(Μια ειδική διάλεξη – σχεδόν αυτολεξεί)
Μια μέρα όταν ήμουν ακόμα μαθητής στο Λύκειο ο καθηγητής μου της Φυσικής – ο κ. Bader – με φώναξε μετά το μάθημα και μου είπε:
«Φαίνεται ότι βαριέσαι κατά τη διάρκεια του μαθήματος, γι αυτό θα θελα να σου πω κάτι που το θεωρώ ενδιαφέρον». Αυτό που μου είπε αμέσως μετά το βρήκα απόλυτα συναρπαστικό, τόσο που εξακολουθεί να με συναρπάζει μέχρι και σήμερα. Το θέμα αυτό εμφανίζεται συνέχεια μπροστά μου και δουλεύω πάνω σ’ αυτό διαρκώς. Για να είμαι ειλικρινής, στην πραγματικότητα, όσο προετοίμαζα την συγκεκριμένη διάλεξη συνέλαβα τον εαυτό μου να κάνει επιπλέον αναλύσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αντί να ανησυχώ για τη διάλεξη προτίμησα να μπλεχτώ μ’ ένα καινούργιο πρόβλημα. Και το θέμα που με απορροφά δεν είναι άλλο από την αρχή της ελάχιστης δράσης.
Ο κ. Bader μου είπε τα ακόλουθα:
«Έστω σωματίδιο που βρίσκεται π.χ. σε βαρυτικό πεδίο, το οποίο ξεκινάει από κάποιο σημείο για να καταλήξει σε κάποιο άλλο, κινούμενο ελεύθερα – π.χ. το πετάμε προς τα πάνω και μετά από κάποια χρονική στιγμή αρχίζει να πέφτει προς τα κάτω. Η μετακίνηση από την αρχική έως την τελική θέση πραγματοποιείται σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (t2 - t1).
Τώρα, δοκιμάζουμε ένα διαφορετικό – υποθετικό – είδος κίνησης: «Έστω ότι η μετάβαση από το σημείο (Α) στο σημείο (Β) έγινε μεν στο ίδιο χρονικό διάστημα (t2 - t1) αλλά η τροχιά του σωματιδίου είναι αυτή που σχεδιάσαμε στο παρακάτω σχήμα» και συνέχισε: «Αν υπολογίσεις την κινητική ενέργεια για κάθε χρονική στιγμή της διαδρομής, αφαιρέσεις την δυναμική ενέργεια και ολοκληρώσεις για το χρονικό διάστημα της διαδρομής, το αποτέλεσμα που θα βρεις θα είναι μεγαλύτερο από αυτό της πραγματικής κίνησης του σωματιδίου που περιγράφεται στο πρώτο σχήμα».
Μ’ άλλα λόγια.....
«Φαίνεται ότι βαριέσαι κατά τη διάρκεια του μαθήματος, γι αυτό θα θελα να σου πω κάτι που το θεωρώ ενδιαφέρον». Αυτό που μου είπε αμέσως μετά το βρήκα απόλυτα συναρπαστικό, τόσο που εξακολουθεί να με συναρπάζει μέχρι και σήμερα. Το θέμα αυτό εμφανίζεται συνέχεια μπροστά μου και δουλεύω πάνω σ’ αυτό διαρκώς. Για να είμαι ειλικρινής, στην πραγματικότητα, όσο προετοίμαζα την συγκεκριμένη διάλεξη συνέλαβα τον εαυτό μου να κάνει επιπλέον αναλύσεις στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αντί να ανησυχώ για τη διάλεξη προτίμησα να μπλεχτώ μ’ ένα καινούργιο πρόβλημα. Και το θέμα που με απορροφά δεν είναι άλλο από την αρχή της ελάχιστης δράσης.
«Έστω σωματίδιο που βρίσκεται π.χ. σε βαρυτικό πεδίο, το οποίο ξεκινάει από κάποιο σημείο για να καταλήξει σε κάποιο άλλο, κινούμενο ελεύθερα – π.χ. το πετάμε προς τα πάνω και μετά από κάποια χρονική στιγμή αρχίζει να πέφτει προς τα κάτω. Η μετακίνηση από την αρχική έως την τελική θέση πραγματοποιείται σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (t2 - t1).
Μ’ άλλα λόγια.....
