Η οντολογία ενός εξωγήινου - Το «Μαύρο Σύννεφο» του Fred Hoyle

Το «Μαύρο Σύννεφο» είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησε το 1957. Το έγραψε ο Fred Hoyle, ένας από τους μεγαλύτερους αστροφυσικούς του 20ου αιώνα. Περιγράφει την προσέγγιση ενός τεράστιου αστρικού νέφους στο πλανητικό μας σύστημα που αρχικά, καλύπτει το φως του ήλιου προκαλώντας σκοτάδι, που έχει ως αποτέλεσμα τεράστιες καταστροφές στη γη. Το σύννεφο εμφανίζει κάποιες περίεργες ιδιότητες – για παράδειγμα όταν προσέγγιζε το πλανητικό μας σύστημα μείωσε την ταχύτητα του ή επέτρεπε συγκεκριμένα ραδιοφωνικά μήκη κύματος να το διαπεράσουν – και τελικά αποδεικνύεται ότι διαθέτει ανώτερη νοημοσύνη!! Οι επιστήμονες καταφέρνουν να έρθουν σε επικοινωνία μ’ αυτή την εξωτική μορφή ζωής και να «συζητήσουν» διάφορα θέματα.... Μετά από πολλά και διάφορα γεγονότα που περιγράφονται γλαφυρά από τον Hoyle , το Μαύρο Σύννεφο αποφασίζει ξαφνικά να εγκαταλείψει το πλανητικό μας σύστημα. Στην ερώτηση των επιστημόνων γιατί φεύγει δίνει την παρακάτω απάντηση:
Μαύρο Σύννεφο: «....Μου είναι δύσκολο να απαντήσω στο ερώτημά σας αφού φαίνεται ότι απαιτεί κάποια εμπειρία την οποία τόσο εγώ όσο και εσείς δεν έχουμε. Τις προηγούμενες φορές δεν συζητήσαμε καθόλου για τη φύση των θρησκευτικών πίστεων των ανθρώπων. Τις βρήκα μη έλλογες, και αφού κατάλαβα ότι κι εσείς τις βρίσκετε το ίδιο, θεώρησα ότι δεν υπήρχε λόγος να συζητήσουμε γι’ αυτές. Σε γενικές γραμμές, η συμβατική θρησκεία, όπως την αποδέχονται οι περισσότεροι άνθρωποι, είναι μη έλλογη όταν επιχειρεί να συλλάβει την έννοια οντοτήτων που βρίσκονται έξω από το Σύμπαν. Επειδή εξ ορισμού το Σύμπαν είναι κάτι που περιλαμβάνει τα πάντα, είναι προφανές ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω από αυτό. Η ιδέα ενός “Θεού” δημιουργού του Σύμπαντος είναι ένας μηχανιστικός παραλογισμός και σίγουρα έχει τις ρίζες του στην κατασκευή μηχανών από το άνθρωπο. Θεωρώ ότι συμφωνούμε σ’ αυτά.
Ωστόσο πολλά μυστηριώδη ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Προφανώς θα έχετε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποια διάνοια πολύ ανώτερη από τη δική σας. Με τον ίδιο τρόπο αναρωτιέμαι κι εγώ για την ύπαρξη κάποιας πολύ ανώτερης διάνοιας από μένα. Απ’ όσο ξέρω, δεν υπάρχει καμιά σ’ αυτόν τον Γαλαξία, ούτε και στους άλλους γαλαξίες. Όμως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι μια τέτοια διάνοια παίζει πραγματικά έναν καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξή μας. Αλλιώς πως καθορίζεται η συμπεριφορά της ύλης; Πως καθορίζονται οι νόμοι της φυσικής σας; Γιατί να υπάρχουν αυτοί οι νόμοι και όχι κάποιοι άλλοι; Αυτά τα προβλήματα.....
παρουσιάζουν εξαιρετικές δυσκολίες, είναι τόσο δύσκολα ώστε δεν έχω καταφέρει να τα επιλύσω. Είναι σίγουρο ότι μια τέτοια διάνοια, αν υπάρχει, αποκλείεται να είναι χωρικά ή χρονικά περιορισμένη.
Παρόλο που λέω αυτά τα προβλήματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα, υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορούν να επιλυθούν. Πριν από δυο εκατομμύρια χρόνια περίπου, κάποιος από μας υποστήριξε ότι είχε βρει τη λύση.
Αυτός ο ισχυρισμός άρχισε να μεταδίδεται, αλλά πριν ολοκληρωθεί η εκπομπή με τη λύση, η μετάδοση διακόπηκε απότομα. Έγιναν προσπάθειες να αποκατασταθεί η επικοινωνία αλλά ήταν άκαρπες. Κι ακόμα δεν έχουν βρεθεί τα φυσικά ίχνη αυτού του ατόμου.
Πριν από τετρακόσια εκατομμύρια χρόνια επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία. Αυτό το θυμάμαι καλά γιατί συνέβη λίγο μετά τη γέννησή μου, και θυμάμαι που έλαβα ένα θριαμβευτικό μήνυμα στο οποίο αναφερόταν ότι είχε βρεθεί η λύση των μεγάλων προβλημάτων. Και πάλι δεν βρέθηκε το συγκεκριμένο άτομο.
Φαίνεται πως τώρα επαναλαμβάνονται για τρίτη φορά τα ίδια γεγονότα. Αυτός που ισχυρίζεται ‘ότι έκανε τη μεγάλη ανακάλυψη τυχαίνει να βρίσκεται μόνο λίγο περισσότερο από δυο έτη φωτός από εδώ. Επειδή είμαι ο πιο κοντινός του γείτονας πρέπει να φτάσω στον τόπο που διαδραματίζονται όλα αυτά χωρίς καμιά καθυστέρηση. Αυτός είναι ο λόγος της αναχώρησής μου ..... το τι ελπίζω να ανακαλύψω, ελπίζω να μπορέσω να λύσω μια παλιά διαμάχη. Έχει υποστηριχθεί, αν και πιστεύω όχι τόσο πειστικά, ότι αυτά τα μοναδικά περιστατικά προέρχονται από ανώμαλες νευρωνικές καταστάσεις που στη συνέχεια καταλήγουν σε αυτοκτονία. Δεν είναι ασυνήθιστο στην περίπτωση της αυτοκτονίας να πάρει αυτή τη μορφή, μιας τεράστιας πυρηνικής έκρηξης, προκαλώντας έτσι ολοκληρωτική διάσπαση του ατόμου. Αν συνέβη κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να εξηγηθεί το γιατί αυτά τα άτομα δεν βρέθηκαν ποτέ. Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να προλάβω να ελέγξω αυτή τη θεωρία γιατί το περιστατικό, άσχετα περί τίνος πρόκειται, συνέβη τόσο κοντά ώστε να μπορώ να φτάσω εκεί σε διακόσια με τριακόσια χρόνια. Αυτό το χρονικό διάστημα είναι αρκετά μικρό ώστε τα συντρίμμια από την έκρηξη, αν έχει γίνει έκρηξη, δεν θα έχουν διαλυθεί ως τότε»

Οι επιστήμονες από τη Γη στη συνέχεια μεταξύ άλλων ρώτησαν το Μαύρο Σύννεφο, στην περίπτωση που αυτές οι οντότητες δεν αυτοκτόνησαν, αν έχει καμιά ιδέα για το τι συνέβη

Μαύρο Σύννεφο: «... είναι δύσκολο να απαντήσω γιατί με δεδομένο το στάδιο εξέλιξης της επιστήμης σας, δεν θα καταλαβαίνατε την απάντηση. Πολύ γενικά, φαίνεται ότι ο τύπος των πληροφοριών που μπορούν να ανταλλάξουν ευφυή όντα υπόκειται σε εγγενείς φυσικούς περιορισμούς. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει ένα απόλυτο εμπόδιο στη μετάδοση των πληροφοριών που συνδέονται με μεγάλα προβλήματα. Φαίνεται ότι όποια διάνοια επιχειρεί να περάσει τέτοιες πληροφορίες τελικά εξαφανίζεται μέσα στο Διάστημα, δηλαδή ο χώρος κλείνει γύρω απ’ αυτή κι έτσι καθίσταται αδύνατη οποιαδήποτε επικοινωνία με άλλες διάνοιες της ίδιας τάξης...»
«Το Μαύρο Σύννεφο», Fred Hoyle, εκδόσεις Λέξημα