H απαρχή της θεωρίας των χορδών

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΟ – ΣΟΥΖΟΥΚΙ
Η θεωρία των χορδών ανακαλύφθηκε τυχαία, εφαρμόστηκε σε λάθος πρόβλημα (δομή του πρωτονίου), ξεχάστηκε και επανήλθε ως η πολυπόθητη θεωρία του παντός. Μέχρι σήμερα οι φυσικοί δεν έχουν βρει τις φυσικές αρχές που θα αποτελέσουν την βάση της.
Ξεκίνησε το 1968 στο CERN από τους Γκαμπριέλε Βενετσιάνο και Μαχίκο Σουζούκι. Ανακάλυψαν ότι η συνάρτηση βήτα του Euler:

περιέγραφε την σύγκρουση με τεράστια ενέργεια δυο π μεσονίων. Στην σωματιδιακή φυσική χρησιμοποιούνται οι επιταχυντές, στους οποίους δημιουργούνται δέσμες των σωματιδίων οι οποίες εξαναγκάζονται σε σύγκρουση. Τα «θραύσματα» που προκύπτουν από την σύγκρουση ανιχνεύονται και χρησιμοποιούνται για την εύρεση μιας σειράς αριθμών που αποτελούν τον πίνακα σκέδασης (S matrix). Αν γνωρίζει κανείς το πίνακα S συναγάγει όλες τις ιδιότητες των στοιχειωδών σωματιδίων. Ένας από τους στόχους της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων ήταν η πρόβλεψη της μαθηματικής δομής του πίνακα σκέδασης για τις ισχυρές αλληλεπιδράσεις. Οι Βενετσιάνο – Σουζούκι μάντεψαν τον πίνακα σκέδασης ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο μαθηματικών. Έτσι δημιουργήθηκε το πρότυπο Βενετσιάνο. Όταν κάποιος άλλαζε απλές παραμέτρους (όπως η μάζα των σωματιδίων ή η σύζευξη των δυνάμεων) καταστρεφόταν η ομορφιά του. Όσες μελέτες προσπαθούσαν να τροποποιήσουν τις παραμέτρους εξαφανίστηκαν. Οι μόνες που άφησαν ίχνη ήταν αυτές που επιχειρούσαν να αναδείξουν τις συμμετρίες τους. Αργότερα οι φυσικοί κατάλαβαν ότι η θεωρία των χορδών απλά δεν έχει προσαρμόσιμες παραμέτρους.
Όμως το πρότυπο Βενετσιάνο δεν παρείχε πλήρη εικόνα του S matrix, αλλά μια πρώτη προσέγγιση. Οι Μπουντζί Σακίτα, Μιγκέλ Βιραζόρο και Κέιτζι Κικάουα ανακάλυψαν ότι η μήτρα σκέδασης είναι μια απειροσειρά όρων και ότι το πρότυπο Βενετσιάνο είναι απλά ο πρώτος και ο πιο σημαντικός από αυτούς τους όρους. Χονδρικά, θα λέγαμε ότι κάθε όρος αυτής της σειράς παριστάνει το πλήθος διαφορετικών τρόπων σύγκρουσης δυο σωματιδίων. Διατύπωσαν λοιπόν μερικούς από τους κανόνες που επιτρέπουν την κατά προσέγγιση παραγωγή των ανώτερων όρων. Οι Μ. Κακού και Λ.Π. Γιού υπολόγισαν το άπειρο σύνολο των διορθωτικών όρων του προτύπου.