28/9/12

To CERN συμπληρώνει 58 χρόνια ζωής

29 Σεπτεμβρίου 2012: Το CERN γίνεται 58 χρονών

Τα 12 ιδρυτικά κράτη μέλη: Βέλγιο, Δανία,  Γαλλία,  Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Ελλάδα, Ιταλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο και Γιουγκοσλαβία http://youtu.be/X7ApfC0d_CQ http://youtu.be/X7ApfC0d_CQ - public.web.cern.ch

25/9/12

To Curiosity ανέλυσε την πρώτη αρειανή πέτρα

Το διαστημικό rover της NASA Curiosity, ολοκλήρωσε την πρώτη διαστημική επιστημονική αποστολή.  Το ρομπότ ανέλυσε την πυραμιδοειδή πέτρα που συνάντησε στο δρόμο του, βρίσκοντας τις περιεκτικότητες των στοιχείων που την αποτελούν. Η ανάλυση του βράχου - που ονομάστηκε "Jake Matijevic", προς τιμήν του μηχανικού της NASA Jake Matijevic  που μεταξύ άλλων συμμετείχε και στην ομάδα σχεδιασμού του Curiosity – δεν αναμένεται να δώσει κάτι καινούργιο σχετικά με τη σύνθεση του εδάφους. Ωστόσο, η ανάλυση αυτή ήταν μια πρώτη ευκαιρία, για να δοκιμαστεί η απόδοση του μηχανισμού ανάλυσης που διαθέτει το διαστημικό όχημα.  Η «Περιέργεια»  τώρα συνεχίζει την πορεία της. Τη Δευτέρα, θα μετακινηθεί 42 μέτρα, το μέγιστο μήκος συνεχούς μετακίνησης του ρόβερ, από την ημέρα της προσγείωσης πριν από επτά εβδομάδες στον κρατήρα Gale του Άρη. Το όχημα κατευθύνεται προς την τοποθεσία που οι επιστήμονες ονομάζουν με το παρατσούκλι Glenelg, η οποία σύμφωνα με τις δορυφορικές εικόνες συνίσταται από μια διασταύρωση τριών γεωλογικών τύπων εδάφους. Στην τοποθεσία Glenelg το Curiosity θα χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά ένα από τα βασικά εργαλεία του – το τρυπάνι. Αλλά μέχρι να φτάσει το rover εκεί, θα ψάξει πάλι για κάποιο ενδιαφέρον τμήμα αρειανού εδάφους, κατάλληλου να αναλυθεί από το φορητό του εργαστήριο. [caption id="attachment_15705" align="aligncenter" width="594"] Η αξίας 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων αποστολή Curiosity της NASA προσεδαφίστηκε στον Άρη στις 6 Αυγούστου (GMT), και αφού τέθηκαν σε λειτουργία και ελέγχθηκαν τα όργανά του, άρχισε την πορεία του στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη.[/caption] Η έρευνα του βράχου «Jake Matijevic» έδωσε την ευκαιρία στην επιστημονική ομάδα του Curiosity να χρησιμοποιήσει το φασματόμετρο ακτίνων Χ (ΑΡΧS) και το Mars Hand Lens Imager (Mahli), σε συνεργασία με το λέιζερ υπερύθρων του ρόβερ (ChemCam). Ελάχιστες πληροφορίες έχουν κυκλοφορήσει από τη NASA για το τι είδαν τα όργανα του Curiosity στον πυραμιδικού σχήματος βράχο, αλλά δεν αναμένεται να είναι κάτι περισσότερο από ένα τυπικό δείγμα βασάλτη της επιφάνειας του Άρη. Η αποστολή Curiosity θα έχει διάρκεια τουλάχιστον ενός αρειανού έτους (ή δύο γήινα έτη) και στο διάστημα αυτό θα ερευνήσει αν στον κρατήρα Gale είχε αναπτυχθεί κατά το παρελθόν κάποιο είδος μικροβιακής ζωής. Διαβάστε περισσότερα: www.bbc.co.uk

24/9/12

275: ο ελάχιστος αριθμός μορίων νερού που σχηματίζουν πάγο

Πόσα μόρια του νερού χρειάζονται για να δημιουργηθεί πάγος; Περίπου 275 !

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν ερευνητές από τη Γερμανία και την Τσεχία, οι οποίοι ανέπτυξαν μια νέα τεχνική μελέτης μεγάλων ομάδων μορίων νερού. Τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να εξηγήσουν την δημιουργία πάγου στην ατμόσφαιρα. [caption id="attachment_15697" align="aligncenter" width="594"] Απεικονίσεις μοριακής δομής που δείχνουν το πώς αναδύεται ο κρυσταλλικός πυρήνας ομάδων μορίων νερού, καθώς οι συστάδες των μορίων νερού αυξάνουν σε μέγεθος. Οι πρώτοι κρύσταλλοι πάγου εμφανίζονται σε συμπλέγματα που περιέχουν 275 μόρια νερού.[/caption] Τα μόρια του νερού ενώνονται μεταξύ με δεσμούς υδρογόνουΜέχρι τώρα οι περισσότερες έρευνες είχαν επικεντρωθεί σε μικρές ομάδες μορίων, με 12 ή και λιγότερα μόρια, αλλά η δομή αυτών των αντικειμένων έχει μικρή ομοιότητα με τον πάγο. Τα τελευταία χρόνια, ερευνητές στην Ιαπωνία ανέπτυξαν μια φασματοσκοπική τεχνική παρατήρησης ομάδων μορίων νερού αποτελούμενες μέχρι 50 μόρια. Ωστόσο δεν είχε πραγματοποιηθεί, η λεπτομερής ανάλυση της δομής συστάδων μορίων νερού με 100 έως 1000 μόρια - όπου υπήρχε η υποψία ότι το νερό κρυσταλλώνεται σχηματίζοντας πάγο. Η κύρια δυσκολία στην μελέτη των μεγάλων ομάδων μορίων νερού οφείλεται στο γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πόσα μόρια περιέχουν. Αυτό γίνεται με την φασματομετρία μάζας, η οποία απαιτεί τον ιονισμό των συστάδων των μορίων με υψηλής ενέργειας ακτινοβολία, που όμως σπάει τις συστάδες των μορίων σε κομμάτια. Επιπλέον οι ερευνητές θα προτιμούσαν να μελετήσουν την ουδέτερη δομή των μορίων και όχι την φορτισμένη, διότι αυτή είναι που εμπλέκεται στις περισσότερες διαδικασίες σχηματισμού πάγου στη φύση. Οι ερευνητές Christoph C. Pradzynski, Richard M. Forck, Thomas Zeuch1, Petr Slavíček και Udo Buck, έχουν βρει τον τρόπο μελέτης των ουδέτερων συστάδων που περιέχουν πάνω από 100 μόρια. Η επιτυχία τους έγκειται σε δύο έξυπνα κόλπα. Πρώτον, κάθε συστάδα νερού εμπλουτίζεται με ένα μόνο άτομο Νατρίου. Χρησιμοποιώντας αυτό το ιδιαίτερα δραστικό μέταλλο ως πρόσμιξη στις συστάδες του νερού, ο ιονισμός των συστάδων μπορεί να γίνει πολύ ευκολότερα αν απελευθερωθεί το μοναδικό ηλεκτρόνιο της εξωτερικής στοιβάδας του Νατρίου. Έτσι δεν κατακερματίζονται τα συμπλέγματα των μορίων του νερού. Δεύτερον, πριν τον ιονισμό οι ομάδες του νερού (ενισχυμένες με Νάτριο) διεγείρονται με υπέρυθρη ακτινοβολία. Έτσι αυξάνεται η θερμοκρασία τους, γεγονός που μειώνει περαιτέρω την ενέργεια ιονισμού τους. Ο ιονισμός πλέον μπορεί να επιτευχθεί με λέιζερ υπεριώδους ακτινοβολίας μήκους κύματος 390 νανομέτρων (nm). Η ακτινοβολία αυτή έχει μικρή ενέργεια και έτσι αποφεύγεται ο καταρκεματισμός των ομάδων των μορίων νερού. Στη συνέχεια για να εξεταστεί η δομή τους μελετώνται φάσματα υπέρυθρης ακτινοβολίας. Χρησιμοποιείται υπέρυθρη ακτινοβολία με τους κατάλληλους κυματαριθμούς (2800 και 3800 cm –1) – αυτούς που αντιστοιχούν στις συχνότητες ταλάντωσης των δεσμών υδρογόνου μεταξύ των μορίων του νερού. O Thomas Zeuch, από το Ινστιτούτο Φυσικοχημείας στο Γκέτινγκεν της Γερμανίας, και οι συνεργάτες του ανίχνευσαν το υπέρυθρο φάσμα της ακτινοβολίας που έπαιρναν από ομάδες 85 έως 485 μορίων νερού. Παρατήρησαν ότι ο σχηματισμός πάγου ξεκινούσε με 275 περίπου μόρια νερού, με την πρώτη κρυστάλλωση να πραγματοποιείται στο κέντρο της ομάδας, σχηματίζοντας έναν δακτύλιο από έξι μόρια νερού συνδεδεμένα με δεσμούς υδρογόνου σε μια τετραδρική διαμόρφωση. Καθώς το μέγεθος της συστάδας αυξήθηκε περισσότερο, μεγάλωνε σταδιακά και κρυστάλλωση του πυρήνα. Μέχρι τα 475 το υπέρυθρο φάσμα έδειχνε την δομή του πάγου. Αυτή η συμπεριφορά συμφωνεί με θεωρητικές μελέτες του φαινομένου που έγιναν το 2004 από μια άλλη ομάδα ερευνητών. Αυτή η νέα τεχνική θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν την διαδικασία σχηματισμού νεφών στην ατμόσφαιρα, που με τη σειρά τους απορροφούν ακτινοβολίες από τη Γη, επηρεάζοντας έτσι το κλίμα της Γης. Ο Ζeuch πιστεύει επίσης ότι η έρευνα αυτή θα οδηγήσει τους επιστήμονες στην καλύτερη κατανόηση του μοντέλου των αλληλεπιδράσεων των ομάδων μορίων του νερού - ένα από τα άλυτα προβλήματα της χημείας. physicsworld.com

23/9/12

Κβαντικοί υπολογιστές: qubit με ένα άτομο πυριτίου

Για να δουλέψει ένας κβαντικός υπολογιστής (σύμφωνα το «Ευαγγέλιο»: Κβαντομηχανική ΙΙ, Στέφανος Τραχανάς ) θα πρέπει να μπορεί να διατηρήσει τη συμφωνία φάσεως στις καταστάσεις επαλληλίας των κβαντοδυφίων (qubits) του τουλάχιστον για τόσο χρονικό διάστημα όσο διαρκεί ο υπολογισμός. Όμως ο καταχωρητής δεν λειτουργεί στο κενό. Είναι ένα μικροσκοπικό – και, προοπτικά, ένα μεσοσκοπικό – κβαντικό σύστημα που αλληλεπιδρά με ένα πολύ μεγαλύτερο «περιβάλλον», συν-πλέκεται μαζί του και ως αποτέλεσμα αυτής της σύμπλεξης υφίσταται απώλεια συμφωνίας η οποία καταστρέφει τις επαλληλίες και μαζί μ’ αυτές όλα τα αναμενόμενα πλεονεκτήματα έναντι του κλασικού υπολογιστή. Αυτή η αποσυμφώνηση (docoherence) λόγω σύμπλεξης με το περιβάλλον είναι όντως η αχίλλειος πτέρνα του κβαντικού υπολογιστή και από την επιτυχή ή όχι αντιμετώπιση αυτού του θεμελιώδους προβλήματος θα κριθεί η έκβαση του εγχειρήματος. Αν πράγματι θα κατασκευαστούν ρεαλιστικοί κβαντικοί υπολογιστές ή όχι. Επειδή τόσο ο καταχωρητής όσο και το περιβάλλον του – πολύ περισσότερο το δεύτερο – είναι μεγάλα κβαντικά συστήματα, οι ενεργειακές τους καταστάσεις θα είναι πολύ κοντινές μεταξύ τους και άρα θα αναμιγνύονται πολύ εύκολα έστω και με ασθενή αλληλεπίδραση ανάμεσα στα δυο συστήματα. Και, ως συνέπεια αυτής της ανάμειξης, η κατάσταση του σύνθετου συστήματος – καταχωρητής + περιβάλλον – θα παίρνει τη μορφή
Ψ = ΣcψΦi
που είναι, βεβαίως, μια σύμπλεκτη κατάσταση με όλες τις συνέπειες που απορρέουν από αυτό. Το βασικό λοιπόν πρόβλημα στην κατασκευή κβαντικών υπολογιστών είναι η αποσυμφώνηση των qubits λόγω της αλληλεπίδρασής τους με το περιβάλλον. Σύμφωνα με την dailytech, ερευνητές από την Αυστραλία έχουν πραγματοποιήσει ένα κρίσιμο βήμα στην εξέλιξη των κβαντικών υπολογιστών, χρησιμοποιώντας ένα άτομο πυριτίου ως qubit. Το qubit κατάφερε να διατηρήσει την συνοχή του για 200 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου στην πολύ χαμηλή θερμοκρασία των 300 milliKelvin. Η εργασία με τίτλο "A single-atom electron spin qubit in silicon" δημοσιεύεται στο περιοδικό Νature. Στο βίντεο που ακολουθεί οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας περιγράφουν το επίτευγμά τους: http://youtu.be/veDS0D8lEoM http://youtu.be/veDS0D8lEoM Διαβάστε επίσης: 1. Kβαντικοί υπολογιστές: μια τεχνολογία του λυκόφωτος 2. Πως πραγματοποιείται η κβαντική τηλεμεταφορά

22/9/12

Τα βαθμωτά πεδία Higgs και Brans-Dicke (μέρος 2ο)

.... η συνέχεια του «Τα βαθμωτά πεδία Higgs και Brans-Dicke (μέρος 1ο)» 
Η εισαγωγή των GUTs οδήγησε το ενδιαφέρον προς τις πολύ υψηλές ενέργειες. Οι σωματιδιακοί φυσικοί θεωρούσαν ότι οι εντάσεις των τριών από τις θεμελιώδεις δυνάμεις - ηλεκτρομαγνητική, ασθενής και ισχυρή δύναμη – συνέκλιναν καθώς οι ενέργειες των σωματιδίων αυξανόντουσαν.

21/9/12

Απονεμήθηκε το Ιg Nobel Φυσικής

[caption id="attachment_15665" align="aligncenter" width="594"] Σύμφωνα με τον Patrick Warren η συμπεριφορά των μαλλιών είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα (bbc.co.uk)[/caption] Η απονομή των κανονικών Νόμπελ θα γίνει στις αρχές Οκτωβρίου. Προηγούνται όμως τα βραβεία Νόμπελ «παρωδία» Ig. Πρόκειται για βραβεία που απονέμονται σε άχρηστες, αστείες και ασυνήθιστες επιστημονικές ιδέες και ανακαλύψεις.   Έτσι το βραβείο Νόμπελ Ig Φυσικής απονεμήθηκε στους Βρετανούς και Αμερικανούς ερευνητές Joseph Keller [USA], Raymond Goldstein [USA και UK], Patrick Warren και Robin Ball [UK] που ερεύνησαν και ερμήνευσαν το χαρακτηριστικό σχήμα και την κίνηση των τριχών σε μια ανθρώπινη κοτσίδα ... με την "εξίσωση σχήματος αλογοουράς" να παίζει σημαντικό ρόλο  στο μοντέλο τους. Μπορείτε να μελετήσετε την εργασία των βραβευμένων ερευνητών ΕΔΩ «Shape of a Ponytail and the Statistical Physics of Hair Fiber Bundles» ή ΕΔΩ: «Ponytail Motion» Για τα υπόλοιπα βραβεία Nobel Ig διαβάστε ΕΔΩ ή ΕΔΩ Ενδιαφέρον έχει το βραβείο Νόμπελ Ig στην Ιατρική που κέρδισαν οι Γάλλοι Emmanuel Ben-Soussan και  Michel Antonietti, που όμως έχει και ελληνικό άρωμα. Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και δύο Έλληνες γιατροί από το νοσοκομείο «Αττικόν»: "Colonic gas explosion during therapeutic colonoscopy with electrocautery (Κολονική έκρηξη αερίου στη διάρκεια θεραπευτικής κολονοσκόπησης με ηλεκτροκαυτηριασμό)", Spiros D Ladas, George Karamanolis, Emmanuel Ben-Soussan Η μελέτη αυτή συμβουλεύει τους γιατρούς που κάνουν εξετάσεις κολονοσκόπησης πώς να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο έκρηξης των οι ασθενών τους (!!) λόγω της ανάφλεξης αερίων στο έντερο!

16/9/12

Mια έκλειψη ηλίου … από τον Άρη


Το Curiosity έχει στείλει ήδη χιλιάδες εικόνες από την επιφάνεια του Άρη. Στις 13 Σεπτεμβρίου 2012, έστρεψε την κάμερά του προς τον ουρανό. Γιατί; Διότι το μικροσκοπικό φεγγάρι του Άρη, ο Φόβος, πέρασε ακριβώς μπροστά από τον Ήλιο, επισκιάζοντάς τον λιγάκι! [caption id="attachment_15602" align="aligncenter" width="594"] Η προηγούμενη εικόνα σε διπλάσιο μέγεθος[/caption] Ο Φόβος περιστρέφεται σε μια τροχιά πολύ κοντά στον Άρη, απέχει περίπου 6000 km από την επιφάνειά του - σε σύγκριση με τα 400000 km της απόστασης της Σελήνης από τη Γη!  Τεχνικά, το φαινόμενο αυτό - όταν ένα μικρό σώμα περνάει μπροστά από τον ήλιο -  ονομάζεται διέλευση, και όχι έκλειψη. Δεν είναι η πρώτη φορά που φωτογραφίζεται η διέλευση του Φόβου. Παρακάτω βλέπουμε ένα βίντεο που πήρε το Opportunity rover, τον Νοέμβριο του 2010: http://youtu.be/IHDH7cKX_SA http://youtu.be/IHDH7cKX_SA - badastronomy (νεώτερη ενημέρωση 26-9-2012) Μισοφέγγαρο στον ουρανό του Άρη [caption id="attachment_15722" align="aligncenter" width="580"] H εικόνα αυτή λήφθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου από την MastCam του Curiosity και  δείχνει μια πρωινή θέα του ουρανού του Άρη με ένα μισοφέγγαρο - τον Φόβο. Μπορεί να είναι λίγο θαμπή φωτογραφία ... δεν παύει όμως να είναι εντυπωσιακή. universetoday.com[/caption]

15/9/12

Erwin Schrödinger: H γέννηση της επιστήμης

Πολλοί μαθητές ή φοιτητές θα έχουν βρει σε κάποιο από τα βιβλία τους ή αλλού, μια σύντομη αναφορά στη φιλοσοφία του Θαλή, του Αναξίμανδρου κλπ. Όταν διαβάζουν ότι ο ένας φιλόσοφος δίδασκε πως όλα είναι νερό, ο άλλος πως όλα είναι αέρας, ο τρίτος πως όλα είναι φωτιά, και όταν έρχονται σε επαφή με τόσο ιδιόμορφες αντιλήψεις όπως εκείνες των πύρινων καναλιών με τα παράθυρα (τα ουράνια σώματα), τα ανερχόμενα και κατερχόμενα ρεύματα στην ατμόσφαιρα κλπ, τότε, ίσως κάποιος μαθητής ή φοιτητής θα χασμουρηθεί και θ’ αναρωτηθεί για ποιο λόγο αξιώνουν απ’ αυτόν να ενδιαφέρεται γι’ αυτές τις αρχαίες ανοησίες, αφού όλοι γνωρίζουμε πως είναι τελείως άσχετες με την πραγματικότητα.

13/9/12

Ο τέταρτος νόμος της θερμοδυναμικής

Πως οι ζωντανοί οργανισμοί υπακούουν στα αξιώματα της θερμοδυναμικής


1ος νόμος της θερμοδυναμικής: H μεταβολή της εσωτερικής ενέργειας ενός συστήματος είναι ίση με το άθροισμα της θερμότητας που απορροφάται και του εξωτερικού έργου που παράγεται πάνω στο σύστημα: ΔU = Q – W Πρόκειται για μια διαφορετική διατύπωση της αρχής διατήρησης της ενέργειας. 2ος νόμος της θερμοδυναμικής: Οι πιο πιθανές διαδικασίες που μπορούν να συμβούν σε ένα απομονωμένο σύστημα είναι αυτές στις οποίες η εντροπία είτε αυξάνει είτε παραμένει σταθερή:  ΔS ≥ 0 3oς νόμος της θερμοδυναμικής: (ή θεώρημα του Nerst) Είναι αδύνατον να προσεγγιστεί η θερμοκρασία του απολύτου μηδενός.

5/9/12

Νέο κβαντικό ολοκληρωμένο κύκλωμα

Μια διεθνής ερευνητική ομάδα έχει προχωρήσει στη δημιουργία ενός νέου, πολλά υποσχόμενου, κβαντικού ολοκληρωμένου κυκλώματος, που φαίνεται ν’ ανοίγει τον δρόμο για απολύτως ασφαλείς επικοινωνίες και για πολύ γρήγορους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής ερευνητές του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, που αναμένεται να κάνουν τις σχετικές επίσημες ανακοινώσεις αυτή την εβδομάδα στο πλαίσιο του Βρετανικού Φεστιβάλ Επιστήμης στο Αμπερντίν της Σκωτίας, φιλοδοξούν ότι το νέο τσιπ θα κάνει τις ηλεκτρονικές συσκευές άτρωτες έναντι πιθανών απειλών. Το νέο κβαντικό «τσιπ» είναι κατασκευασμένο από πυρίτιο, χρησιμοποιεί το φως και είναι χιλιάδες φορές μικρότερο από τα υπάρχοντα. Οι ερευνητές θεωρούν εφικτή τη μαζική παραγωγή και αξιοποίησή του σε εμπορικά προϊόντα. Η χρησιμοποίηση του πυριτίου στο κβαντικό τσιπ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι παρέχει συμβατότητα με τα υπάρχοντα εξαρτήματα, που εδώ και χρόνια η βιομηχανία ηλεκτρονικών χρησιμοποιεί. Σύμφωνα με τον καθηγητή φυσικής, Τζέρεμι Ο΄Μπράιαν, του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, οι κβαντικοί επεξεργαστές θα ήταν δυνατό να ενσωματωθούν στα συμβατικά μικροηλεκτρονικά κυκλώματα το πολύ μέσα στα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια. Για το νέο τσιπ, εκτός από το Μπρίστολ, έχουν συνεργαστεί το σκοτσέζικο πανεπιστήμιο Heriot-Watt, το ολλανδικό πανεπιστήμιο Delft και τρεις εταιρίες (η ιαπωνική Toshiba, η φινλανδική Nokia και η βρετανική Oclaro). Ο Άντι Νισκάνεν του Ερευνητικού Κέντρου της Nokia στο Κέμπριτζ δήλωσε ότι «η κατανόηση της κβαντικής φωτονικής ανοίγει συναρπαστικές προοπτικές για περαιτέρω έρευνα στην ασφάλεια, στους αισθητήρες και στην επεξεργασία των πληροφοριών. Η ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων, η ικανότητα μιας συσκευής να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της και η δυνατότητά της να ερμηνεύει γρήγορα αυτές τις πληροφορίες, θα προσφέρουν από κοινού μελλοντικά οφέλη στους χρήστες των κινητών συσκευών». Τα νέα κβαντικά κυκλώματα είναι συμβατά και με την τεχνολογία των οπτικών ινών, που χρησιμοποιείται στις υποδομές των ευρυζωνικών τηλεπικοινωνιακών δικτύων και του διαδικτύου, καθώς λειτουργούν στα ίδια μήκη κύματος. Τα φωτόνια των κβαντικών τσιπ και το φως, που μεταφέρει τις πληροφορίες μέσω των οπτικών ινών, όπως είπε ο Μαρκ Τόμσον του Κέντρου Κβαντικής Φωτονικής του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, «μιλούν την ίδια γλώσσα». ert.gr - bristol.ac.uk - arxiv.org

4/9/12

Βηματοδότης σε μέγεθος καρφίτσας

 Στη φωτογραφία φαίνεται η ενέργεια που μεταδίδει ο νέος βηματοδότης στην καρδιά
 Ένα λιλιπούτειο εμφύτευμα σε ρόλο βηματοδότη που θα μπορούσε να χωρέσει στην κεφαλή μιας καρφίτσας ανέπτυξαν οι ειδικοί του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, στις ΗΠΑ. Οι αμερικανοί μηχανικοί κατάφεραν να φτιάξουν μια μικροσκοπική και ενεργειακά αυτόνομη εμφυτεύσιμη συσκευή, η οποία αντλεί την ενέργειά της από τα ραδιοκύματα που λαμβάνει εκτός του σώματος, με τη βοήθεια μιας εξωτερικής πηγής. Πρόκειται για μια καινοτομία η οποία, σύμφωνα με τους εμπνευστές της, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια σειρά νέων ιατρικών αισθητήρων ή ακόμη και «έξυπνων» χαπιών, που θα λειτουργούν χωρίς μπαταρίες. Όπως εξηγούν οι επιστήμονες με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Applied Physics Letters» η συσκευή μεγέθους σχεδόν ενός χιλιοστού θα μπορεί να εμφυτευθεί στην επιφάνεια της καρδιάς, σε απόσταση πέντε εκατοστών από το στέρνο – πρωτοφανές βάθος για την ασύρματη μετάδοση ενέργειας. Οι ειδικοί έπρεπε να βρουν έναν τρόπο ώστε να εξαλείψουν την ενεργειακή εξάρτηση του βηματοδότη από τη μπαταρία, καθώς το μέγεθός της ξεπερνά εκείνο της συσκευής. Άλλη μια σημαντική παράμετρος για την εξάλειψή της είναι το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου, ο ασθενής που έχει βηματοδότη θα πρέπει να ξαναμπεί στο χειρουργείο για την αντικατάσταση της μπαταρίας, καθώς ο χρόνος ζωής της είναι περιορισμένος. «Χάρη στην ασύρματη τεχνολογία λύσαμε και τις δύο προκλήσεις» εξηγεί η καθηγήτρια ηλεκτρικής μηχανικής και επικεφαλής της μελέτης δρ Άντα Πουν. Πριν από περίπου έναν χρόνο, η ομάδα της δρος Πουν είχε πάλι τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας όταν είχε παρουσιάσει μια ασύρματη και ενεργειακά αυτόνομη συσκευή ικανή να κολυμπήσει στη ροή του αίματος. tovima.gr - dailymail.co.uk

Από το βήμα του Άρμστρονγκ στην αποστολή του Curiosity

 

 BBC, Reuters, The New York Times 
Με αποστολή φωτογραφιών υψηλής ευκρίνειας αλλά και τραγουδιών συνεχίζεται με πλήρη επιτυχία η αποστολή του ρομποτικού οχήματος Curiosity στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. 
Το Επιστημονικό Εργαστήριο του Αρη κεντρίζει το ενδιαφέρον των επιστημόνων και η αναζήτηση για ίχνη ζωής στον συμπαντικό μας γείτονα γοητεύει τους κοινούς θνητούς. 
Ομως, η επιτομή της ανθρώπινης προσπάθειας να κατακτήσει το τελευταίο σύνορο παραμένει το «μικρό βήμα» του αποβιώσαντος Νιλ Αρμστρονγκ, στη σεληνιακή επιφάνεια. 
Αραγε, είναι δυνατόν ένα ρομποτικό όχημα να γεννήσει την ίδια μαγεία, να συνεπάρει τις επόμενες γενιές με τον ίδιο τρόπο που το έκανε εκείνο το «τεράστιο άλμα για την Ανθρωπότητα»; 
H NASA αναγκάστηκε, λόγω περικοπών των δαπανών της, να «βάλει στο ψυγείο» τα φιλόδοξα προγράμματά της για επανδρωμένες αποστολές, αφήνοντας το μέλλον της έρευνας και κατάκτησης του Διαστήματος στους τηλεχειριζόμενους βραχίονες των ρομπότ. 
Το Curiosity, μέχρι σήμερα, φαίνεται να κερδίζει τις εντυπώσεις. Εκατομμύρια άτομα παρακολούθησαν την επικίνδυνη φάση της διαδικασίας προσεδάφισης, τα περίφημα «επτά λεπτά τρόμου», και το ενδιαφέρον του κοινού ήταν τόσο μεγάλο ώστε η ιστοσελίδα της NASA δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει, ενώ οι φωτογραφίες που στέλνει βρίσκουν θέση στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων όλου του κόσμου.

Παγκόσμιο ενδιαφέρον 
«Το ότι καταφέραμε να ξεπεράσουμε τα όριά μας, να βρεθούμε σε έναν άλλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος προκαλεί ενδιαφέρον. 
Αυτό φαίνεται από την κάλυψη που έχει κάθε πληροφορία σχετικά με το Curiosity» λέει χαρακτηριστικά ο έφορος του Μουσείου Σμιθσόνιαν. 
«Βέβαια τίποτα δεν μπορεί ούτε καν να προσεγγίσει το ρίγος που προκάλεσε το πρώτο βήμα του Αρμστρονγκ στη Σελήνη αλλά και πάλι ο κόσμος ενδιαφέρεται για κάθε νέα επιτυχία της NASA» καταλήγει ο Ρότζερ Λάουνιους. 
Οταν ο Νιλ Αρμστρονγκ και στη συνέχεια ο συνάδελφος του Μπαζ Ολντριν περπάτησαν στη Σελήνη στις 20 Ιουλίου του 1969, εξακόσια εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη παρακολούθησαν το ιστορικό γεγονός.
 Ο Ολντριν είχε πει πρόσφατα ότι «ολόκληρος ο κόσμος έκανε μαζί μας το θαυμαστό εκείνο ταξίδι». 
Στο ξεκίνημα της μεγάλης περιπέτειας κατάκτησης του Διαστήματος οι αστροναύτες των προγραμμάτων Μέρκιουρι, Τζέμινι και Απόλλων αποτέλεσαν το πρόσωπο της NASA.
 Οι μη επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη ποτέ δεν μάγεψαν το κοινό παρότι αυτές άνοιξαν τον δρόμο για το «μικρό βήμα» του Νιλ Αρμστρονγκ. 
Ο κόσμος ήθελε να ζήσει την περιπέτεια και αυτό μπορούσαν να του το δώσουν μόνο οι επανδρωμένες αποστολές. 
Η προσπάθεια κατάκτησης της Σελήνης ήταν, εκείνη την εποχή, κάτι εντελώς νέο, συναρπαστικό και επικίνδυνο. 
Ταυτόχρονα, όμως, είχε και μία πολύ γήινη πτυχή, αφού μέσα από όλα τα προγράμματα οι ΗΠΑ ανταγωνίζονταν τη Σοβιετική Ενωση. 

Διαστημικά ταξίδια 
 Ανάλογος ενθουσιασμός γεννήθηκε όταν μερικά χρόνια αργότερα το διαστημικό λεωφορείο μετέφερε αστροναύτες σε χαμηλή τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. 
Ενα μέσο που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά έκανε πιθανότερο το ενδεχόμενο κάποτε να μπορούμε να πηγαίνουμε για διακοπές στη Σελήνη και γιατί όχι, ακόμα μακρύτερα. 
Ομως το διαστημικό λεωφορείο ταξίδευε περισσότερο από τριάντα χρόνια και η καινοτομία κατέληξε να γίνει ρουτίνα. 
Ο Ψυχρός Πόλεμος τέλειωσε και Αμερικανοί μαζί με Ρώσους κοσμοναύτες συνεργάστηκαν αρχικά στον διαστημικό σταθμό ΜΙΡ και αργότερα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. 
 Τα διαστημικά λεωφορεία, όμως, πέρασαν με τη σειρά τους στην ιστορία. Σήμερα, από την πρώτη, θριαμβευτική φάση της διαστημικής εξερεύνησης, δεν έχει απομείνει άλλο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. 
Το πλήρωμά του, συνήθως έξι άτομα, εργάζονται εκεί χωρίς να ασχολείται κανείς μαζί τους. 
 Τώρα, τον ρόλο του πρωταγωνιστή στη διαστημική έρευνα έχουν πάρει τα ρομπότ, τα οποία βέβαια καθοδηγούνται από τα κέντρα ελέγχου στη Γη. 
Μη επανδρωμένα διαστημόπλοια βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο, τον Ερμή, τον αστεροειδή Βέστα, ενώ άλλα κινούνται προς τον Πλούτωνα και τον Δία. 
Το Voyager και το δίδυμό του βρίσκονται, 35 χρόνια από την εκτόξευσή τους, στα όρια του ηλιακού μας συστήματος. 
Πολλοί πιστεύουν ότι η σημερινή γενιά, γαλουχημένη με την τεχνολογία, ενθουσιάζεται περισσότερο από την ιδέα ενός ρομποτικού οχήματος που προσεδαφίζεται στον Αρη. 
Μπορεί εκατομμύρια άτομα να παρακολούθησαν την προσεδάφιση της δικής μας «περιέργειας» στον Κόκκινο Πλανήτη, αλλά τίποτα δεν θα υποκαταστήσει τη συμβολική εικόνα των αποτυπωμάτων που άφησαν τα υποδήματα του Αρμστρονγκ στο φεγγάρι.
 Οπως λέει ο Χένρι Λάνμραϊτ, καθηγητής του Πανεπιστημίου Syracuse, το Curiosity σίγουρα για κάποιους θα αποτελέσει έμπνευση, ποτέ όμως δεν θα καταφέρει να μας συνεπάρει, να μας κόψει την αναπνοή, όπως η ανθρώπινη παρουσία στο Διάστημα. 

Επόμενος σταθμός για γεωτρήσεις το σημείο Γκλένελγκ 
Τους δρόμους πήρε… το ρομποτικό όχημα Curiosity. 
Την Πέμπτη εγκατέλειψε το σημείο προσεδάφισής του όπου παρέμενε μέχρι πρόσφατα ακίνητο προκειμένου να ολοκληρωθούν οι απαραίτητοι έλεγχοι και κινήθηκε 16 ολόκληρα μέτρα. 
Σύμφωνα με τους ερευνητές το μικρό ρομποτικό όχημα πρόκειται να διανύσει μία απόσταση 400 μέτρων έως το σημείο Γκλένελγκ, το οποίο παρουσιάζει μεγάλο γεωλογικό ενδιαφέρον.
 Εκεί θα αρχίσει να χρησιμοποιεί το «γεωτρύπανο» με το οποίο είναι εξοπλισμένο. 
Ο επικεφαλής του προγράμματος Αρθουρ Αμαντόρ, ωστόσο, επισημαίνει ότι θα χρειαστεί να περάσουν πολλές εβδομάδες μέχρι να φτάσει στο επιλεγμένο σημείο. 
Το Curiosity κατασκευάστηκε έτσι ώστε να μπορεί να διανύσει είκοσι χιλιομέτρα στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη κατά τη διετία που θα διαρκέσει το πρόγραμμα.
 Στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, το ρομποτικό όχημα έστειλε και τις πρώτες φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας του όρους Σαρπ. 
Μέχρι, όμως, να φτάσει εκεί, σε απόσταση δέκα χλμ. από το σημείο προσεδάφισης, και να ξεκινήσει την κύρια φάση ερευνών και αναλύσεων θα περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος. 

Διαπλανητικό μουσικό πρόγραμμα από το ρομποτικό όχημα 
Απίστευτο και όμως αληθινό. 
Το ρομποτικό όχημα Curiosity εξέπεμψε διαπλανητικό μουσικό πρόγραμμα. 
Στην πραγματικότητα αναμετάδωσε το νέο τραγούδι του Will.i.am, τραγουδιστή του συγκροτήματος Black Eyed Peas στη Γη. 
Ακροατήριο της πρώτης συμπαντικής εκπομπής μηχανικοί και φοιτητές που βρέθηκαν στο Jet Propulsion Laboratory της Καλιφόρνιας, όπου βρίσκεται και το κέντρο ελέγχου της αποστολής. 
Ο τραγουδιστής είχε παρευρεθεί στο κέντρο ελέγχου της αποστολής και την 5η Αυγούστου, όταν προσεδαφίστηκε το Curiosity στον Αρη. 
«Γιατί λένε ότι ο ουρανός είναι το τέρμα, όταν βλέπω αποτυπώματα στο Φεγγάρι» διερωτάται ο Will.i.am στο τραγούδι «Αγγίξτε τα Αστέρια». 
Η πρεμιέρα του στο Ηλιακό Σύστημα έγινε αφού πρώτα κάλυψε μία απόσταση 330 εκατομμυρίων μιλίων από τη Γη στον Αρη και πίσω στη Γη. 
Το επιτυχημένο εγχείρημα δεν απαίτησε καμία νέα πρωτοποριακή τεχνική διαστημικής τεχνολογίας. 
Αυτό που είναι καινοτόμο είναι ο στόχος της NASA, που προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να εκλαϊκεύσει και να κάνει πιο γνωστή κι ελκυστική την εργασία της στο πλατύ κοινό.
Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που η NASA ενδιαφέρεται για τη μουσική. 
Ηχοι που καταγράφηκαν από το διαστημόπλοιο Κασίνι κατά το πέρασμά του από τον Κρόνο, μεταγράφηκαν σε συχνότητες που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί, και αποτέλεσαν μέρος της σύνθεσης «Sun Rings».
kathimerini.gr

Είναι το σωματίδιο Wang το νέο μποζόνιο Higgs;

Τι είναι σωματίδιο Wang; Ίσως το σωματίδιο που θα μπορούσε να εξηγήσει τα σουπερνόβα – τις πιο εντυπωσιακές εκρήξεις στο Σύμπαν
Σουπερνόβα SN1987a (wikipedia)
 Μια νέα συνιστώσα της βαρύτητας, το βαθμωτό πεδίο βαρύτητας, μπορεί να εξηγήσει τον μηχανισμό που δημιουργεί τις τεράστιες εκρήξεις των σουπερνόβα τύπου ΙΙ. 
Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο μέσα από μια δυναμική διαδικασία – την παραμετρική αστάθεια - που εισήχθη σε μια εργασία του Λόρδου Rayleigh στη δεκαετία του 1880.
Τα σουπερνόβα ή υπερκαινοφανείς αστέρες προέρχονται από τεράστια άστρα που βρίσκονται προς το τέλος της ζωής τους, και καθώς έχουν εξαντλήσει τα πυρηνικά τους καύσιμα καταρρέουν εξαιτίας της βαρύτητάς τους. 
Η κατάρρευση συμπιέζει την κεντρική περιοχή του άστρου – που αποτελείται κυρίως από πυρήνες σιδήρου – ώστε οι πυρήνες να έρχονται πολύ κοντά και τα ηλεκτρόνια με τα πρωτόνια να μετατρέπονται σε νετρόνια και νετρίνα.
Όταν λοιπόν ο κεντρικός πυρήνας ενός τεράστιου άστρου ξεμείνει από πυρηνικά καύσιμα, καταρρέει κάτω από το βάρος του σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο σε ένα εξαιρετικά πυκνό άστρο νετρονίων, απελευθερώνοντας τεράστιο ποσό της βαρυτικής ενέργειας. 
Όμως, μόνο ένα μικρό κλάσμα της συνολικής ενέργειας που απελευθερώνεται εμφανίζεται ως ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (φως) του «νέου άστρου» - του σουπερνόβα. 
Η κινητική ενέργεια του εκρηγνυόμενου αστρικού περιβλήματος είναι 10 φορές περισσότερη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας μεταφέρεται από τα νετρίνα, που μπορούν πολύ εύκολα να διαφύγουν από το πυκνό υλικό του πυρήνα.
Η ανίχνευση των νετρίνων από το σουπερνόβα SN1987A επιβεβαίωσε αυτή την εικόνα. 
Κατά τη διάρκεια της κατάρρευσης του αστρικού πυρήνα, η πυκνότητα αυξάνει πολύ γρήγορα, και τελικά φτάνει σε ένα σημείο όπου η πυκνή πυρηνική ύλη είναι εξαιρετικά δύσκολο να συμπιεστεί περαιτέρω. 
Η ύλη που συνεχίζει να καταρρέει αναπηδά στην υπέρπυκνη, ασυμπίεστη πλέον ύλη του πυρήνα, με αποτέλεσμα την δημιουργία ενός εξερχόμενου κύματος πίεσης, που σύντομα γίνεται ένα τεράστιο κύμα κρούσης.
Έχουν γίνει λεπτομερείς μελέτες σχετικά με το αν αυτό το κύμα κρούσης διατρέχει όλη τη διαδρομή μέχρι το εξωτερικό μέρος του άστρου.
 Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι σταματά σε αποστάσεις της τάξης των 300 χιλιομέτρων από το κέντρο, εξαιτίας της τεράστιας ενέργειας που απαιτείται για τον διαχωρισμό του σιδήρου και άλλων πυρήνων.
 Ωστόσο, επιπλέον προσομοιώσεις έχουν δείξει ότι το κύμα κρούσης θα μπορούσε να ξαναρχίσει εάν τα ηλεκτρόνια μπορούσαν να απορροφήσουν περίπου το 1% της ενέργειας που μεταφέρεται από τα νετρίνα. 
Στο μοντέλο σύζευξης νετρίνο- πλάσματος, οι συλλογικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ νετρίνων και πλάσματος θα μπορούσαν να ξεκινήσουν την απαιτούμενη μεταφορά ενέργειας.
Εναλλακτικά, η εργασία των C. H.-T. Wang, P. M. Bonifacio, R. Bingham, J. Mendonça: "Parametric instability induced scalar gravitational waves from a model pulsating neutron star", Physics Letters B 705, 148 – 151 (2011) , δείχνει ότι η λύση για την εκ νέου ενεργοποίηση του κύματος κρούσης μπορεί να βρίσκεται σε ένα θεμελιώδες πεδίο που παίρνει την απλή μορφή ενός βαθμωτού (όπως το πεδίο Higgs).
Η βαρύτητα που περιέχει ένα βαθμωτό πεδίο (που προτάθηκε αρχικά από τους Carl Brans και Robert Dicke στη δεκαετία του 1960 ως ένα πρόσθετο στοιχείο του βαρυτικού πεδίου) έχει θεωρηθεί ως μια πολλά υποσχόμενη επέκταση της γενικής σχετικότητας του Einstein σε σχέση με την κβαντική βαρύτητα και την μεγάλη ενοποίηση. 
Η θεωρία των Brans και Robert Dicke βασίστηκε σε μια σχετικά απλή γραμμική σύζευξη με το βαθμωτό πεδίο βαρύτητας. 
Πριν από μερικά χρόνια, αυτή η γραμμική σύζευξη φάνηκε να είναι αμελητέα, εξετάζοντας τα ραδιοσήματα που εκπέμφθηκαν από το διαστημικό σκάφος Cassini όταν ήταν κοντά στο Κρόνο.
Ο Charles Wang και οι συνεργάτες του, ανέλυσαν την μη γραμμική σύζευξη σε ένα βαθμωτό πεδίο βαρύτητας. 
Βρήκαν ότι υπό ακραίες συνθήκες με χρονικώς μεταβαλλόμενα ισχυρά πεδία βαρύτητας - σαν αυτά που δημιουργούνται κατά την έκρηξη ενός σουπερνόβα και την γέννηση ενός άστρου νετρονίων - το βαθμωτό βαρυτικό πεδίο μπορεί να διεγερθεί μέσω παραμετρικής αστάθειας. 
Η προκύπτουσα εκπομπή των βαθμωτών κυμάτων βαρύτητας από τον πυρήνα νετρονίων ενός καταρρέοντος τεράστιου άστρου μπορεί να είναι επαρκής για την επανεκκίνηση του κύματος κρούσης, δίνοντας έτσι μια λύση του 19ου αιώνα σε ένα πρόβλημα του 20ου αιώνα.
Σύμφωνα με τον Charles Wang (Πανεπιστήμιο Aberdeen), αυτά τα νέα κύματα, τα βαθμωτά κύματα βαρύτητας, σχετίζονται με ένα σωματίδιο, όπως το πεδίο Higgs σχετίζεται με το σωματίδιο Higgs. 
Τον Νοέμβριο, οι επιστήμονες θα ψάξουν για την ύπαρξη αυτής της οντότητας στο πείραμα του CERN, που ονομάζεται Ιζόλδη
Θα υπάρξει κι άλλη μεγάλη ανακάλυψη μετά από το σωματίδιο Higgs; 
Ποιος ξέρει. Στο εξής θα μιλάμε για το σωματίδιο Wang; 
Σύμφωνα με τον Robert Bingham, από το Rutherford Appleton Laboratory, που συνεργάζεται με τον Wang: Δεν σκεφτήκαμε ποτέ πώς πρέπει να ονομαστεί. Συνηθίζαμε να το αποκαλούμε «βαθμωτό βαρυτικό σωματίδιο».

ΠΗΓΕΣ: guardian.co.uk - cerncourier.com

3/9/12

Όταν η διάρκεια μιας ημέρας είναι 24 ώρες και 39 λεπτά

 Εκατοντάδες μηχανικοί και επιστήμονες της NASA έχουν αλλάξει τα ημερήσιά τους προγράμματα, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στη διάρκεια μιας ημέρας στον Άρη
 Εκατοντάδες μηχανικοί και επιστήμονες της NASA, από τη στιγμή που προσεδαφίστηκε το όχημα Curiosity στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη, έχουν αλλάξει τα ημερήσιά τους προγράμματα, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στη διάρκεια μιας ημέρας στον Aρη (οι ημέρες στον Άρη ονομάζονται sol στα αγγλικά), όπου μια περιστροφή του γειτονικού μας πλανήτη διαρκεί 39 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα παραπάνω από ότι μια περιστροφή της Γης. Αν και 40 περίπου λεπτά δε φαντάζει πολύς χρόνος, αυτή η διαφορά προστιθέμενη κάθε μέρα, ισοδυναμεί με την εναλλαγή μεσημεριού και μεσονυκτίου, κάθε 18 περίπου μέρες. Η ιδέα προέκυψε από την εμπειρία με το όχημα Sojourner, το οποίο το 1997 είχε φτάσει στον Aρη για μια αποστολή αρχικής διάρκειας μίας εβδομάδας, προγραμματισμένο να στέλνει δεδομένα στη Γη κάθε μία αρειανή ημέρα. Καθώς τα επόμενα του βήματα θα σχεδιάζονταν με βάση τα δεδομένα αυτά, οι επιστήμονες ήθελαν να τα επεξεργαστούν το ταχύτερο δυνατό, και να στείλουν πίσω τις οδηγίες κι έτσι αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στο ωράριο μιας ημέρας του Aρη. Καθώς όμως οι εβδομάδες περνούσαν και το Sojourner συνέχιζε να λειτουργεί ακάθεκτο ξεπερνώντας τις αρχικές προσδοκίες, άρχισαν να δημιουργούνται και προβλήματα στην ομάδα, που δημιουργήθηκαν από την αστάθεια ύπνου και τη συνεχή εναλλαγή μέρας και νύχτας στο βιολογικό ρολόι των επιστημόνων, με αποτέλεσμα την αύξηση των λαθών, την επιβράδυνση του μεταβολισμού, την αύξηση βάρους κ.ά. Το εργαστήριο JPL της NASA δεν είχε τότε σχεδιάσει κάποια πολιτική για να προστατέψει τους επιστήμονες από αυτή τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία, και κάποιοι έφταναν στο σημείο να εναλλάσσουν συχνά ωράριο μεταξύ γήινης και αρειανής ώρας προσπαθώντας να προσαρμοστούν στους ρυθμούς της καθημερινής ζωής και της δουλειάς, ή να εργάζονται για 18 συνεχόμενες ώρες φτάνοντας στα όρια της αντοχής τους. Καθώς το Sojourner λειτούργησε τελικά για 3 μήνες, η NASA κάλεσε μια ομάδα ειδικών σε θέματα ύπνου, ώστε να σχεδιάσει καλύτερα μια τέτοια αποστολή στο μέλλον, όπου η επιστήμονες θα ήταν λειτουργικοί την ημέρα και θα ξεκουράζονταν αρκετά το βράδυ. Η ομάδα πρότεινε πως η καλύτερη λύση θα ήταν οι επιστήμονες να μείνουν μόνιμα σε αρειανή ώρα, ώστε να μην μπερδεύουν τον οργανισμό τους. Πρότειναν επίσης να χρησιμοποιήσουν ένα σύστημα με βάρδιες, να μειώσουν τη δοσολογία καφέ, και να γεμίσουν το κέντρο ελέγχου με δυνατά φώτα ώστε να εκκρίνεται μελατονίνη, μια ορμόνη που σχετίζεται με τον ύπνο. Αν και δεν εισακούστηκαν όλες οι προτάσεις της επιτροπής στην περίπτωση του Curiosity (όπως η εγκατάσταση solarium ή η μεταφορά των εργαζομένων με λεωφορεία, ώστε να μην οδηγούν νυσταγμένοι), εγκαταστάθηκαν μεταλλικές κουρτίνες που κρύβουν το φως της γήινης ημέρας όταν στον ’ρη είναι νύχτα, και κρεβάτια για εκείνους τους επιστήμονες και μηχανικούς που βρίσκουν δύσκολη την προσαρμογή σε ωράριο Aρη. Είναι χαρακτηριστικό, ότι πολλές από τις οικογένειες των επιστημόνων, τους ακολουθούν στο αλλόκοτο αυτό πρόγραμμα, παίρνοντας οικογενειακό δείπνο τα ξημερώματα, και κλείνοντας τα τηλέφωνα όταν στον Aρη... όλοι κοιμούνται. naftemporiki.gr

1/9/12

Βίντεο: όταν η Σελήνη έφαγε την Αφροδίτη


Θυμάστε την Διάβαση της Αφροδίτης (ΕΔΩ) στις αρχές Ιουνίου; Τότε η Αφροδίτη πέρασε μεταξύ Γης και Ήλιου. Κάτι παρόμοιο συνέβη το πρωί της 13ης ή 14ης Αυγούστου (εξαρτάται από το μέρος της Γης στο οποίο βρισκόταν κανείς). Με την διαφορά ότι  αυτή τη φορά η Σελήνη πέρασε ακριβώς μπροστά από την Αφροδίτη. Την απόκρυψη της Αφροδίτης συνέλαβε στην Κορέα ο φακός του αστροφωτογράφου Kwon Ο Chul. Έτσι προέκυψε το βίντεο που ακολουθεί: