Τα νετρίνα είναι σωματίδια Majorana. Η σχετικότητα ισχύει

Ο Fabrizio Tamburini (βλ. αριστερά) είναι ένας φίλος μου απ’ τα παλιά. Τον γνωρίζω από το 1976, όταν και οι δυο μας συνηθίζαμε να παρακολουθούμε τις συγκεντρώσεις του “ Σωματίου Αστρόφιλων της Βενετίας” στο Lido της Βενετίας. Η αγάπη μας για την αστρονομία μας έφερε κοντά, αλλά ο καθένας μας πήρε διαφορετικό δρόμο στις επιστημονικές του δραστηριότητες. Ίσως ο Fabrizio παρέμεινε πιο πιστός στην αγάπη του για το σύμπαν, και σήμερα είναι ένας γνωστός, καταξιωμένος αστροφυσικός, που μελετάει πρωτοποριακές ιδέες στη φυσική της διάδοσης των πρωτονίων καθώς και άλλες ιδέες. Επανειλημμένως τον κάλεσα να γράψει στο blog μου για την έρευνά του, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει δεχτεί, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου…Είμαι σίγουρος ωστόσο πως σύντομα θα το κάνει. Εν τω μεταξύ, θα μιλήσει στο TEDx Bologna στις 15 Οκτωβρίου για τη θεωρία του στους στρόβιλους φωτονίων. Τελος πάντων ας επιστρέψουμε στο νετρίνο.

Το πρόσφατο αποτέλεσμα του πειράματος Opera που προτείνει μία πιθανή υπερφωτεινή κίνηση των νετρίνων παραγόμενη στο CERN και προωθημένη υπόγεια στη σπηλιά του Gran Sasso στην κεντρική Ιταλία, αύξησε την περιέργια του Tamburini. Μαζί με τον Marco Laveder, ένα συνεργάτη μας από το τμήμα της φυσικής του πανεπιστημίου της Πάντοβας, ο Tamburini, έγραψε πρόσφατα ένα ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο εξηγεί πως η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν δεν πρέπει να αμφισβητηθεί από τη νέα μέτρηση : Αντί αυτού το δεδομένο πως τα νετρίνα μπορούν να εμφανίσουν μία φανερή υπερφωτεινή κίνηση είναι έμφυτο στη θεωρία που έγραψε ήδη το 1932 ο Ettore Majorana, ο ταλαντούχος και μυστηριώδης Ιταλός φυσικός , ο οποίος εξαφανίστηκε λίγο μετά, πιθανώς για να ζήσει στη Νότια Αμερική με ψευδή ταυτότητα.

Το άρθρο του Tamburini και του Laveder (το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε από το Arxiv), εξηγεί πώς μία ψευδή παράμετρος “εικονικής μάζας” στη λύση των εξισώσεων του Majorana για τη διάδοση των νετρίνων μπορεί να είναι υπεύθυνη για την παρατηρημένη υπερφωτεινή κίνηση των νετρίνων σε ένα πυκνό υλικό.

Συγκεκριμένα, οι συγγραφείς ξεκινούν από την υπόθεση πως η παρατηρούμενη υπερφωτεινή ταχύτητα των νετρίνων μπορεί να προέρχεται από υλικές επιρροές, και υπολογίζουν την πραγματική εικονική μάζα που αντιστοιχεί στο καθένα από τις πειραματικές μετρήσεις.

Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον είναι πως ο Tamburini και ο Laveder δεν σταματούν να συζητούν τη θεωρητική ερμηνεία της υποτειθέμενης υπερφωτεινής κίνησης, αλλά εξετάζοντας βάζουν την υπόθεσή τους συγκρίνοντας γνωστές μετρήσεις της ταχύτητας του νετρίνου σε ένα γράφημα, όπου η εικονική μάζα υπολογίζεται από την ενέργεια των νετρίνων και την απόσταση που έχουν ταξιδέψει σε ένα πυκνό υλικό. Τα δεδομένα δείχνουν μία πολύ γραμμική συμπεριφορά, που μπορεί να αποτελέσει μία εξήγηση του αποτελέσματος του πειράματος Opera:
Tomasso Dorigo - qdepizwn.wordpress.com