Βόρεια από τον βόρειο πόλο

Έχετε μήπως αναρωτηθεί ποτέ για το τι υπήρχε πριν από την Μεγάλη Έκρηξη με την οποία δημιουργήθηκε το Σύμπαν; Είναι φυσικά εμφανές ότι για την επιστήμη τέτοιου είδους ερωτήσεις δεν έχουν νόημα αφού η φυσική μπορεί να μελετήσει θέματα μέσα στον χρόνο. Πριν από την έναρξη του χρόνου οι φυσικοί σηκώνουν τα χέρια ψηλά αφού για μας τέτοιου είδους ερωτήσεις είναι σαν να ρωτάμε «τι υπάρχει βόρεια από το βόρειο πόλο». Υπάρχουν φυσικά ορισμένοι θεωρητικοί ερευνητές που κάνουν διάφορες εκτιμήσεις, οι οποίες όμως βασίζονται σε μαθηματικά μοντέλα που δεν μπορούν να αποδειχτούν πειραματικά. Αυτό που μπορεί πάντως να κάνει η επιστήμη είναι να βρει τι συνέβη από την έναρξη του χρόνου και μετά.

Σήμερα, το πρώτο στάδιο της ύπαρξης του Σύμπαντος ονομάζεται Εποχή του Πλανκ προς τιμήν του Γερμανού επιστήμονα Μαξ Πλανκ (1858-1947) ο οποίος τον Δεκέμβριο του 1900 διατύπωσε για πρώτη φορά την φυσική των κβάντα. Η Εποχή αυτή άρχισε την Ώρα μηδέν της Μεγάλης Έκρηξης και διήρκεσε μέχρι το 10^-43του πρώτου δευτερολέπτου. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν σήμερα ότι αυτό που υπήρχε στον περιορισμένο εκείνο χώρο (που ήταν μικρότερος από το μέγεθος ενός πρωτονίου) τις πρώτες απειροελάχιστες στιγμές της ύπαρξης, ήταν ένας «κβαντικός αφρός» ενώ το Σύμπαν στο οποίο ζούμε αποτελούσε ένα μικροσκοπικό μόνο κομμάτι του.

Η ακριβής πάντως γνώση μας για την Εποχή του Πλανκ θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα που θα έχει η προσπάθεια της σύγχρονης επιστήμης να συνδέσει την Κβαντομηχανική με τη Γενική Σχετικότητα σε μία και μοναδική Ενοποιημένη Θεωρία Πεδίου που να περιγράφει τη βαρύτητα ως μία κβαντισμένη δύναμη. Μια θεωρία που πολλοί ονομάζουν, λανθασμένα μάλλον, «Θεωρία των Πάντων». Η σκέψη που κάνουν οι σύγχρονοι φυσικοί είναι ότι, όπως και η βαρύτητα, το ίδιο και οι άλλες τρεις δυνάμεις δημιουργούνται από χωροχρονο-παραμορφώσεις. Σύμφωνα με την Θεωρία-Μ των Υπερχορδών την στιγμή της «Μεγάλης Έκρηξης» υπήρχαν ελεύθερες δέκα διαστάσεις, αλλά στο τέλος της Εποχής του Πλανκ οι έξη διαστάσεις «διπλώθηκαν» «καταπίνοντας» τον ίδιο τους τον εαυτό.

Η θεωρία των υπερχορδών αντιμετωπίζει τα σωματίδια της ύλης και των δυνάμεων όχι απλώς ως απειροελάχιστα «σημεία» αλλά ως μονοδιάστατες «θηλιές» ή «χορδές» με μήκος 10^-33 εκατοστά και μηδενικό πάχος, ενώ πάλλονται με διαφορετικό τρόπο. Έτσι η ύλη και οι δυνάμεις ενοποιούνται σε μία και μοναδική φυσική ύπαρξη, και διαφοροποιούνται μόνο στις «νότες» που παίζει κάθε χορδή. Αν και μέχρι τώρα η θεώρηση αυτή παρουσιάζει την καλύτερη αντίληψη που έχουμε για την ενοποίηση των δυνάμεων και της ύλης, εν τούτοις η σύγχρονη επιστήμη δεν διαθέτει ακόμη τα κατάλληλα μαθηματικά που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην πλήρη ανάπτυξή της. Όπως χαρακτηριστικά λέγεται πρόκειται για «μια θεωρία του 21^ου αιώνα η οποία ανακαλύφτηκε νωρίτερα απ’ ότι θάπρεπε»!

Διονύσης Σιμόπουλος - https://www.eef.edu.gr/el/arthra/boreia-apo-ton-boreio-polo/