Νέα ανακάλυψη νερού στο βόρειο πόλο της Σελήνης

Λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση της NASA για τον εντοπισμό παγωμένου νερού στο νότιο πόλο του φεγγαριού, ερευνητές της υπηρεσίας ανακοίνωσαν ότι το ραντάρ μιας διαφορετικής αποστολής εντόπισε μεγάλες ποσότητες πάγου και στο βόρειο πόλο.
Το ραντάρ Mini-SAR (Mini-RF) της NASA,

ένα από τα επιστημονικά όργανα του ινδικού σεληνιακού δορυφόρου Chandrayaan-1,

εντόπισε περισσότερους από 40 σκοτεινούς κρατήρες με διάμετρο 1,5 έως 15 χιλιόμετρα, των οποίων οι λεκάνες είναι γεμάτες αποθέσεις πάγου.

«Αν και η συνολική ποσότητα εξαρτάται από το πάχος του πάγου σε κάθε κρατήρα,  εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν τουλάχιστον 600 εκατομμύρια τόνοι πάγου νερού» αναφέρει ανακοίνωση της υπηρεσίας.
Το νερό που εντόπισε το Mini-SAR «δείχνουν ότι το φεγγάρι είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό από ό,τι νομίζαμε ως προορισμός για επιστημονική έρευνα, εξερεύνηση και παραμονή» σχολίασε ο Πολ Σπούντις του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτιτούτου του Χιούστον, επικεφαλής της τελευταίας μελέτης....

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε συνέδριο Πλανητολογίας στο Τέξας και πρόκειται να δημοσιευτεί στο Geophysical Research Letters.
Τα ευρήματα του Mini-SAR βρίσκονται σε συμφωνία με τα δεδομένα που μετέδωσε ο Ορυκτολογικός Χαρτογράφος της Σελήνης, ένα άλλο όργανο του ινδικού δορυφόρου Chandrayaan-1.
Ινδοί επιστήμονες ανέφεραν πέρυσι στο περιοδικό Science ότι εντόπισαν ενδείξεις ύπαρξης νερού τη Σελήνη αναλύοντας τα δεδομένα της αποστολής Chandrayaan-1 και δύο άλλων αμερικανικών αποστολών σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι.
Ωστόσο η θεαματικότερη επιβεβαίωση της ύπαρξης πάγου ήρθε τον Οκτώβριο του 2009,  όταν το σκάφος L-CROSS της NASA συνετρίβη ελεγχόμενα στο νότιο πόλο της Σελήνης και  εκτίναξε υλικά τα οποία βρέθηκαν να περιέχουν και αρκετό νερό.
Ίχνη νερού απορροφημένου σε πετρώματα και στη σκόνη φαίνεται ότι υπάρχουν σε όλη την επιφάνεια της Σελήνης.
Πολύ μεγαλύτερες ποσότητες σχεδόν καθαρού πάγου υπάρχουν μόνο σε κρατήρες του νότιου και του βόρειου πόλου, οι οποίοι λόγω της θέσης τους δεν βλέπουν ποτέ το φως του ήλιου.
Ο πάγος μπορεί να διατηρηθεί εκεί ουσιαστικά επ' άπειρον, αφού η θερμοκρασία στους μόνιμα σκιασμένους κρατήρες μπορεί να είναι ακόμα και -248C, μικρότερη από ό,τι στην επιφάνεια του μακρινού Πλούτωνα.
Η προέλευση του πάγου παραμένει πάντως εν πολλοίς άγνωστη.
Το νερό θα μπορούσε να είχε φτάσει στη Σελήνη με κομήτες που αποτελούνται κυρίως από πάγο, ή, εναλλακτικά, μπορεί να σχηματίζεται διαρκώς λόγω της επίδρασης των ηλιακών σωματιδίων σε πετρώματα που περιέχουν οξυγόνο.