 |
| Γρήγορες και επικίνδυνες: Επιστήμονες πιστεύουν ότι εκατοντάδες μαύρες τρύπες κυκλοφορούν αδέσποτες στον Γαλαξία μας με ταχύτητες χιλιάδων χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. (Η καλλιτεχνική άποψη της εικόνας για τις μαύρες τρύπες προφανώς δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα) |
«Τέτοιες ελεύθερα περιπλανώμενες μαύρες τρύπες είναι δύσκολο να εντοπιστούν» δήλωσε η αστρονόμος Kelly Holley-Bockelmann από το πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Tennessee.
Εκτός από την διαδικασία απορρόφησης γειτονικών αερίων και μεσοαστρικής ύλης, ο μόνος τρόπος για να εντοπιστεί μια μαύρη τρύπα είναι να παρατηρηθεί η κάμψη του φωτός, όταν διέρχεται από τη γειτονιά μιας μαύρης τρύπας, εξαιτίας του ισχυρότατου βαρυτικού πεδίου της.
Έτσι δημιουργείται το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού» εξαιτίας του οποίου τα άστρα του υποβάθρου φαίνονται προς στιγμήν μετατοπισμένα και λαμπρότερα.
Η έρευνα επικεντρώθηκε σε ένα μοντέλο μαύρων τρυπών «ενδιάμεσων μαζών» των οποίων η ύπαρξη πρόσφατα αμφισβητήθηκε.
Μέχρι τώρα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο μιας μαύρης τρύπας μεσαίου μεγέθους.
Ανακαλύφθηκε πριν από τρία χρόνια από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, XMM-Newton, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, στην άκρη του γαλαξία ESO 243-49, σε απόσταση 290 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.
Οι ερευνητές εξέτασαν τι συμβαίνει όταν οι μαύρες τρύπες αυτού του μεγέθους συγχωνεύονται με άλλες μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Μία από τις μεγάλες εκπλήξεις που προέκυψαν από την μελέτη αυτή ήταν η πρόβλεψη ότι όταν δύο μαύρες τρύπες που περιστρέφονται με διαφορετικές ταχύτητες ή έχουν διαφορετικό μέγεθος, η νέα μαύρη τρύπα που προκύπτει από τη συγχώνευση, εξαιτίας των νόμων διατήρησης δέχεται μια ώθηση, και κινείται προς κάποια κατεύθυνση με πολύ μεγάλη ταχύτητα , μέχρι 4.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.
«Αυτό ξεπερνά όλες τις προβλέψεις. Ακόμη και η μέση ταχύτητα ώθησης των 200 χλμ ανά δευτερόλεπτο είναι εξαιρετικά υψηλή, όταν συγκρίνεται με τις ταχύτητες διαφυγής των αστρονομικών αντικειμένων», σύμφωνα με την Holley-Bockelmann.
«Συνειδητοποιήσαμε ότι κάθε συγχωνευμένη μαύρη τρύπα θα διαφεύγει από το σφαιρωτό σμήνος στο οποίο ανήκει, διότι η ταχύτητα διαφυγής είναι μικρότερη από 100 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.»
Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές υποθέσεις υπολογίζεται ότι το 2% σφαιρωτών σμηνών στον γαλαξία μας περιέχουν μαύρες τρύπες ενδιάμεσης μάζας.
Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες τέτοιες μαύρες τρύπες περιπλανώνται αδέσποτες στον γαλαξία μας καταπίνοντας ότι βρίσκεται στο πέρασμά τους. Νεφελώματα, άστρα, πλανήτες και οτιδήποτε έχει την ατυχία να τις συναντήσει.
Ευτυχώς για μας δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί αριθμός τους είναι πολύ μικρός σε σχέση μέγεθος του γαλαξία μας. Και επιπλέον η επικίνδυνη ζώνη τους, η ακτίνα Schwarzschild, είναι πραγματικά πολύ μικρή - μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Έτσι οι πιθανότητες αφανισμού της Γης από ένα τέτοιο γεγονός καθίστανται αμελητέες.
Άλλωστε υπάρχουν πολύ πιο επικίνδυνα πράγματα στη γειτονιά της Γης (ή μήπως τα πιο επικίνδυνα βρίσκονται πάνω στην ίδια την Γη;)
Εκτός από την διαδικασία απορρόφησης γειτονικών αερίων και μεσοαστρικής ύλης, ο μόνος τρόπος για να εντοπιστεί μια μαύρη τρύπα είναι να παρατηρηθεί η κάμψη του φωτός, όταν διέρχεται από τη γειτονιά μιας μαύρης τρύπας, εξαιτίας του ισχυρότατου βαρυτικού πεδίου της.
Έτσι δημιουργείται το φαινόμενο του «βαρυτικού φακού» εξαιτίας του οποίου τα άστρα του υποβάθρου φαίνονται προς στιγμήν μετατοπισμένα και λαμπρότερα.
Η έρευνα επικεντρώθηκε σε ένα μοντέλο μαύρων τρυπών «ενδιάμεσων μαζών» των οποίων η ύπαρξη πρόσφατα αμφισβητήθηκε.
Μέχρι τώρα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο μιας μαύρης τρύπας μεσαίου μεγέθους.
Ανακαλύφθηκε πριν από τρία χρόνια από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, XMM-Newton, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας, στην άκρη του γαλαξία ESO 243-49, σε απόσταση 290 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.
Οι ερευνητές εξέτασαν τι συμβαίνει όταν οι μαύρες τρύπες αυτού του μεγέθους συγχωνεύονται με άλλες μαύρες τρύπες, χρησιμοποιώντας τη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Μία από τις μεγάλες εκπλήξεις που προέκυψαν από την μελέτη αυτή ήταν η πρόβλεψη ότι όταν δύο μαύρες τρύπες που περιστρέφονται με διαφορετικές ταχύτητες ή έχουν διαφορετικό μέγεθος, η νέα μαύρη τρύπα που προκύπτει από τη συγχώνευση, εξαιτίας των νόμων διατήρησης δέχεται μια ώθηση, και κινείται προς κάποια κατεύθυνση με πολύ μεγάλη ταχύτητα , μέχρι 4.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.
«Αυτό ξεπερνά όλες τις προβλέψεις. Ακόμη και η μέση ταχύτητα ώθησης των 200 χλμ ανά δευτερόλεπτο είναι εξαιρετικά υψηλή, όταν συγκρίνεται με τις ταχύτητες διαφυγής των αστρονομικών αντικειμένων», σύμφωνα με την Holley-Bockelmann.
«Συνειδητοποιήσαμε ότι κάθε συγχωνευμένη μαύρη τρύπα θα διαφεύγει από το σφαιρωτό σμήνος στο οποίο ανήκει, διότι η ταχύτητα διαφυγής είναι μικρότερη από 100 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.»
Σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές υποθέσεις υπολογίζεται ότι το 2% σφαιρωτών σμηνών στον γαλαξία μας περιέχουν μαύρες τρύπες ενδιάμεσης μάζας.
Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες τέτοιες μαύρες τρύπες περιπλανώνται αδέσποτες στον γαλαξία μας καταπίνοντας ότι βρίσκεται στο πέρασμά τους. Νεφελώματα, άστρα, πλανήτες και οτιδήποτε έχει την ατυχία να τις συναντήσει.
Ευτυχώς για μας δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, γιατί αριθμός τους είναι πολύ μικρός σε σχέση μέγεθος του γαλαξία μας. Και επιπλέον η επικίνδυνη ζώνη τους, η ακτίνα Schwarzschild, είναι πραγματικά πολύ μικρή - μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Έτσι οι πιθανότητες αφανισμού της Γης από ένα τέτοιο γεγονός καθίστανται αμελητέες.
Άλλωστε υπάρχουν πολύ πιο επικίνδυνα πράγματα στη γειτονιά της Γης (ή μήπως τα πιο επικίνδυνα βρίσκονται πάνω στην ίδια την Γη;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου