η ηλικία της, πόσο παχύ είναι το σεληνιακό έδαφος, τι είδους διάβρωση συνέβη και ποια είναι η σύνθεση του σεληνιακού εδάφους κάτω από την επιφάνεια.
Με μια απλή εγγραφή γίνεστε μέλος της ομάδας και αρχίζετε την έρευνα.
Ας σημειωθεί ότι οι Paul Davies και Robert Wagner από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα πριν από μερικούς μήνες υποστήριξαν ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες φωτογραφίες της Σελήνης από την αποστολή Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA (LRO) θα πρέπει να ερευνηθούν εξονυχιστικά και για ίχνη από εξωγήινους επισκέπτες.
Διαβάστε σχετικά: Ψάχνοντας για ίχνη εξωγήινων στην επιφάνεια της Σελήνης

http://youtu.be/IkA3p_vTo_k

19/3/12

Η ατμόσφαιρα της Γης «γινόταν περιοδικά αδιαφανής»

Ο μακρινός Τιτάνας καλύπτεται από ένα αδιαφανές πορτοκαλί πέπλο. Πίσω του διακρίνεται η Τέθυς, ένα άλλο φεγγάρι του Κρόνου (Φωτογραφία: NASA/ESA ) 
Η ατμόσφαιρα της Γης δεν ήταν πάντα το διαφανές γαλάζιο πέπλο που απολαμβάνουμε σήμερα. Χημικές αναλύσεις σε αρχέγονα ιζήματα δείχνουν ότι η ατμόσφαιρα του νεαρού πλανήτη γινόταν περιοδικά ομιχλώδης και αδιαφανής λόγω της παρουσίας υδρογονανθράκων.

Αυτό θα σήμαινε ότι, πριν από σχεδόν δυόμισι δισεκατομμύρια χρόνια, η Γη έμοιαζε με τον Τιτάνα, δορυφόρο του Κρόνου, το μόνο άλλο σώμα του Ηλιακού Συστήματος που διαθέτει πυκνή ατμόσφαιρα.

Η αδιαφανής, πορτοκαλί ατμόσφαιρα του Τιτάνα αποτελείται από άζωτο, μεθάνιο και άλλους, πιο σύνθετους υδρογονάνθρακες, οι οποίοι μάλιστα σχηματίζουν νέφη και πέφτουν ως βροχή στην παγωμένη επιφάνεια του φεγγαριού. Η ατμόσφαιρα είναι τόσο πυκνή ώστε κανείς δεν είχε καταφέρει να διακρίνει χαρακτηριστικά της επιφάνειας πριν από την άφιξη της αποστολής Cassini το 2004.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στο Nature Geoscience, υποδεικνύει ότι η ατμόσφαιρα της Γης είχε κάποτε παρόμοια χαρακτηριστικά.

H ομάδα της Δρ Όμπρεϊ Ζερκλ, χημικού του Πανεπιστημίου του Νιουκάσλ στη Βρετανία, εξέτασε πετρώματα από τη Νότιο Αφρική που χρονολογούνται στα 2,65 με 2,50 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν η ατμόσφαιρα της Γης δεν διέθετε ακόμα οξυγόνο.

Οι αναλύσεις έδειξαν ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη δεν βρισκόταν σε μια σταθερή κατάσταση, αλλά ταλαντωνόταν ανάμεσα στην καθαρή και την ομιχλώδη κατάσταση.

Η «ομίχλη» μεθανίου και άλλων υδρογονανθράκων, εκτιμούν οι ερευνητές, πρέπει να προερχόταν από μεθανογόνα βακτήρια που τροφοδοτούσαν έναν παγκόσμιο κύκλο.

Η κατάσταση άλλαξε όμως δραματικά περίπου 100 εκατομμύρια χρόνια αργότερα, όταν εμφανίστηκαν τα φωτοσυνθετικά κυανοβακτήρια. Οι οργανισμοί αυτοί άρχισαν να γεμίζουν την ατμόσφαιρα με οξυγόνο και οδήγησαν τελικά στις συνθήκες που απολαμβάνουμε σήμερα.
Newsroom ΔΟΛ - newscientist.com

Ίχνη νερού στην επιφάνεια του Άρη

HiRISE (High Resolution Imaging Science Experiment) είναι μια κάμερα υψηλής ευκρίνειας που μεταφέρει το διαστημικό σκάφος της NASA, Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη από το 2006.
Η κάμερα HiRISE, που κατασκευάστηκε από μια συνεργασία με επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, καταγράφει με εκπληκτική λεπτομέρεια την επιφάνεια του πλανήτη Άρη.
Μια από τις εικόνες που συνέλαβε η κάμερα – και έκανε τον γύρo του κόσμου πριν από δυο εβδομάδες – ήταν ένας Οφιοειδής Ανεμοστρόβιλος Σκόνης στην επιφάνεια του Άρη. 

Μια άλλη πρόσφατη φωτογραφία της HiRISE, με πολύ εντυπωσιακά χρώματα, απεικονίζει στρώματα ιζημάτων νερού στα πετρώματα του πυθμένα ενός κρατήρα.

Από την ύπαρξη αυτών των ιζημάτων, οι επιστήμονες συμπεραίνουν πως στο μακρινό παρελθόν η επιφάνεια του Άρη διέθετε νερό.

Κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση 
www.uahirise.org