Εξωγήινα άτομα πλουτωνίου στον βυθό του ωκεανού

 Επιστήμονες που μελετούσαν ένα δείγμα φλοιού από τον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, σε βάθος 1 μιλίου, ανακάλυψαν ίχνη σπάνιου ισότοπου πλουτωνίου.

 Εκτιμάται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη σύγκρουση αστεριών και αργότερα έπεσε κάτω, περνώντας από την ατμόσφαιρα της Γης ως κοσμική σκόνη πριν από εκατομμύρια χρόνια. Η ανάλυσή τους ανοίγει ένα νέο παράθυρο στο σύμπαν.

 

«Είναι φανταστικό το γεγονός ότι ορισμένα άτομα πλουτωνίου στη Γη μπορούν να μας βοηθήσουν να μάθουμε περισσότερα για το σύμπαν» λέει στους New York Times o Άντον Γουόλνερ, ο οποίος υπογράφει τη μελέτη. Ο Γουόλνερ, πυρηνικός φυσικός, εργάζεται στο Australian National University καθώς και στο Helmholtz Center in Dresden, Germany. Το πλουτώνιο έχει εξαιρετικά κακή φήμη και όχι χωρίς λόγο.

 

Το ραδιενεργό στοιχείο τροφοδότησε την πρώτη έκρηξη πυρηνικών δοκιμών στον κόσμο, καθώς και τη βόμβα που ισοπέδωσε την ιαπωνική πόλη Ναγκασάκι κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Μετά τον πόλεμο, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι επιπτώσεις του πλουτωνίου στην υγεία ήταν θανατηφόρες. Οι αστροφυσικοί γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό ότι δημιουργείται αυθόρμητα στο σύμπαν, αλλά δυσκολεύτηκαν να εντοπίσουν συγκεκριμένους τόπους προέλευσης.

 

Αυτό που καθιστά τον βαθύ ωκεανό ένα καλό μέρος για τη συγκέντρωση εξωγήιων ίχνων είναι η ακραία απόστασή του από τα κύματα αλλαγών κοντά στην επιφάνεια του πλανήτη. Σε αυτήν την περίπτωση, οι επιστήμονες στάθηκαν τυχεροί. Είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν υλικό από μια ιαπωνική αποστολή δειγματοληψίας στον βυθό του Ειρηνικού. Τα αστέρια στους πυρήνες τους μετατρέπουν τα ελαφριά στοιχεία σε βαρύτερα, δημιουργώντας στοιχεία τόσο βαρύ όσο το σίδερο.

 

Η νέα ανακάλυψη ρίχνει φως στους δύο διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους το σύμπαν πιστεύεται ότι δημιουργεί όλα τα στοιχεία που είναι βαρύτερα από τον σίδηρο, συμπεριλαμβανομένων πολλών που βρίσκονται στην καθημερινή ζωή, όπως ο χαλκός και ο ψευδάργυρος, ο υδράργυρος και το ιώδιο.

https://www.lifo.gr/now/tech-science/exogiina-atoma-ploytonioy-ston-bytho-toy-okeanoy