Οι δυο μεγαλύτερες μαύρες τρύπες που ανακαλύφθηκαν ποτέ

Βρίσκονται στα κέντρα των δύο κοντινών γαλαξιών: NGC 3842 και NGC 4889.
Οι περισσότεροι μεγάλοι γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας Γαλαξία, πιστεύεται ότι φιλοξενούν μαύρες τρύπες στα κέντρα τους.
Σύμφωνα με τον Nicholas J McConnell από το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, Berkeley και τους συνεργάτες του η μαύρη τρύπα στον NGC 3842 έχει μάζα 9,7 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες, και η μαύρη τρύπα στον NGC 4889 ίσως φτάνει τα 10 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες.
Το ρεκόρ κατείχε μέχρι τώρα μια μαύρη τρύπα μάζας περίπου 6,6 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία Μ87. (bbc.co.uk)

H εικόνα αυτή δείχνει το τεράστιο μέγεθος της μαύρης τρύπας στο κέντρο του γαλαξία NGC 3842. Πρόκειται για καλλιτεχνική απεικόνιση που συγκρίνει το μέγεθος της μαύρης τρύπας με το ηλιακό μας σύστημα. Η μαύρη τρύπα είναι 7 φορές μεγαλύτερη από την τροχιά του Πλούτωνα.

Το γεγονός ότι οι παρατηρήσεις υποδεικνύουν την ύπαρξη μαύρων τρυπών στο κέντρο των γαλαξιών είχε προκαλέσει τρομερή έκπληξη στους αστρονόμους. Αν οι αστρονομικές παρατηρήσεις δεν οδηγούσαν τόσο ξεκάθαρα στο συμπέρασμα ότι γιγαντιαίες μαύρες τρύπες βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών, ίσως ακόμη και σήμερα κανένας αστροφυσικός δεν θα τολμούσε να κάνει μια τέτοια θεωρητική πρόβλεψη.
Εκ των υστέρων βέβαια, εύκολα μπορούμε να δημιουργήσουμε θεωρίες για το πως σχηματίζονται αυτές οι τεράστιες μαύρες. Για παράδειγμα ο Kip Thorne στο βιβλίο του "Μαύρες τρύπες και στρεβλώσεις του χρόνου" γράφει:

"... Σε κάθε γαλαξία, κάθε φορά που δυο άστρα περνούν το ένα κοντά στο άλλο αναγκάζονται - λόγω της βαρυτικής έλξης τους - να στραφούν το ένα γύρω από το άλλο και κατόπιν να εκτιναχθούν σε κατευθύνσεις διαφορετικές από εκείνες στις οποίες κινούνταν αρχικά. (Με τέτοιου είδους "ελιγμούς έφαλσης" μεταβάλλουν την τροχιά τους τα διαστημόπλοια της NASA όταν συναντούν πλανήτες όπως ο Δίας.)
Το ένα άστρο εκτινάσσεται συνήθως προς το κέντρο του γαλαξία, ενώ το άλλο προς τις παρυφές του. Ως αποτέλεσμα πολλών τέτοιων περιστατικών, μερικά από τα άστρα του γαλαξία οδηγούνται βαθιά μέσα στο κέντρο του. Ομοίως όπως αποδεικνύεται, εξαιτίας της τριβής μεγάλες ποσότητες μεσοαστρικού αερίου του γαλαξία κατευθύνονται προς το κέντρο του.
Καθώς όλο και περισσότερο αέριο και άστρα συγκεντρώνονται στο κέντρο, η βαρύτητα του συσσωματώματος γίνεται ισχυρότερη. Μπορεί μάλιστα να γίνει τόσο ισχυρή ώστε να υπερνικήσεις την εσωτερική πίεσή του, με αποτέλεσμα το συσσωμάτωμα να καταρρεύσει σχηματίζοντας μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα.
Επίσης είναι πιθανό να καταρρεύσουν μεγάλης μάζας άστρα του συσσωματώματος σχηματίζοντας μικρές τρύπες, οι οποίες ακολούθως συγκρούονται μεταξύ τους, καθώς και με τα άστρα και το αέριο, σχηματίζοντας μεγαλύτερες τρύπες, έως ότου στο κέντρο κυριαρχήσει μια μόνο γιγαντιαία μαύρη τρύπα.
Υπολογισμοί του χρόνου που απαιτείται για να πραγματοποιηθούν τέτοιες καταρρεύσεις, συγκρούσεις και συσσωματώσεις δείχνουν ότι είναι πιθανόν (αν όχι υποχρεωτικό) να έχουν δημιουργηθεί γιγαντιαίες μαύρες τρύπες εδώ και πολύ καιρό στα κέντρα των περισσότερων γαλαξιών ..."